ایرج ناظمی: در برنامه­ ای که به نام خبرنگاران بود ولی به کام یک استندآپ کمدین تمام شد تا با طرح خاطرات آقا بزرگش به ریش اعضای ستاد برگزاری مراسم بزرگداشت روز حبرنگار بخندد، موضوع دیگری هم برای خنده وجود داشت که البته در بین سخنان حاضران و در پایان مراسم شنیده می ­شد.

شهردار اصفهان در سخنان خود در برنامه مورد نظر، به خبرنگاران وعده تخفیف برای صدور پروانه ساختمانی را داد و شاید انتظار داشت که این وعده به عنوان شادباش روز خبرنگار امسال تیتر اول تمام رسانه­ ها شود. غافل از آن که همین سخنان مایه خنده و تمسخر بسیاری قرار گرفت. چرا که اگر خبرنگاری بخواهد به استفاده از تخفیف پروانه شهرداری نائل شود، باید چند میلیارد تومان داشته باشد که زمین بخرد و خود را مهیای تهیه مصالح و اسیر ساخت و ساز کند تا در انتها بتواند از هدیه آقای شهردار بهره ­مند شود. ولی آیا در اصفهان چنان خبرنگار ثروتمندی که بتواند میلیاردها تومان هزینه کند، وجود خارجی دارد و اگر داشته باشد، زیر بار منت تخفیف شهردار اصفهان خواهد رفت؟

شاید شهردار اصفهان که در گذشته فردی اصولی و آرمان­گرا به حساب می آمد ولی بعد از انتخاب، راه و رسم پوپولیستی برگزید، نمی دانست کسانی که مخاطب قول و وعده او هستند، از قشر آگاه و تحلیل­گر جامعه بوده و اگر چه به جهت حُجب و حیای شغلی چیزی نمی گویند، ولی باور شنیده­ ها نیز برای آنها غیر ممکن است. در این شرایط آیا سکوت اجباری ­شان دلیلی است بر این که هر کس، هر چه می خواهد بر زبان براند و انتظار تشویق داشته باشد؟

«قاسم زاده» ناسلامتی تحصیلات عالیه دارد و روانشناسی خوانده و اگر سال گذشته، تلاش چند ساله اش برای رسیدن به میز و منصب شهرداری به ثمر نمی نشست، باید به اتاق مشاوره می رفت و به مراجعین خود مشورت می داد که در برابر کنش­ ها چه واکنشی داشته باشند. ای کاش معلوم می ­شد که او با طرح این سخن در پی بروز چه واکنشی بوده است؟ مثلا انتظار داشت برای او هورا بکشند و بگویند چه شهردار دست و دل­بازی داریم که به فکر خانه­ دار شدن خبرنگاران است؟ دقیقا بر عکس! بسیاری در زمزمه های در گوشی خود گفتند که شهردار اصفهان از کیسه چه کسی می بخشد؟ مگر قرار نیست درآمد ساخت و سازها برای رفاه و آسایش مردم هزینه شود. پس تخفیف برای چه؟

سئوال ویژه: آیا شهردار اصفهان اجازه دارد که برای پروانه های ساختمانی خبرنگاران تخفیف بدهد؟ جواب: قاعدتا بر اساس قوانین جاری و برخی مصوبات شورای شهر، سکان دار اصفهان می تواند برای متقاضیان پروانه ساختمانی تا میزانی مشخص تخفیف ویژه قائل شود. یعنی شاید هر کسی بتواند با مکاتبه یا مراجعه­ ای مختصر از این امتیاز استفاده نماید. حال اگر شهردار اصفهان در همین چارچوب قصد اعمال تخفیف دارد که در این صورت چه منتی است که بر سر خبرنگاران می گذارد و اگر بیش از میزان جاری است، آیا قبل از طرح وعده، مجوز آن را از شورای شهر دریافت نموده است؟

