نصف جهان: درست همين چند روز پيش بود که مديرعامل استقلال با قطعيت از حل شدن مشکلات مالي کادر فني تيم صحبت کرد. اخبار اين يکي دو روز اما درست برخلاف ادعاي او رقم خورد. موضوعي که خشم هواداران را در پي داشته است و هيچ توضيحي هم آنها را آرام نمي کند چرا که تيم محبوبشان با ارائه نمايش هاي دلچسب و کسب بردهاي پياپي تازه به ساحل آرامش و اقتدار سابق بازگشته بود‌. حالا و پس از شنيدن خبر فسخ قرارداد توسط سرمربي محبوب ايتاليايي، جالب است يک تجربه شخصي را با هم مرور کنيم.

دوستي مي گفت: مدير شرکت کوچکي در تهران که فقط 34 سال داشته هفته گذشته پس از عقد قرارداد و براي رد و بدل کردن پول (بابت خريد تجهيزات مورد نيازشان) ناچار شده به تورين ايتاليا سفر کند. آنها نزديک به 400 هزار يورو را به طرف ايتاليايي دادند تا کارشان به بهترين نحو و سريع ترين حالت ممکن پيش برود. بدون هيچ تشريفات يا بوق و کرنا کردني. اما فسخ يکطرفه قرارداد توسط استراماچوني اين سئوال را به وجود مي آورد که آيا مديران استقلال که قطعاً با وزارت، دولت و (با وجود ارتباط مستمر برانکو با سفير ايران در کرواسي) احتمالاً سفارت در ارتباط هستند از اين مدير جوان، قدرت کمتري در انجام وظايفشان دارند.

بياييد جواب اين سئوال را در حالت هاي مختلف و ممکن بررسي کنيم تا ببينيم به چه نتايجي مي رسيم:

حالت اول: تفاوت در مديريت دولتي و خصوصي

طي امور اداري به خصوص در مورد مسائل مالي در دولت کار پيچيده، زمانبر، حساس و البته سخت تري است از وقتي که مديري خصوصي بخواهد براي امورات مجموعه زيردستش در خارج از کشور پول جابه جا کند. البته از مديري که به وسيله آشنايي و رفاقت با مقامات دولتي در جايگاه مديريت باشگاه استقلال قرار گرفته و بهتر از هرکسي از اوضاع با خبر است انتظار مي رود از رابطه اش براي سرعت بخشيدن و سر و سامان دادن به امورات باشگاه و بهتر شدن اوضاع بهره گيرد. اگر اين خواسته بزرگ، غيرمنطقي، نسنجيده يا نشدني است پس همين حالا سرخابي ها بايد خصوصي شوند تا چنين آبروريزي هاي مديريتي آن هم با بازخوردهاي بين المللي تکرار نشود.

 حالت دوم: غرض و تعمد بالادستي‌ها

اگر استراماچوني با وجود اخبار موثق فسخ (با هر ترفندي حتي صحبت مقامات بالاي دو کشور) به استقلال برنگردد طرفداران تيم آبي پوش پايتخت حق دارند به اتفاقات حول تيمشان بدبين شوند. آنها پس از مدت ها طعم صدرنشيني را چشيده اند. آنها خودشان را با وضعيت پرسپوليس مقايسه مي کنند. سرمربي کروات آنها سال ها در کارش باقي ماند و کالدرون باوجود مشکلات مالي بنابر تازه ترين گفته هاي مديرعامل باشگاه براي جذب مهاجم خارجي در نيم فصل دوم هم بازيکناني را پيشنهاد داده است! آيا مشکلات ارزي فقط براي تيم ملي و استقلال چاره اي جز استفاده از مربي ايراني باقي نگذاشته است؟

حالت سوم: عدم کفايت و لياقت مديران فعلي

به موضوعي که در ابتدا اشاره شد برگرديم. جواني هزاران يورو را يک هفته اي به ايتاليا برده، تحويل داده و بازگشته است. باوجود تحريم ها و در نبود حمايت مسئولان دولتي. او از پس مسئوليتش به تنهايي برآمده و وظيفه اش را به درستي انجام داده است تا مجموعه اش متضرر نشود. آيا از کساني که مسئوليت تيمي با ميليون ها هوادار را برعهده گرفته اند توقع برطرف کردن چنين اموري را قبل از بروز فاجعه نبايد داشت؟ يا آنها لياقت و شايستگي جايگاهي که در آن هستند را ندارند و فقط امضا و حرف زدن را بلدند؟