مهران موسوی خوانساری: بالاخره اتفاقی که نباید می افتاد، افتاد؛ باران آمد!

اول صبح دیروز که شهر اصفهان حدود بیست سی دقیقه زیر رگبار بهاری کاملاً خیس آب شد، فقط کافی بود گذارتان به یکی از خیابان های اصلی شهر بیافتد تا با چنان ترافیک سنگینی مواجه شوید که بعید است مشابهش را در طول یکی دو سال گذشته در این ساعت به یاد آورده باشید. اتومبیل ها پشت به پشت هم چنان لاک پشتی حرکت می کردندکه اگر داخل یک تاکسی به قصد رفتن به محل کارتان نشسته بودید، هر چه بد و بیراه است به خودتان نثار می کردید که چرا وقتی ساعت زنگ دار بالای سرتان به صدا در آمد، با خشونت ساکتش کردید تا نیم ساعت دیگر به خواب شبانگاهی خود اضافه کنید. چه بسا همین 30 دقیقه زودتر بیرون آمدن از خانه می توانست از به دام افتادن در گره کور ترافیک نجاتتان دهد.

البته این داستان هر روز خیابان های شهر اصفهان شده است و دیروز که باران هم آمد، وضعیت از همیشه بدتر شد. پلیس می گوید علت این ترافیک بازگشایی مدارس است و چون از سرویس های دانش آموزان خبری نیست، اتوموبیل های والدین مثل مور و ملخ به خیابان ها ریخته اند تا فرزندانشان را به محل های تحصیل برسانند. آموزش و پرورش اما خیلی با این تئوری موافق نیست هرچند گفته تدابیر «ویژه» اندیشیده شده تا سرویس ها به راه بیافتند. از آن طرف شهرداری هم می گوید تا این «ویژه» کاری ها به نتیجه برسد، بهتر است والدین از اتوبوس و مترو استفاده کنند تا ترافیک کمتر شود. والدین هم می گویند، کو اتوبوس سالم و کافی و کو خطوط چندگانه مترو در شهر که ما استفاده از آن را پشت گوش انداخته باشیم؟ خلاصه بلبشویی درست کرده این ترافیک های صبحگاهی اصفهان.

این وسط هواشناسی هم دم به دم هشدارهای رنگی صادر می کند که رگبارهای بهاری در راه است و کیست که نداند مانند آنچه صبح دیروز اتفاق افتاد، با چند قطره باران چه بساطی در خیابان ها (آن هم خیابان های پر از اتوموبیل) برپا می شود. تازه به همه این ها اضافه کنید هشدارهای متخصصان روانشناس را که معتقدند هر چه هوا رو به گرمی برود، طاقت ها طاق تر و اعصاب ها داغان تر خواهد شد و به تبع، ترافیک ها، خشونت بارتر!

واقعاً بهتر نبود ستاد ملی مبارزه با کرونا به حرف مسئولان بهداشتی کمی بیشترگوش می کرد و قید این یکی دوماه پیش از خرداد را هم می زد تا مدرسه ها همچنان بسته بماند و «شاد»، مثل تمام آن 2 سال، راه و رسم درس و مکتب را برای دانش آموزان بخش کند؟ به نظرتان روی گرداندن از آن «شاد» به رو افکندن به این «غم» می ارزید؟!