فرض محال این که تمام خبرنگاران اصفهان برای استفاده از تخفیف آقای شهردار به خط شوند. جمع کل این تخفیف چقدر است؟ آیا به اندازه نصف هزینه ساخت و نصب پروانه های کاغذی و چوبی و فلزی جشنواره فیلم کودک در سطح شهر می شود؟ و اگر بشود، اصلا ارزش طرح در یک مراسم و در فضای عمومی را دارد؟ واقعا چه لزومی دارد که یک مقام مسئول در سخنرانی خود به همان خطابه های سرشار از باید و نباید قناعت نکند و بی جهت به طرح قول و وعده و وعید بپردازد؟

امیدوارم جناب «قاسم­ زاده» فراموش نکرده باشد که همین چند سال پیش که معاونت فرهنگی شهرداری را بر عهده داشت، به دستور شهردار اسبق اصفهان موظف شد که به مناسبت روز خبرنگار، به دفاتر مطبوعات و رسانه­ ها رفته و این مناسبت را به آنان تبریک بگوید. شاید آن چند شاخه گل و یک جعبه شیرینی که هدیه می برد، ارزشی ده­ها برابر وعده جدیدش را داشت. چه بسا که در آن رفتار، صفا و صمیمیت بود و در این گفتار، قراری که به دل و منطق نمی نشیند و ناخواسته این باور را جلا می دهد که گذر زمان و تصاحب میز و منصب و مقام، تا چه میزان می تواند ذکر و فکر افراد را تغییر داده و آنان را از عرش محبوبیت به فرش مهجوریت برساند. 

در زمانه­ ای که پاچه­ خوارترین و بادمجان­ دور قاب ­چین­ ترین مشاور و مدیر و معاون و منصوب «قاسم­ زاده»، اگر متوسط مزایا و رفاهیات ماهیانه­ اش، بیشتر از حقوق دریافتی­ اش نباشد، حاضر نیست آب دهان جلوی پای شهردار اصفهان بیاندازد، خبرنگاران و روزنامه نگاران و اهل فکر و خرد و رسانه، جان و مال و زندگی خود را در کف اخلاص گرفته­ اند و بدون چشمداشت به کمترین مزد و منت، سرگرم فعالیت برای اعتلای شهر و جامعه خود هستند. حال در چنین شرایطی آیا وعده­ هایی از قبیل مذکور، تمسخر و پوزخند به تمام تلاش­ها و زحمات طاقت­ فرسای شبانه ­روزی آنان نیست؟

«قاسم ­زاده» خودش هم رسانه دارد. او به عنوان مدیر مسئول روزنامه «اصفهان زیبا» که متعلق به شهرداری اصفهان است، شناخته می شود. بر اساس یک قاعده نانوشته تمام آگهی های تبلیغاتی و بازرگانی کل ساختار شهرداری باید در این روزنامه منتشر شود و صد البته به صورت سالیانه مبلغ یکی دو میلیارد تومانی آن «جیب به جیب» می شود. یعنی روزنامه آقای «قاسم­ زاده» فاکتور صادر می­کند تا شهرداری آقای «قاسم­ زاده» هزینه آگهی­ های منتشر شده در روزنامه «اصفهان زیبا» را پرداخت کند.

در این مسیر یک انحصارطلبی مطلق نیز وجود دارد مبنی بر این که هیچکدام از سازمان ها و معاونت ها و مناطق و مراکز تحت امر شهردار اصفهان اجازه ندارند تا به اندازه یک ریال از محل اعتبارات این قبیل آگهی ها به سایر نشریات استان پرداخت کنند. یعنی مبالغی که می­ توانند به عدالت یا به مساوات در بین سایر رسانه های استان تقسیم شوند، به صورت مستقیم در حساب روزنامه آقای شهردار قرار می­ گیرند.  

