مرضیه غفاریان: خنده دار نیست؟ «دکتر استقلال» با 11 دقیقه بازی برای تیم ملی ادعا می کند «بهترین مدافع فوتبال ایران» است. اگر بخواهیم این حرف سیاوش یزدانی را بپذیریم باید به قدرت تشخیص سرمربیان تیم ملی در گزینش بازیکن برای این پست حساس شک کنیم. چه اینکه این مدافع مشهدی با اینکه در سه چهار سال گذشته یکی از اردونشینان ثابت تیم ملی بوده، فقط در یک بازی آن هم به عنوان یار تعویضی فرصت حضور در میدان را پیدا کرده است.

بر این اساس باید گفت هیچیک از مربیانی که طی این سال ها سکاندار ملی پوشان کشورمان بودند نه تنها به اینکه یزدانی برترین مدافع ایرانی است اعتقاد نداشتند بلکه از نظر آنها کیفیت بازی سیاوش آنقدرها بالا نبود که بتوان به او به عنوان بازیکن فیکس اعتماد کرد. از همه بدتر این بود که حتی در زمانی که گمان می شد محرومیت و مصدومیت بازیکنان دیگر می تواند به فرصتی طلایی برای بازی کردن یزدانی تبدیل شود باز هم این اتفاق نمی افتاد. کافی است بازی با امارات را به یاد بیاورد. آن زمان با وجود محرومیت خلیل زاده، این امید نورافکن بود که به جای شجاع به قلب دفاع رفت. یعنی بازیکنی که پست تخصصی اش دفاع چپ است به سیاوش یزدانی که یک مدافع وسط است ترجیح داده شد.

هرچند آن روز سیاوش در دقیقه 83 به عنوان بازیکن ذخیره به میدان فرستاده شد و عملکرد امیدوارکننده ای هم از خودش نشان داد اما این استارت دیرهنگام در سن 29 سالگی نمی تواند برای اینکه فردی خودش را بهترین مدافع فوتبال ایران بنامد، کافی باشد. ضمن اینکه او مدتی است به تیم ملی دعوت نمی شود و حتی در آخرین اردوی ملی پوشان کشورمان با وجود حضور پنج بازیکن اضافه در لیست تیم ملی باز هم نامی از سیاوش یزدانی در بین مدافعان انتخاب شده از سوی اسکوچیچ نبود. این بار نه تنها شجاع بلکه مدافعان جوان و آینده داری چون عارف آقاسی، عارف غلامی، مجید حسینی، صادق محرمی، آرمین سهرابیان، امیدنورافکن، ابوالفضل جلالی و صالح حردانی و حتی مهدی شیری، مدافع 31 ساله فولادی ها موفق شدند گوی سبقت را برای حضور در این اردو از دکتر باتجربه استقلالی ها بربایند.

این مدافع 30 ساله در حالی خودش را از سایر مدافعان کشورمان بالاتر می بیند که به اذعان خودش چندین ماه است نه تنها برای تیمی بازی نکرده بلکه پایش به توپ نخورده است. پس او بر اساس کدامین معیار و ملاکی مدعی شده «الان» برترین مدافع فوتبال ایران است؟ سیاوش یزدانی نه «الان» و نه حتی زمانی که با درخشش خود فصل هایی طلایی در تیم های سپاهان و استقلال پشت سر گذاشته بود، بهترین مدافع ایرانی نیست و نبوده است. کافی است نگاهی به اسامی مدافعان دعوت شده به آخرین اردوی تیم ملی بیاندازید تا ببینید بازیکنانی چون سیدمجید حسینی، صادق محرمی، آرمین سهرابیان، عارف آقاسی، عارف غلامی و امیدنورافکن در خط دفاعی در فصل گذشته به مراتب عملکرد درخشان تری از این مدافع- سرباز ملوان برجای گذاشته و کارنامه پربارتری داشته اند. ضمن اینکه این مدافعان، هم از نظر سن و سال پنج شش سال کوچک تر از سیاوش یزدانی هستند و هم اینکه اکثر آنها قابلیت بازی در چند پست را دارند؛ ویژگی ای که بهترین مدافع فوتبال ایران(!) از آن بی بهره است، چه اینکه او خودش اعتراف کرده چه در پیکان و چه در استقلالِ استراماچونی هنگامی که پست بازی او را عوض می کرده اند کارآیی اش پایین می آمده و به این موضوع معترض می شده است.

نکته طنز ماجرا هم آنجاست که او خودش را حتی از رفیق شفیقش محمد دانشگر نیز برتر می بیند؛ مدافع وسطی که همین چند روز پیش با پیوستن ناگهانی اش به سپاهان، استقلالی ها را شوکه کرد و بمب بزرگ نقل و انتقالات تابستانی لیگ بیست و دوم نام گرفت. آن هم در حالی که ملوانی ها با وجود تلاش برای صعود به لیگ برتر مدافعان خود را به بهترین مدافع فوتبال ایران(!) ترجیح دادند. پس بهتر نیست سیاوش، ادعایی مطرح کند که اگر برای اثبات توانایی اش نیاز به گذر از آتش شد، از این آزمایش سرافراز بیرون ‌آید؟