دریا قدرتی پور:کمتر از دو ماه پیش بود که خبر اضافه کردن یک ماه تا یک ماه و نیم به سال تحصیلی جاری در مدارس از سوی معاون تربیت بدنی و سلامت وزارت آموزش و پرورش تکذیب شد. اما تازه ترین خبری که روز گذشته توسط سخنگوی آموزش و پرورش عنوان شد از برگزاری کلاس های جبرانی برای دانش آموزان خبر می دهد؛ کلاس هایی که قرار است در قالب برنامه های آموزشی، پرورشی و ورزشی به شکل جبرانی برای دانش آموزان ابتدایی و متوسطه برگزار شود.

گرچه صادق ستاری فرد جزئیات، تاریخ و شکل برگزاری این کلاس ها را اعلام نکرد اما تازه ترین سیاست های این وزارتخانه نشان می دهد که گویا قرار است تابستان امسال متفاوت از سال های پیش برای دانش آموزانی باشد که دو سال خانه نشین شدند و از حضور در مدارس بازماندند.

طبق آمار رسمی وزارت آموزش و پرورش، حدود دو میلیون دانش آموز به دلیل بسترهای نامناسب الکترونیکی و اینترنتی در دورانی که کرونا همه برنامه ریزی های تحصیلی را تحت تاثیر قرار داده بود از تحصیل محروم ماندند. آمار غیررسمی اما بیشتر از این است و به سه میلیون تا پنج میلیون دانش آموز اشاره دارد. نگران کننده تر این که آسیب های دور ماندن از تحصیل در دانش آموزان عشایر و دانش آموزانی که در روستاها و حاشیه شهرها زندگی می کنند، بیشتر است. افت تحصیلی دانش آموزان اما فقط به دلیل وجود مشکل در زیرساخت های الکترونیکی و اینترنتی کشور نبود. بسیاری از معلمان در دوران کرونا نمی دانستند چگونه باید در فضای مجازی محتوا تولید یا چگونه آن را در پلتفرم های آموزشی بارگذاری کنند.

علاوه بر این، بسته های کمک درسی مناسب فضای مجازی نیز در کشور وجود ندارد. هر کدام از مدارس از یک پلتفرم و بسته آموزشی استفاده می کنند. این در حالی است که اگر سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی وزارت آموزش و پرورش، برنامه ریزی داشت و بسته آموزشی واحدی را تعریف می کرد تا همه دانش آموزان کشور از آن استفاده کنند، بسیاری از مشکلات آموزشی در این دوران حل و فصل می شد.

درست است که بخشی از افت تحصیلی دانش آموزان البته اجتناب ناپذیر است و آنها دو سال از عمر تحصیلی شان را در مدارس حضور نداشتند و به صورت غیرحضوری آموزش دیدند اما حتی اگر در مدارس برنامه ریزی تحصیلی دقیقی وجود نداشته باشد، باز هم حضور درمدارس، آموزش چهره به چهره و برنامه ریزی درسی که معلمان دارند، می تواند اثرات خوبی در آموزش ایجاد کند و همین ماندن در خانه کافی بود تا دانش آموزان آن طور که باید و شاید نتوانند از تحصیل مناسب بهره مند باشند.

حالا با تمام این اوصاف، به نظر می رسد کلاس های جبرانی بهترین تدبیر و کورسویی باشد برای دانش آموزانی که در راه مانده اند و نتوانسته اند خودشان را با روش های مجازی تطبیق دهند؛ با توجه به اینکه تجربه مثبت بازگشایی مدارس نیز به همگان نشان داد، آموزش‌های حضوری تا چه اندازه می‌تواند مفید باشد و آموزش حضوری نقش موثری در تسهیل فرآیند یاددهی یادگیری دارد.

زهرا علی‌اکبری کارشناسی است که آموزش مجازی را چندان موثر نمی داند:« آموزش مجازی به هیچ وجه کارایی آموزش حضوری را ندارد و معلم،‌دانش‌آموز و والدین را به یک اندازه ناراضی می کند. البته افت تحصیلی به سبب مجازی شدن آموزش‌ها فقط مختص کشورمان نیست چرا که مطالعات انجمن تحقیقات آموزشی آمریکا نیز نشان می‌دهد دانش‌آموزانی که از آموزش آنلاین استفاده کرده‌اند در مقایسه با دانش‌آموزانی که درکلاس‌های حضوری شرکت کرده‌اند از نظر تحصیلی، اجتماعی و عاطفی، بیشتر دچار مشکل شده‌اند.»

اکنون به نظر می رسد اجرای طرح برگزاری کلاس های جبرانی بتواند به ارتقای کیفیت یادگیری دانش آموزان و تحول در روش‌ها و برنامه‌های آموزشی کمک کند.