دریا قدرتی پور: «مدارس کپری و کانکسی در کشور برچیده می‌شود»؛ این یکی از شعارهایی است که تقریباً هر وزیری که بر مسند وزارت آموزش‌وپرورش می نشیند در دوره کاری خود گریزی هم به آن می زند؛ شعاری که دولت به دولت منتقل می‌شود اما در نهایت هنوز مدارس کانکسی و فرسوده در ایران جمع‌آوری نشده است.

حالا نوبت به یوسف نوری رسیده است. وزیر آموزش‌وپرورش جدید دولت که در اوایل خرداد اعلام کرده بود تمام مدارس کانکسی و کپری در مناطق محروم و کمتر برخوردار کشور که تعداد دانش‌آموزان در آن زیاد باشد، جمع‌آوری می‌شود.

آنطور که نوری یک ماه پیش درباره آن اظهار نظر کرده است؛ اکنون  12 هزار مدرسه کانکسی، خشتی و سنگی در کشور وجود دارد و سهم اصفهان از این تعداد 21 مدرسه کانکسی دارای 24 کلاس درس با جمعیت دانش آموزی 176 نفر در شهرستان های بویین میاندشت، فریدونشهر و چادگان است که برای حذف آنها 31 میلیارد و 800 میلیون تومان اعتبار مورد نیاز است.

گرچه موضوع خوش تراش نبودن فضای مدارس اصفهان به همینجا ختم نمی شود و به گفته مدیر کل نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس اصفهان، 38 مدرسه با 128 کلاس درس سنگی با جمعیت دانش‌آموزی حدود یک هزار نفر در شهرستان های سمیرم، فریدونشهر و کاشان نیز دایر است و اعتبار لازم برای جایگزینی مدارس سنگی بالغ بر 175 میلیارد تومان است.

پرونده این کانکس ها در نگاه مسئولان مصداق یک بام و دو هواست؛ چرایش هم مشخص است به این خاطر که به راحتی می توان فهمید درباره برچیده شدن مدارس کانکسی بین آموزش و پرورش و سازمان نوسازی مدارس اتفاق‌نظر وجود ندارد.

شواهد این تضاد فکری هم قابل مشاهده است. از یک سو مدیر کل آموزش‌وپرورش استان اصفهان از اقدام سریع درباره برداشته شدن کانکس ها می گوید و عنوان می کند در مناطق روستایی به جهت تعداد کم دانش‌آموزان در کلاس‌ها، مشکل فضا وجود ندارد و فقط در شهرستان‌های فریدن، فریدونشهر و سمیرم تعدادی کلاس‌در کانکس داریم که در سفر ریاست جمهوری مقرر شد هرچه سریع‌تر نسبت به تخصیص و مشخص نمودن فضای استاندارد اقدام شود.

از سوی دیگر و برخلاف دیدگاه بالاترین مقام آموزش و پرورش اصفهان، مجید نسیمی، مدیرکل نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس حذف و جایگزینی تمام مدارس سنگی و کانکسی در نقاط مختلف استان را نیازمند 206 میلیارد و 800 میلیون تومان اعتبار دانسته است.

این وضعیت نشان می دهد که شعاع و دایره استفاده از مدارس کانکسی اینقدر زیاد است که شاید نتوان به راحتی پرونده این مدارس را بست، نه با وعده و وعیدها و نه با شعارهایی که معلوم نیست چه زمانی رنگ تحقق به خود بگیرد.

در حال حاضر در استان اصفهان 10 هزار و 344 کلاس درس با قدمت بالای 40 سال وجود دارد که طبق مقررات باید نوسازی یا تخریب شوند. مدارسی که اگر جایگزینی برای آنها نباشد، همان قوطی های فلزی دوباره میزبان دانش آموزان خواهند شد.

در تازه ترین وعده های وزیر آموزش و پرورش آمده است که تا پایان دولت ابراهیم رئیسی، مدارس کانکسی قرار است از سطح کشور جمع ‌شود، وعده ای که وزرای قبل از نوری هم داده بودند اما به دلایل مختلف از جمله کمبود اعتبارات محقق نشد. حالا باید دید این بار هم این وعده به دولت بعدی منتقل می شود و یا مدارس کانکسی رنگ و لعاب تازه ای می گیرند؟

با وجود اینکه تعداد این مدارس در اصفهان قابل توجه نیست اما همین تعداد کم هم جزو مهمترین مشکلات آموزش و پرورش استان اصفهان به شمار می آید به این خاطر که نمی توان به راحتی از رنج تحصیل دانش آموزان در چهاردیواری های آهنی که زمستان هایش سرد و تابستان هایش داغ و سوزان است گذشت.

چند صد کیلومتر دورتر از کلانشهر اصفهان، در مناطقی که زمستان هایش پر سوز و سرماست، دانش آموزانی با رنج، تحصیل می کنند. کلاس درسشان یک چهاردیواری آهنی است، آفتاب پاییز و زمستان هم جانی ندارد که کلاس درس آهنی را کمی گرم کند، کم کم سوز سرما هم از راه می رسد و باران و برف رنج دانش آموزان را مضاعف می کند.

با وجود گام های بلندی که در سال های اخیر در حوزه مدرسه سازی برداشته شده و به رغم اینکه از سال 92 به بعد به طور میانگین روزانه 9 میلیارد تومان برای مدرسه سازی هزینه شده اما هنوز جای کار وجود دارد و مدارس ایران تا برطرف شدن کامل دغدغه ها فاصله دارند.

وزیر آموزش و پرورش بر حل سریع مشکل مدارس کانکسی تأکید کرده است. اما خود نوری حتماً بهتر می داند که حل شدن تمام مشکلات مدارس کانکسی اصفهان به سال تحصیلی جدید نمی رسد آن هم طی کمتر از 60 روز باقیمانده تا اول مهر اما اگر این اتفاق بیافتد حتماً باید به وزیر آموزش و پرورش مدال افتخار داد!