مرضیه غفاریان: بازار نقل و انتقالات تابستانی پیش از شروع فصل گرم تابستان، داغ شد؛ اما اینجا در اصفهان و در تیم ذوب آهن، تا ظهر دوازدهمین روز تیرماه هیچ خبری از صید شاه ماهی و انفجار بمب به گوش نرسید. اتفاقی که نه بی سابقه است و نه عجیب. طنز تلخ ماجرا هم آنجاست که طی دو سه فصل اخیر گاندوها نه تنها موفق به شکار مهره های تأثیرگذار نشده اند بلکه کلیدی ترین یاران خود را نیز به راحتی از دست داده اند.

امسال هم مثل دو سه فصل پیش، ذوبی ها روال معاملاتشان در این بازار مهیج را عوض نکردند. استارت آنها در پنجره تابستانی لیگ بیست و دوم به قدری منفعلانه بود که در اولین گام یکی از بهترین بازیکنان فصل گذشته خود را از دست دادند. محمد خدابنده لو، هافبک جوان گاندوها به گل گهر سیرجان پیوست. این اتفاق در حالی افتاد که به دلیل عملکرد عالی خدابنده لو در جمع شاگردان تارتار، مشتریان این بازیکن از نیم فصل برای خرید او دست به کار شدند و با توجه به این موضوع می طلبید که دست اندرکاران باشگاه ذوب آهن برای حفظ این ستاره قوی تر عمل کنند. البته خدابنده لو تنها بازیکنی نبوده و نخواهد بود که نامش در لیست خروجی سبزپوشان اصفهان قرار گرفته است. امیر شبانی، مدافع جوانی که فصل گذشته همواره یکی از مهره های فیکس ترکیب تارتار بود نیز این تیم اصفهانی را به مقصد پیکان ترک کرد. حسین ابراهیمی، رضا خالقی‌فر، عارف رستمی و علی خدادادی نیز با توجه به اتمام قراردادشان از جمع گاندوها جدا شدند. با این تفاوت که این سکاندار ذوب آهن بود که تمایلی به ادامه همکاری با این چهار شاگرد خود نداشت.

پس از آن هم تاکنون ذوبی ها به جز تمدید قرارداد با چند بازیکن فصل گذشته خود و خرید یکی دو بازیکن نه چندان نامدار عملکرد چندان مطلوبی در نقل و انتقالات نداشته اند. البته در این میان پر بیراه نیست اگر بگوییم مدیران ذوب آهن کمترین تقصیر را در پیش آمدن این وضع موجود دارند. با وجود هرج و مرجی که در نقل و انتقالات راه افتاده و پول های هنگفتی که در این بازار آشفته رد و بدل می شود پرواضح است که دست گاندوها به خرماهایی نمی رسد که بر نخل است. مهدی تارتار راست می گوید که آنها برای جذب بازیکن جدید باید منتظر به اتمام رسیدن یارگیری تیم‌های متمول بمانند.

با این اوصاف شواهد نشان می دهد مدیران ذوب آهن بنا را بر حفظ شاکله اصلی این تیم گذاشته اند و تصمیم دارند فقط در چند پست با توجه به لیست اعلامی از سوی سرمربی خود برای خرید بازیکن جدید اقدام کنند. این ثبات و رفع نقاط ضعف گاندوها با تغییر چند مهره اگرچه می تواند آنها را به آینده امیدوار کند اما نباید از این نکته هم غافل شد که برای این منظور نیاز است بازیکنی که جذب می شود از لحاظ کیفیت و کارایی چندین پله بالاتر از مهره ای باشد که کنار گذاشته می شود. در غیر این صورت و اگر توانایی لیست ورودی و خروجی یک تیم در یک حد باشد اصلاً چه نیازی به این تغییرات است؟ اگر قرار بر این باشد که فقط نام ها عوض شوند همان بهتر که همان بازیکنان سابق حفظ شوند و با انجام شیوه های جایگزین مثل تمرینات سخت و مستمر و تغییر در سبک بازی و ترمیم تیم، مسیر رو به جلو را با همان یاران پیشین ادامه دهند. چه اینکه شاگردان سابق تارتار نسبت به مهره هایی که قرار است با همان کیفیت جایگزین آنها شوند از چند نظر مزیت دارند؛ هم با شیوه کار سکاندار تیم غریبه نیستند، هم با سایر بازیکنان هماهنگ ترند.

بر این اساس می توان گفت اگر منظور از جذب بازیکن جدید جابه جایی چند مهره یکسان بین تیم هاست همان بهتر که قرارداد همان بازیکنان خودی تمدید شود. اما اگر اصرار بر رفع نقاط ضعف و پاشنه آشیل تیم با تغییر مهره هاست، هیچ تضمینی برای موفقیت گاندوها در فصل پیش رو نخواهد بود مگر اینکه مدیران ذوب آهن در این زمینه بودجه بیشتری صرف کنند تا شاید موفق شوند چند ستاره نامی را به عضویت این تیم در آورند. آن وقت می توان امیدوار بود که جوانان مستعد گاندوها در کنار این مهره های با تجربه عملکرد درخشانی در رقابت با حریفان تا بُنِ دندان مسلحشان از خود بر جای بگذراند.