نصف جهان: روزنامه «اطلاعات» نوشت: اخبار ساعت 21 سيما را که مي‌بينيم دائم مي‌خواهد به ما يادآوري کند که ما از کشورهاي توسعه يافته چيزي کم نداريم. ايتاليا را نشان مي‌دهد که مردمش با بحران پناه جويان مواجه هستند. فرانسه را نشان مي‌دهد که ماه‌هاست مردم در حال اعتراض و اعتصاب هستند و از عملکرد دولت ناراضي هستند. انگلستان را نشان مي‌دهد که در گرداب ‏برگزيت ‌در حال غرق شدن است. بعد هم چند مرکز تحقيقاتي يا واحد صنعتي ايران را نشان مي‌دهد که کالايي ساخته‌اند که فقط در آمريکا و فرانسه توليد شده است و ما سومين کشوري هستيم که به فناوري ساخت آن محصول استراتژيک(!) دست پيدا کرده ايم. يا فلان واحد صنعتي را نشان مي‌دهد و مي‌گويد اين واحد بزرگ ترين، در خاورميانه است. وزارت علوم آمار ساليانه توليد علم در ايران را گزارش مي‌کند و مسئولان خوشحال هستند که ما در شاخص توليد علم(!) (منظورشان همان انتشار مقالات علمي است) در دنيا هفدهم هستيم. طبق سند چشم‌انداز هم که قرار است تا پنج سال ديگر ما در تمام شاخص‌هاي توسعه‌ در منطقه مقام اول را کسب کنيم. کار به جايي رسيده که اساساً بنيان‌هاي توسعه را نفي مي‌کنيم و به جايش مرکز خلق‌الساعه درست کرده ايم. اخيراً هم که ذيل يک دانشگاه عالي دفاعي مدرسه حکمراني تأسيس کرده ايم. يکي نيست بگويد اگر ما سرآمد علم دنيا هستيم و دنيا بايد از ما بياموزد، پس اين همه فقر و فلاکت از کجا مي‌آيد. ديو خانمان سوز اعتياد که ميليون‌ها ايراني را اسير خود ساخته ‌و آمار بالاي طلاق و آلودگي هواي تهران چه نسبتي با رتبه درخشان توليد علم دارد. باران اگر بيايد سيل و آب گرفتگي در انتظارمان است و اگر نيايد خشکسالي. چرا با وجود اين وضعيت اسفبار ما علاقه داريم خود را هم قد کشورهاي توسعه يافته بدانيم؟ ما در پسِ ذهن خود مي‌دانيم که فاصله زيادي با کشورهاي توسعه يافته داريم. مي‌خواهيم بي زحمت و با سرعت آنها را پشت سر بگذاريم.‏