نصف جهان: پس از گذشت نزديک به 3 ماه از شيوع ويروس کرونا، 11 روز ديگر قرار است مدارس 132 شهر سفيد باز شود، اما اين بار خانواده هايي که از خستگي دوران قرنطينه، اذيت و شيطنت هاي کودکان خود به سطوح آمده اند، شايد مخالفتي با حضور فرزندان خود در مدارس نداشته باشند و آنها را راهي مدرسه کنند.

اما سئوالي که اينک به ذهن مي آيد، اين است که آيا در شهرهايي با وضعيت سفيد، کرونا به کلي از بين رفته است و بازگشايي مدارس، علي رغم رعايت پروتکل هاي بهداشتي، مي تواند ضامن سلامت دانش آموزان و خانواده هاي ايشان باشد؟!

بدون شک با شروع مدارس در 27 ارديبهشت با توجه به عاري نشدن شهرها از ويروس کوويد- 19، انتشار دوباره اين ويروس مي تواند سلامت خانواده ها را به مخاطره جدي بياندازند چرا که ميزان رعايت پروتکل هاي بهداشتي در نزد نوجوانان و جوانان را بايد در پايين ترين حد ممکن تصور کرد.

از سوي ديگر بازگشايي نصفه و نيمه مدارس در برخي از شهرستان ها اگر هم با مقاومت خانواده ها روبه رو نشود، شکافي در بدنه نظام آموزشي ايجاد خواهد کرد چرا که دانش آموزان 302 شهر ديگر ايران همچنان بايد در قرنطينه خانگي باقي بمانند تا آژير قرمز کرونا در آن شهرها خاموش شود و تا آن زمان اين دانش آموزان بايد به فراگيري دروس خود، در فضاي مجازي ادامه دهند.

بي شک يکي از تبعات منفي ويروس کرونا اختلال و يا فلج کردن سيستم آموزشي ايران بود و اين اتفاق نشان داد که نظام آموزشي و زيرساخت هاي ما تا چه اندازه حتي در سطوح دانشگاهي آسيب پذير است.

علي رغم توسل به فضاي مجازي اما همچنان دانش آموزاني هستند که طي دو ماه گذشته از تحصيل دور مانده اند و برخي ديگر هم نتوانسته اند آنگونه که بايد از شيوه هاي متفاوت کلاس هاي آموزشي آنلاين بهره برند و اين موضوع دامنه خسارت به سيستم آموزشي کشور و تبعات آن بر دانش آموزان را شايد تا سال ها در دل خود جاي دهد.

اينکه چرا نظام آموزشي ما اينقدر شکننده است و هيچ تفکري در دنياي مدرن امروزي، در اين خصوص روشي را به عنوان جايگزين مطرح نکرده، موضوعي است که بايد به آن در جايگاه خود پرداخت.