با وجود سرد شدن هوا و خطرات بالقوه‌ای که افراد بی‌سرپناه و کارتن خواب‌ها با آن دست به گریبان خواهند شد اما بسیاری از آنها حاضر به مراجعه به گرمخانه‌ها و خوابگاه‌های حمایتی نیستند اما علت این موضوع چیست؟

سپیده علیزاده، مدیرعامل موسسه کاهش آسیب نور سپید هدایت با اشاره به اینکه نیروی انتظامی برای ایجاد امنیت از تشکیل پاتوق‌ها و حضور معتادان در کنار یکدیگر جلوگیری می‌کند،‌ عنوان می‌‌کند: وقتی تعداد اعضای یک پاتوق به 50 یا 100 نفر می‌رسد نیروی انتظامی پاتوق را نا‌امن می‌کند تا معتادان کنار هم جمع نشوند زیرا معتقدند کنار هم جمع شدن معتادان قطعا خطراتی به دنبال داشته و تبدیل به کلونی آسیب و جایی برای رفتارهای مجرمانه می‌شود.

وی می‌افزاید: وقتی معتادان از پاتوق خود دور می‌شوند، در سایر مناطق شهر از جمله مناطق سخت در دسترس،‌ وسط اتوبان‌ها یا در مسیر سیل‌بندها و کانال‌‌های آب و فاضلاب جمع می‌شوند. وقتی این افراد از پاتوق‌ها پراکنده می‌شوند شاید کار نیروی انتظامی منطقه راحت شده یا مردم به اشتباه احساس کنند که محل امن شده (مانند حصار کشی پارک شوش) و دیگر معتادی را نمی‌بینند اما حقیقت آن است که این آسیب در کل شهر پخش شده و دسترسی خدمات‌دهندگان به این افراد کمتر و سخت‌تر می‌شود. یعنی اگر در گذشته به زنی که در سطح زمین بود دسترسی پیدا می کردیم و به او خدمات می‌دادیم، با شرایط جدید این زنان را به آلونک‌ها و خانه‌های تیمی می‌برند یا به جاهایی منتقل می‌کنند که در دسترس نیست؛ در این شرایط این زنان نسبت به زمانی که روی زمین یا مثلا در پارک بودند، آسیب‌های بیشتری دیده و بلاهایی بیشتری بر سرشان می‌آید.

به گفته علیزاده یکی از مهم‌ترین دلایل عدم مراجعه افراد کارتن‌خواب و بی‌سرپناه به خوابگاه‌ها، عدم مناسب‌سازی آنها برای خانواده است به این معنا که مادران زیادی را می‌شناسم که فرزندان ذکور آنها نیز کارتن خواب هستند قطعا این مادران می‌خواهند در کنار فرزندشان باشند و به خوابگاه نمی‌آیند،‌ با زنان بسیاری برخورد کرده‌ام که شوهرانشان کارتن‌خواب هستند و به خاطر همسران‌شان در همان فضای پرخطر می‌مانند و به گرمخانه مراجعه نمی‌کنند.