دریا قدرتی پور: عشق موتورها هر سال بیش از سه هزار کشته روی دست پزشکی قانونی کشور می گذارند.

موتورسواران گرفتار مثلث برمودایی شده اند که در دایره تصادفات برایش فرقی نمی کند نان آور خانواده باشی یا اسیر هیجان؛ همه را می بلعد.

براساس آمارهای موجود در گزارش سازمان پزشکی قانونی کشور هر روز 15 موتورسوار در تصادفات به کام مرگ می روند، راکبانی که بیشترین رده سنی آنها بین 18 تا 24 سال است و به ترتیب مربوط به استان های تهران، فارس و اصفهان هستند.

اما پس چرا با این همه مرگ و میر که توسط موتورسیکلت رقم زده شده است، باز هم این ارابه های مرگ خاطرخواه دارد؟ به نظر می رسد قیمت پایین این مرکب ها نسبت به وسایل نقلیه دیگر است که باعث شده آنها هواخواهان زیادی داشته باشند.

حالا اگر در کنار ارزان بودن، هیجان و غلیان جوانی که سوار این موتورها می شود را هم اضافه کنی به خوبی متوجه خواهی شد که این مرکب های مرگ، سهم زیادی در چرخه حمل و نقل درون شهری و برون شهری ایفا می کنند.

اتوبان چمران، بزرگراه شهید حبیب‌الهی، اتوبان شهید خرازی، بزرگراه شهید بابایی، خیابان کاوه، خیابان جی و خیابان امام خمینی(ره) از جمله پرترددترین محل‌های اصفهان هستند که هر روز شاهد ویراژ موتورهایی در آن هستیم که راکبانشان اغلب جوانند.

جوان هایی که آمارها را هم تکان داده اند و به گفته رئیس پلیس راه استان اصفهان تصادفات موتورسیکلت سواران نسبت به چهار ماه گذشته در اصفهان افزایش 29 درصدی داشته است.

بنابر گفته های سرهنگ اصغر زارع، از مجموع 98 جانباخته حوادث ترافیک در استان، 48 نفر مربوط به موتورسیلکت سواران بوده است.

در همین رابطه سرهنگ محمدرضا محمدی، رئیس پلیس راهنمایی و رانندگی استان اصفهان نیز همسو با رئیس پلیس راه استان از آمارهای افزایشی از تلفات مربوط به موتورسیکلت ها خبر می دهد. او حدود یک ماه پیش اعلام کرده بود که علت عمده این تصادفات، تخطی از سرعت مطمئنه و عدم استفاده از کلاه ایمنی است که نقش مهمی در بروز حوادث جرحی و فوتی داشته است.

دستکم ده سالی می‌شود که وضع به همین منوال است و آمار کشته های موتورسوار در اصفهان بالاتر می رود بدون اینکه جریمه ها یا قوانین بتواند راکبان مرگ را سر به راه کند تا لااقل آنها چند وقتی بیشتر زنده بمانند.

به نظر می رسد در کشور ما هنوز فرهنگ استفاده از موتورسيکلت به درستی تعريف نشده و از اين رو قوانين از سوی موتورسواران به درستی رعايت نمی شود و خيلی از موتورسواران از آسيبی که به خودشان و جامعه می زنند مطلع نيستند و شايد زمانی اين را بفهمند که کار از کار گذشته است.

آنطور که از مطالعات پلیس راهنمایی ورانندگی برمی آید، 10 تا 15 درصد مرگ ومیر‌های موتورسواران متعلق به کسانی است که حرکات نمایشی در کوچه وخیابان‌ها داشته اند و با اینکه پدر ومادر‌ها مایل به خرید این وسیله مرگبار نیستند اما آنها با فشار فرزندانشان علیرغم میل باطنی تن به خرید موتورسیکلت می‌دهند که خود باعث افزایش حوادث می‌شوند.

با اینکه موتورسیکلت وسیله ای است که در صورت استفاده درست از آن، هم در وقت و زمان صرفه جویی می‌شود هم ترافیک کمتر خواهد شد اما اکثر راکبان این وسیله نقلیه حس عقابی را دارند که روی ابرها پرواز می کنند، آنها عشق هیجانند.

به نظر می‌رسد در کنار ابزار‌های قانونی، کنترل تردد‌ها وکمک به تردد‌های ایمن برای این عشق های هیجانی باید شگرد دیگری را پیش گرفت. راهکاری که می تواند در قالب یک برنامه جامع آموزشی، تشویقی و تنبیهی به بهتر شدن نحوه رانندگی رانندگان وسایل نقلیه کمک کند تا هزینه های کمتری وبال گردن جامعه شود.