نصف جهان: خصوصيت مشترک علي دايي و شجاع خليل‌زاده، عصبانيت آنهاست. نه سرمربي نفت و نه مدافع سپاهان، علاقه زيادي به رعايت قوانين ندارند و اخلاق را هم فقط با تعريف خودشان مي‌پذيرند. در کنار اين شباهت، يک تفاوت بزرگ هم بين آنها وجود دارد. شجاع، خيلي زود و خيلي سنگين مجازات مي‌شود اما آقاي گل جهان، عادت ندارد تاوان اشتباهاتش را بدهد.

شجاع خليل‌زاده، بخاطر درگيري با بوعذار در پايان بازي نفت و سپاهان سه جلسه محروم شد. دليل اين محروميت، هل دادن و ضربه‌اي بود که او به بوعذار زد. اخراج خليل‌زاده در آن صحنه، تصميم درستي به نظر مي‌رسيد اما محروميت سه جلسه‌اي، سختگيرانه‌ترين تنبيه ممکن براي مدافع سپاهان بود. حدود دو سال قبل، خليل‌زاده بخاطر درگيري در پايان بازي با استقلال، همينقدر محروم شد و با احتساب جريمه کارت قرمز چهاربازي سپاهان را از دست داد. زمان حضور در تراکتورسازي هم شجاع، محروميت‌هاي مشابهي را تجربه کرد. محروميت‌هايي که هميشه با سختگيري شديد، شامل حال او مي‌شدند. اما حداقل در اين مورد، رفتار شجاع بدتر از دايي بود؟

بازي نفت و سپاهان، خيلي زود جنجالي شد. از همان نيمه دوم که سپاهان فشارش روي دروازه نفت را افزايش داد و دايي، به هر سوت داور اعتراض مي‌کرد. بعد از پنالتي سپاهان، دايي تصميم گرفت تيمش را بيرون بکشد. دعواي شديدي با داور و داور چهارم انجام داد. از تصميم داور براي اخراجش سرپيچي کرد و حاضر نشد از زمين بيرون برود. حدود چهار دقيقه، بازي بخاطر دايي متوقف شد و کار به جنجال و دعواي داخل زمين کشيد. دايي اين بار، بيشتر از هميشه روي قانون شکني اعتراض داشت و تنها تاوان اين رفتار، دو جلسه محروميت بود.

دايي بر خلاف تصور شخصي، هنوز پسر محبوب اهالي فدراسيون و دنياي سياست است. پسري که اشتباهات بزرگش، با تنبيه‌هاي کوچک جريمه مي‌شود. دايي، عادت کرده براي اشتباهاتش تاوان ندهد. مثل يک دهه قبل که به سينه شيث رضايي کوبيد و در نهايت، کميته استيناف رأي کميته انضباطي را وتو کرد و چيزي نمانده بود محروميت شيث بخاطر کتک خوردن از دايي، بيشتر از مربي - بازيکن سايپا شود. شايد هم به قول رئيس وقت کميته انضباطي، دردسرهاي محروم کردن دايي، به نتيجه‌اش نمي‌ارزد: «بلافاصله بعد از باز شدن پرونده دايي اتفاقات عجيبي برايم افتاد، ازچه جاهايي بامن تماس گرفته شد. حتي يکي از نمايندگان مجلس جلسه علني مجلس را رها کرد و به دفترم آمد و...! تعجب مي کردم که چه اتفاقي افتاده است. واقعاً چرا؟ چقدر تهديد؟ چقدر تطميع؟ »