به عبارت بهتر، در شرایطی که نشریات مکتوب استان با سختی طاقت ­فرسا، روزگار جاری را سپری می کنند و از مشکلات مالی شکوه به آسمان دارند و برای کاهش هزینه ­ها، علاوه بر تیراژ خود، تعداد پرسنل خود را نیز کاهش داده و به صورت مستمر و به اجبار در حال تعدیل نیرو و بخصوص حذف خبرنگاران خود هستند، روزنامه دکتر «قاسم ­زاده» علاوه بر بهره­ مندی از بودجه سالیانه مصوب و همچنین امکان استفاده از پرسنل استخدامی و تاسیسات و ساختمان متعلق به شهرداری اصفهان، کل درآمد آگهی های این ساختار را هم برای خود صرف و منحصر کرده است.

در صورتی که اگر «قاسم­ زاده» اجازه می­ داد تا سایر نشریات مکتوب و دیجیتال هم از سفره گسترده شهرداری اصفهان به تنعم برسند، تعداد بیشماری از خبرنگاران بیکار نمی شدند و بسیاری از آنان به سختی روزگار گرفتار نبودند. یک محاسبه سرانگشتی کفایت می کند برای این که متوجه شویم اگر شهردار اصفهان تمامیت­ خواهی و انحصار­طلبی خود را کنار می گذاشت، حداقل پنجاه تا شصت خبرنگار می توانستند در سایر رسانه­ های استان به صورت رسمی شاغل شده و از حقوق و مزایای ماهیانه بهره­ مند شوند.

دلیل گلایه از سخنان پوپولیستی شهردار اصفهان دقیقا به خاطر همین رفتار دوگانه اوست. یعنی در جایی که او خود باعث بیکار شدن جمع کثیری از اهالی رسانه شده و حیات بسیاری از نشریات را به ممات آنها نزدیک نموده، پشت تریبون قرار می­ گیرد و قول تخفیف در پروانه ساختمان می ­دهد.

شهردار اصفهان چقدر می­ خواهد به یک خبرنگار تخفیف بدهد؟ ده درصد؟ خود «قاسم ­زاده» اگر پروانه ساختمان بخواهد، بیاید تا به او بیست درصد تخفیف بدهم. بیست درصد تخفیف می­ دهد؟ من چهل درصد تخفیف می ­دهم. پنجاه درصد تخفیف می­ دهد؟ من صد در صد هزینه پروانه ساختمان او را پرداخت می­ کنم. ولی خواهشا دیگر در سخنان خود وعده نجویده و ناشتا ندهد.

البته شاید از «شهردار اصفهان» نباید انتظار خاصی داشت. به هر حال او حق دارد که با رسیدن به عالی­ ترین صندلی شهر، تمام آرمان­گرایی­ ها و ایده آل­ نگری ­های خود را فراموش کرده و به خاطر نیاورد که از بیست سال پیش تاکنون، بر شانه مطبوعات و خبرنگاران پا گذاشته و «قاسم­ زاده» شده است. در این میان تعجب افزون­ تر از شورای شهر است که در برابر چنین رفتار دوگانه­ ای که سرشار از تضییع حقوق بر حق یک قشر از مردم شهر است و به صورت مستقیم معیشت و زندگی نمایندگان افکار عمومی جامعه را مورد هدف قرار داده، سکوت نموده و هیچگونه حق ­طلبی و عدالتی­ خواهی خاصی را از خود بروز نمی دهد.  

معلوم نیست که تمام شعارها و حرف­ ها و برنامه­ ها فقط مختص دوران انتخابات بوده یا آن که اعضای شورای شهر، لزوم نظارت بر عملکرد شهردار و اصلاح کنش ­های مختلف شهرداری را همچنان باور دارند؟ چه بسا این واهمه وجود دارد که نوع رویکرد شهردار اصفهان با رسانه ­ها، مشت نمونه خروار بوده و این شیوه عملکرد انحصارگرایانه و آن هم تحت پرچم اصولگرایی، در سایر عرصه­ ها و در مواجهه با اقشار مختلف مردم نیز متبلور شده و سهم مردم شهر، تنها و تنها حراج وعده ­های پروانه ­ای آقای شهردار باشد!