نصف جهان: قرار بود خصوصي‌سازي سرخابي‌ها تا پايان شهريور انجام شود که مطابق انتظار به پايان سال موکول شد! بايد پرسيد وزارت ورزش و ساير دستگاه‌هاي ذيربط در طول يکسال گذشته چه گام مهمي در مسير تسهيل واگذاري برداشتند که حالا قرار باشد در شش ماه آينده مابقي راه را بروند؟ يکسري بحث تخصصي اقتصادي مثل تهيه صورتحساب‌هاي مالي و تعيين تکليف ديون و بدهي‌ها وجود دارد که کاري به آنها نداريم اما پرسپوليس و استقلال براي اينکه بعد از واگذاري روي پاي خودشان بايستند، نياز به تأمين منابع مالي مستمر و تضمين‌شده دارند. بدون تعارف اصل مطلب در اين مورد حق پخش تلويزيوني است و باز بدون تعارف، اگر چنين پولي درست و منصفانه تقسيم شود، سرخابي‌ها بايد بيشترين سهم را از آن ببرند؛ خب دولت در اين مورد چه کرده؟ شما اگر همين يک فقره حق پخش را درست مي‌کرديد، همينطور از در و ديوار براي پرسپوليس و استقلال مشتري مي‌ريخت؛ الان اما خريد اين تيم‌ها، به احتمال فراوان به منزله خريد بدنامي، گرفتاري و ورشکستگي است. مگر اينکه معجزه‌اي رخ بدهد.

هفته گذشته محمدرضا زنوزي در قامت مالک تراکتورسازي راهي برنامه «ورزش و مردم» شده و آنجا از اينکه چرا بايد از منابع عمومي و جيب 80 ميليون ايراني براي اداره پرسپوليس و استقلال هزينه شود، گله کرده است. اين اوج ظلم در حق سرخابي‌هاست؛ تيم‌هايي که اگر حقشان را بگيرند، به راحتي پتانسيل تبديل شدن به بارسلونا و رئال مادريد منطقه را خواهند داشت اما نه‌تنها گروگان سيستم ناکارآمد باشگاهداري دولتي هستند، بلکه بايد طعنه و کنايه هم بشنوند که دستشان در جيب مردم است! به راستي کدام پديده به اندازه بازي‌هاي اين دو تيم با رقبا، به اين آساني و گستردگي شور و نشاط سالم اجتماعي توليد مي‌کند؟ هزار افسوس که دولت قادر به آزادسازي آنها نيست و اين دو طفل مظلوم به اتهام ناصواب حيف و ميل اموال عمومي، ملامت هم مي‌شوند. شما فقط پولي که تلويزيون دولتي بابت پخش سالانه بيش از 60 بازي از اين دو تيم بايد به آنها مي‌پرداخت را حساب کنيد تا معلوم شود چه کسي به چه کسي بدهکار است!