نصف جهان: روستاییان خبر از ماجرایی عجیب در یکی از روستاهای استان قزوین می دهند. قطع شبانه درختان برای استفاده در تجارت غیرقانونی چوب ، آن هم در باغ ها و جنگل های شخصی مردم. جنگل دزدهایی که در شب تاریک درختان روستایی ها را قطع می کنند و در روز روشن چوب های بریده شده را در کنار جاده قزوین به همدان می فروشند. چوب دزدهایی که برخی می گویند فعالیتشان متوقف شده است، اما هنوز هم در طول روز تعداد زیادی کامیون و وانت فروش چوب و الوار در حاشیه این جاده مشاهده می شود.

برخی اهالی روستای سیراب شهر آب گرم شهرستان آوج استان قزوین می گویند که از اواخر پاییز سال گذشته هر زمانی که به املاک شخصی خود مراجعه می کنند، با بریده شدن تعدادی از درختان میوه باغات یا درختان غیرمثمر جنگل های شخصی خود مواجه می شوند. اتفاقی که ظاهرا در روستاهای مجاور سیراب نیز رخ می دهد و مردم محل معتقدند این درخت ها توسط برخی از اهالی همین منطقه، شب ها به طور مخفیانه بریده می شود و در طول روز تنه درختان بریده شده به راحتی در حاشیه جاده فروخته می شود.

تجارت چوب، تجارتی مرسوم در منطقه آب گرم استان قزوین محسوب می شود و بسیاری از روستاییان این منطقه، اساسا در بخشی از املاک شخصی خود به جای کاشتن درخت میوه، اقدام به کاشت درختان غیرمثمری از جمله تبریزی، صنوبر، سپیدار، بید و کبوده کرده اند و نام این بخش از املاک شخصی شان را جنگل گذاشته اند؛ جنگل هایی مصنوعی که هدف از ایجاد آنها، فروش چوب درختانشان است.

اما ماجرا از جایی جالب می شود که برخی اهالی روستای سیراب تعریف می کنند که در ماه های اخیر چند مرتبه پیش آمده است که وقتی برای سرکشی به باغ ها و جنگل هایشان مراجعه کرده اند با تنه بریده شده درختان غیرمثمر یا حتی درختان میوه خود مواجه شده اند.

روایت این ماجرا را چند تن از اهالی روستای سیراب تعریف کردند و تاکید داشتند که این اتفاق در روستاهای مجاور نیز رخ می دهد و با وجود این که برخی چوب دزدها شناسایی شده اند، اما آنها هنوز هم ضمن تعدی به زمین های شخصی دیگران، بخشی از درختان آنها را می برند و آن را در گوشه ای از قسمت زراعی روستا پنهان می کنند تا به موقع بار وانت کنند.

البته ظاهرا این چوب دزدها برای این که لو نروند، در کنار درخت هایی که شبانه از زمین های دیگران می برند، روزانه تعدادی درخت هم از افراد مختلف می خرند تا اگر مورد پرس و جوی اهالی قرار گرفتند، توجیه داشته باشند که کارشان قانونی است و همه چوب هایی را که می فروشند مربوط به درختانی است که از دیگران خریداری کرده اند.

این توجیه اما نه روستاییان را قانع کرده است و نه دستگاه قضایی را؛ زیرا اخیرا یک نفر از اهالی روستای سیراب در این زمینه محکوم شده است اما  این فرد با وجود محکومیت بدون این که جریمه حدوداً 40 میلیونی تعیین شده توسط دادگاه را بپردازد، به خارج از روستا رفته است.

اهالی روستای سیراب و البته سایر روستاییان این منطقه در باغ های شخصی خود درختان مثمر هم دارند. اما در ماه های اخیر جنگل دزدها حتی به باغ هایی که در آن درختان میوه وجود دارد نیز تعدی کرده اند و بدون اجازه صاحبان باغ ها، درختانشان را برای فروش چوب بریده اند.

بخش زیادی از باغداران سیراب در شهرهای دیگر زندگی می کنند و فقط زمین ها و باغات آبا و اجدادی شان را در این روستا حفظ کرده اند. رسیدگی به باغ های این افراد نیز عمدتا برعهده کارگرانی قرار دارد که ساکن سیراب یا روستاهای اطراف هستند. این کارگران البته آنها عمدتا در طول روز در باغ ها و جنگل های سیراب فعالیت می کنند و هیچ گاه دزدیده شدن چوب ها در طول شب را از نزدیک مشاهده نکرده اند.

جنگل دزدها نیز با وجود این که یک نفرشان به دادسرا احضار شده است، همچنان با خیال راحت مشغول کارشان هستند و بخشی از درختان بریده شده را به کارگاه های تولید الوار و بخش دیگری را به کارگاه های تولید زغال می فروشند و پول خوبی از این کار به جیب می زنند.