درختان «پده» جنگلی کویر آران و بیدگل که به نام «درختان مهربان» معروف هستند این روزها حال و روز خوشی ندارند و در محاصره آفتی به نام موریانه چوبخوار در آستانه نابودی قرار گرفته اند.

در محدوده سنبک، چاله چهارطاقی و چاه کنجه کویر آران و بیدگل پهنه ای زیبا از درختانی پهن برگ پده به چشم می خورد که منظره ای شبیه جنگل را در ذهن تداعی می کند.

درختان پده جنگلی ازجمله درختان مقاوم و با ویژگی های منحصر به فرد است که با نگهداری آب در حفره ای در تنه خود، تشنگی پرندگان و سایرموجودات همجوار را درکویر سوزان آران وبیدگل رفع می کنند.

وسعت رویشگاه درختان پده جنگلی آران و بیدگل حدود 50 هکتار است که به صورت پراکنده در سنبک، چهارطاقی و بیشتر تجمع در محدوده چاه کنجه است.

متأسفانه این روزها بیش از نیمی از این درختان در محاصره آفت از نوع موریانه چوبخوار قرار گرفته است که این آفت ها با خوردن شاخ و تنه ، این درختان را در آستانه نابودی قرار داده اند.

پده،تنها درخت پهن برگ عرصه تپه های ماسه ای و حاشیه چاله های بیابانی است که تحت تأثیر زه آب های اطراف قرار دارد و باعث تثبیت شن های روان و جلوگیری از فرسایش خاک می شوند.

این گیاه متعلق به خانواده بید و ارتفاع متوسط آن معمولاً بین سه تا پنج و قطر تاج پوشش آن نیز بین دو تا چهار متر در کویر آران و بیدگل می رسد.

عمده رویشگاه های پده در ایران در استان های خوزستان، سیستان و بلوچستان، کرمان، یزد، اصفهان و بیابان های حوزه مسیله است. این درختان اغلب در نقاطی از تپه های شنی که رطوبت بیشتری فراهم است، اجتماعات و توده های متراکمی را ایجاد می کنند.

در سال های اخیر این درختان ارزشمند دچار نوعی آفت چوبخوار شده اند که توجه کارشناسان و مسئولان را در این خصوص می طلبد.

متأسفانه پیگیری جدی در مورد نابودی این درختان از سوی ارگان های ذیربط صورت نگرفته است و در صورت تأخیر در پیگیری و درمان،دیگر اثری از این درختان مهربان در کویر نخواهد بود.