نصف جهان: با آزادشدن اسناد مرتبط با جایزه نوبل ادبیات سال 1969، این موضوع لو رفته‌ که محمدعلی جمالزاده که او را به عنوان پدر داستان‌نویسی ایران می‌شناسیم، چطور سر از فهرست نامزدها درآورده است. آنطور که این اسناد لو داده، نام محمدعلی جمالزاده در فهرست 103 نفره کاندیداهای نوبل ۱۹۶۹ دیده می‌شود. نامزدی جمالزاده به پیشنهاد ایرانشناس دانمارکی، «یِس پیتر آسموسن» بوده است.

اما سال 1969 تنها باری نیست که جمالزاده به فهرست کاندیداهای دریافت جایزه نوبل ادبیات راه یافته است. جمالزاده دو نوبت دیگر هم کاندیدای نوبل ادبیات بوده است؛ بار اول در ۱۹۶۵ «ریچارد نلسون فرای»، ایرانشناس معروف، همان که نوروز 1393 درگذشت و آرزوی دفنش در کنار زاینده‌رود با حاشیه‌هایی رو‌به‌رو بود از هاروارد، اسم جمالزاده را به عنوان نامزد نوبل ادبیات ۱۹۶۵ پیشنهاد داد.  دو سال بعد، احسان یارشاطر از دانشگاه تهران، جمالزاده را برای نوبل ادبیات ۱۹۶۷ نامزد کرد.

ظاهراً خود جمالزاده مدعی شده که شانس بسیاری برای دریافت جایزه نوبل داشته اما دربار پهلوی مانع برنده‌شدن او شده است. جمالزاده نوشته دربار از چهر‌ه‌ای دیگر حمایت کرد (منظورش بسیج خلخالی است که شعر معروف «نامه‌رسان نامه من دیر شد» از اوست).