نصف جهان: اغلب دهه شصتی‌ها اوقات فراغتشان را با همان دو شبکه سراسری تلویزیون سپری می‌کردند، تماشای کارتون‌هایی نظیر «تنسی تاکسیدو» یا «ماجراهای گالیور» و «رابین هود» و «سندباد» که هوش را از سر خیلی‌ها می‌پراند و بهترین ساعت‌های اوقات فراغت را برایشان رقم می‌زد. شهروز ملک آرایی، بازیگر،‌ دوبلور و گوینده تلویزیون و سینما که تا به حال آثار شاخصی را برای هنر کشور دوبله کرده، از سال ۳۷ دوبله را شروع کرده است و حدود ۶۳ سال سابقه کار هنری دارد.  بخش شاخصی از کارهای او در کارتون‌هایی خلاصه شده که به آن اشاره شد. وی همچنین دوبله سریال‌های «ناوارو»، «سال‌های دور از خانه» و «قصه‌های جزیره» و همچنین «خالو حسین دشتی» در «دلیران تنگستان» را به عهده داشت.

شما دوبله چند کارتون شاخصی را به عهده داشتید مثل «تنسی تاکسیدو»، «ماجراهای گالیور»، «رابین هود»، «دهکده حیوانات»، «سیندرلا»، «لاک پشت‌های نینجا» و... چه اتفاقی می‌افتد که یک شخصیت کارتونی آنقدر محبوب می‌شود که در ذهن مخاطب 30 سال پیش هنوز ماندگار است؟

همان عشقی که ما داشتیم و دوبله‌ها را انجام می‌دادیم. در حال حاضر کارهای دوبله، اجرایی به آن صورت ندارند و دوبلورها فقط می‌خوانند و می‌روند و تعامل بین دو یا چند دوبلور، بده بستان‌های عاطفی و... دیگر وجود ندارد.

چرا؟

چون پولی در این کار نیست. آن زمان که ما کارمان را شروع کردیم سطح زندگی آنقدر بالا نبود که بخاطر مسائل مالی کار کنیم و به همین دلیل ما با عشق کار کردیم اما الان بچه‌هایی که دارند کار می‌کنند واقعاً به پولشان نیاز دارند و حالت عاطفی کار را ندارند. در کارهای هنری تا کاری را با خلوص نیت و با قلبت انجام ندهی، خریدار و طرفداری ندارد. یادم است ما قبلاً سه روزه یک فیلم را دوبله می‌کردیم اما الان در یک روز سه فیلم دوبله می‌شود.

بهترین و شاخص‌ترین کاری که دوبله کردید کدام کار بوده است؟

اغلب انیمیشن‌هایی که کار کردم را به دلیل عشقی که حین اجرایش داشتم، دوست دارم. از جمله «آقای ووپی» در کارتون «ماجراهای تنسی تاکسی‌دو» و «چاملی»،‌ «کاپیتان لیچ» در «ماجراهای گالیور»، «وزیر پادشاه» در «سیندرلا» و با تمام این کاراکترها زندگی کردم.

بخش مهمی از کارنامه کاری شما و کارهای دوبله‌ای که تا به حال انجام دادید به دوبله کارتون‌های کودک برمی‌گردد. در کنار کارهای بزرگسال، چقدر فضای کار برای کودک برای شما جذابیت داشت؟

همیشه عاشق کار کودک بودم و دوست داشتم کاری انجام دهم که بچه‌ها بتوانند از آن برداشت خوبی داشته باشند. کارهایی که آن موقع بود کارهایی بود که برای کمپانی‌های بزرگ بود اما الان ماشینی شده و به وسیله دستگاه در ژاپن و چین این کارتون‌ها را در بازار عرضه می‌کنند.

چقدر بین کارهای کودک و بزرگسال تفاوت قائل بودید؟

بیشتر به کار کودک راغب بودم. دنیای ذهنی خودم به سمت کودک گرایش بیشتری داشت. در سیستم کاری دوبله، یکسری از دوبلورها به عبارتی درگیر هنرپیشه هستند و همیشه به جای یک هنرپیشه خارجی و ایرانی ثابت صحبت می‌کنند و مایه مباهاتشان است و به واسطه او مشهور شدند و یکسری هم نه و برعکس هستند و گوینده، هنرپیشه را مشهور کرده است. مثل مرحوم مقبلی که کارهایی که انجام داده ماندگار است. به شخصه فخری از اینکه جای کدام هنرپیشه حرف زدم ندارم و بیشتر کاری که خودم انجام دادم برایم قابل قبول بوده و همان است که ماندگار شده و مردم دیده‌اند.