ایسنا: شاید اولین کلمه ای که با شنیدن نام محمدرضا عارف به ذهن می رسد، اخلاق است. معاون اول دولت اصلاحات از جمله سیاستمدارانی به حساب می آید که پایبندی به اصول اخلاقی را از مهمترین اولویت های خود می داند و در عمل هم این مساله را ثابت کرده است.

این عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام که در انتخابات ریاست جمهوری 92 کاندیدا بود برای جلوگیری از تشتت آرا و پیروزی اصلاح طلبان به توصیه بزگان اصلاحات از کاندیداتوری کنار کشید و زمینه شکست جریان مقابل را با این ایثار خود فراهم کرد. حالا او به عنوان نفر اول تهران در لیست امید اصلاح طلبان و حامیان دولت داعیه ریاست مجلس را دارد و البته رقیبی قدرتمند به نام علی لاریجانی.

منتخب اول مردم تهران در مجلس دهم می گوید که بنا به همان مصلحتی که در انتخابات 92 کنار کشید و در ادامه همان مسیر، این بار وظیفه اش در این دوره حضور جدی به عنوان کاندیدای ریاست مجلس است. او معتقد است که به خاطر تعامل خوبی که همیشه با ارکان مختلف حاکمیت داشته می تواند در ریاست مجلس نیز از این تعامل به نفع مردم و نظام استفاده کند و در عین حال رقابت را همراه با رفاقت می داند. عارف این بار آمده است تا آخر بایستد.

وی درباره این که رقابتش با لاریجانی برای ریاست چقدر جدی خواهد بود یادآور شد: مبنا و اصل ما تفاهم و همدلی بوده است که پاسخ این سوال را هم در لیست امید دادیم. ما با این نگاه آقای لاریجانی را در قم سرلیست خود کردیم چون احساسمان این بود که وجود اشخاص میانه مثل آقای لاریجانی در مجلس ضروری است. خیلی هم بدیهی بود وقتی آقای لاریجانی انتخاب شود جزو کاندیداهای ریاست مجلس باشد.

وی خاطرنشان کرد: ما با یک نگاه درازمدت و راهبرد اصلی که جریان امید داشت ایشان را در لیست امید گذاشتیم. رقابت در فضای رفاقت ایرادی ندارد و حرکت ایجاد می‌کند چون نظام ما نظام تک حزبی نیست. مبنای ما این است که بر اساس ارزش‌ها و آرمان‌هایی که به آن اعتقاد داریم در یک فضای رقابتی جدی جلو برویم و تجربه انتخابات هم نشان داده هر وقت انتخابات رقابتی بوده جایگاه نظام ارتقاء پیدا کرده و همبستگی مردم بیشتر شده است.

وی ادامه داد: با حفظ مسائل اخلاقی و راهبردها رقابت ایرادی ندارد. البته ما از ابتدا به دنبال تعامل بودیم و فکر می‌کنیم می‌توانیم با تعامل یک مدیریت مشترک را در مجلس دنبال کنیم که در هیچ زمینه‌ای به رودررویی در مجلس ختم نشود. البته درباره انتخاب رئیس ما تقریباً از این مرحله عبور کردیم و برای تعامل به نتیجه نرسیدیم. یعنی در واقع جلسه‌ای تشکیل نشد. شاید دو طرف می‌توانستند برای ریاست در یک فضای صمیمی رقابت کنند. ما الان هم آمادگی داریم غیر از پست ریاست که ان‌شاءالله صحن علنی مجلس حرف آخر را می زند ، برای بقیه پست‌ها بتوانیم به صورت تعاملی جلو برویم که همه جریانات تأثیرگذار در مجلس احساس کنند که می‌توانند در مدیریت مجلس مشارکت کنند.