مرضیه غفاریان: بحث تکراریِ نشستن برانکو ایوانکوویچ روی نیمکت تیم ملی ایران پس از اظهارات او در خصوص جزئیات امکان لغو قراردادش با عمانی ها وارد فاز تازه ای شده است. این موضوع پایه های نیمکت لرزان سرمربیگری تیم ملی کشورمان را سست تر از قبل کرده است.

هرچند با رأی فدراسیون به ابقای دراگان اسکوچیچ در سمتش به نظر می رسید بحث در خصوص تغییر در کادر فنی تیم ملی به پایان رسیده اما مصاحبه هفته گذشته برانکو و اشاره او به بند فسخ 600 هزاردلاری قراردادش با تیم ملی عمان دوباره آرامش نسبی دراگان را از او گرفت و این زمزمه را سر زبان ها انداخت که سرمربی دیگری غیر از او همراه با تیم ملی به قطر سفر خواهد کرد. در این صورت آیا اگر این شایعه رنگ واقعیت به خود بگیرد برانکو بهترین گزینه «پسااسکوچیچ» خواهد بود؟

بحث نارضایتی ملی پوشان از صلاحیت فنی اسکوچیچ یکی از مهمترین دلایلی بود که باعث شد پرونده برکناری او باز شود؛ پرونده ای که این روزها با مطرح شدن نام برانکو به عنوان گزینه احتمالی جانشینی وی دوباره  به جریان افتاده و اگر همینطور پیش رود هیچ بعید نیست امسال اسکوچیچ پاییز ایران را به خود نبیند و همزمان با رونمایی از رئیس جدید فدراسیون در 8 شهریور، به درب خروج از تیم ملی و کشورمان هدایت شود.

این مسئله نشاندهده آن است که تنها ضمانت برای مقابله با قدرتی که این مربی کروات را از نیمکت تیم ملی دور کرد این است که جانشین او یا مورد تأیید همه ستاره های ملی پوش کشورمان باشد یا خودش توانایی مواجهه با بازیکن سالاری را داشته باشد. آیا هموطن اسکوچیچ که اظهارات اخیرش نشان می دهد برای تصاحب نیمکت مربیگری تیم ملی آنقدرها هم که پیش از این عنوان می کرد، بی میل نیست این خصوصیات را دارد؟

با توجه به ناسازگاری سرمربی اسبق پرسپولیس با برخی ملی پوشان در گذشته و به خصوص زاویه داشتن او با چند ستاره تأثیر گذار تیم ملی، می توان پیش بینی کرد برانکو در صورت نشستن روی نیمکت تیم ملی با همان جریانی مواجه شود که پیش از این علیه هموطنش در اردوگاه ملی پوشان به راه افتاده بود؛ یعنی او پیش از هرچیز باید خود را برای رویارویی با جبهه ای از مخالفانش در بین ملی پوشان آماده کند. این موضوع برای برانکو با توجه به اینکه تجربه نشان داده در سختگیری های انضباطی با تردید و تأخیر اقدام می کند کمی سخت خواهد بود؛ بر همین اساس، پربیراه نیست اگر بگوییم جوی که علیه اسکوچیچ در تیم ملی به راه افتاد و زمام امور را از دست او گرفت، برانکو را هم دچار مشکل خواهد کرد.

حتی تصمیمات قاطعانه سرمربی محبوب سرخ ها در خصوص کنار گذاشتن مهره های سرکش و بی نظم از جمع شاگردانش هم کوچک ترین تأثیری در این موضوع نخواهد داشت، چه اینکه همانطور که گفته شد او دیر تصمیم به این کار می گیرد و هیچ بعید نیست زمانی دست به چنین عملی بزند که دیگر کار از کار گذشته و جو تیم ملی به کلی توسط همان یکی دو نفر مسموم شده باشد. 

اما این همه ماجرا نیست. نباید این نکته را هم از نظر دور داشت که برانکو توانایی فنی بالایی دارد و با تکنیک روز فوتبال دنیا هم چندان غریبه نیست. آشنایی این مرد کروات با فضای فوتبال ایران نیز یکی از نقاط قوت او به حساب می آید. او طی چند دوره سرمربی تیم ملی کشورمان بوده و اگرچه نتیجه خوبی در جام جهانی 2006 با ملی پوشان کسب نکرد اما این باعث نمی شود کارنامه خوبی که این مربی در مجموع از خودش چه در تیم ملی، چه در رده باشگاهی به جا گذاشته را نادیده بگیریم. ما با برانکو قهرمان بازی‌های آسیایی بوسان شدیم، در جام ملت‌های ۲۰۰۴ خیلی خوب کار کردیم، بهترین رنکینگ تاریخ فوتبال ایران در رده بندی فیفا زمانی به دست آمد که او سرمربی تیم ملی کشورمان بود، پرسپولیسی ها در قهرمانی لیگ برتر با هدایت برانکو موفق شدند هت تریک کنند، او با این تیم تهرانی رکوردهای زیادی در مسابقات داخلی ایران جا به جا کرد و به فینال لیگ قهرمانان آسیا هم راه یافت.

همین مورد آخر؛ یعنی نایب قهرمانی پرسپولیسی ها در ACL در حالی به دست آمد که پنجره نقل و انتقالاتی سرخ ها بسته بود و این موفقیت بادستان خالی، با مدیریت و درایت برانکو رقم خورد. اگرچه این صعود درخشان به فینال بازی های آسیایی با اتحادی که این مرد کروات بین بازیکنانش به وجود آورد، حاصل شد اما زمانه تغییر کرده است.

امروز بازیکنانی در تیم ملی بازی می کنند که در فوتبال روز اروپا حرف اول را می زنند. پرواضح است که کار کردن با آنها به همان سادگی کار کردن با شاگردان سابقش در تیم پرسپولیس یا ملی پوشان کشور عمان نخواهد بود. مهره های کلیدی تیم ملی در لیگ های معتبر و تحت نظر مربیانی فوتبال بازی می کنند که از لحاظ دانش فوتبالی و آشنایی با تکنیک های فن مربیگری چندین پله از برانکو بالاتر هستند. همین هم باعث می شود این بازیکن ها به راحتی زیر بار فرامین سرمربی هایی در حد و اندازه اسکوچیچ و برانکو نرود. از طرفی دیگر خود برانکو هم هرچند طی این مدت تجربه های زیادی کسب کرده اما به فراخور آن بر سن و سالش نیز افزوده شده و همین امر، سرو کله زدن با ستاره های ناسازگار را برای او دشوارتر می کند.

در کل باید گفت برانکو ایوانکوویچ با تمام خصوصیات مثبت و ویژگی های فنی ای که دارد شاید سرمربی خوبی باشد اما کارایی او در سطح همان تیم ملی عمان و باارفاق در حد تکرار موفقیت هایش در تیم پرسپولیس است. هدایت بازیکنان بزرگ تیم ملی فوتبال ایران و به خط کردن آنها برای حساس ترین تورنمت فوتبالی جهانی فقط از عهده مربیان بزرگ برمی آید، سکاندارانی بزرگ تر از برانکو.