ح - دیشناور: پرواضح است قبول بعضی  از مسئولیت ها کار هرکس نیست و نیازمند افرادی کاملاً خاص است تا هرآنچه در توان وچنته دارند در سبد اخلاص گذاشته و حداقل برای یک دوره چهار ساله دور همه وابستگی های اجتماعی  واقتصادی از جمله دوستان و سرگرمی های همیشگی را خط بکشند.

 البته پیدا کردن این گونه خلوص ها همانند جستجو در میان کوهی از زغال سنگ برای یافتن الماس است که همان تفکیک وضعیت  ادارات و واحدهای زیر مجموعه خود ومسئولیت های خدماتی برای چنین فردی کافی است و حالا اگر بخواهد معضلات وچالش های آنها را نیز مدیریت ورفع نماید نیازمند امتیازی با نام مقدس ایثار است. 

متأسفانه نه تنها اصفهان بلکه اکثر شهرهای کشور در طول تمامی این سال ها تاحدودی از داشتن چنین نعمتی برای مدیریت شهری محروم بوده و آنهایی هم که مقید به انجام هرچه بهتر این فریضه می شدند زیاد دوام نمی آوردند زیرا منافع گروه هایی خاص را به خطر می انداختند. بنابراین عقل سلیم حکم می کرد تا با دوستان مروت وبا دشمنان مداراکنند تا بیشتر بمانند! آنچه می توان ازنتیجه این تفسیر برداشت نمود این است که  اگر فردی بخواهد متولی مجموعه ای نزدیک به 21هزار نفر نیروی کار متفاوت از یکدیگر باشد و وظیفه خود را نیز به نحو احسن انجام دهد چاره ای جز بریدن از وابستگی ها و تلاش شبانه روزی ندارد و خواب وخوراک را نیز باید  در کنار تفریح وتفرج  و استراحت از هر نوع سه طلاقه نماید ومنتظر نماند که زندگی همچون گذشته همان روال را طی کندکه متأسفانه تا کنون اینچنین نبوده وشاید نخواهد بود!

مدیریت خدمات شهری اصفهان اگرچه از آرامشی خاص برخوردار است اما نمی توان فراموش کرد همین سکون و شاید افزون بر آن درامثال آخرین پادشاه صفویه یعنی شاه سلطان حسین بود که باعث گردید قوم محمود و اشرف افغان تا پشت درهای مدرسه چهار باغ هم نفوذ کنند و سلطان بگوید «همین حجره ما را بس است» تا لشکر پا برهنه ها شهر اصفهان را تصرف و به مدت شش سال بر آن حکومت کنند وپس از فرار ویرانه ای را با مردمی درمانده  از خود به جا بگذارند  که حاصل غفلتی به نام بی تفاوتی ها واسب ترواست!

بامداد شنبه سی ام مهرماه وبراساس روش هر هفته، شهردار اصفهان ضمن تماس تلفنی با برنامه صبحگاهی «سلام اصفهان» با ارائه شرحی پیرامون پیشرفت خط دوم مترو اظهار می دارند: «من هر روز صبح برنامه سلام اصفهان را از رادیو گوش می دهم» که البته  باید توجه داشت این برنامه شاد از ساعت 6/30 تا 8 صبح به مدت یک ساعت و نیم در بهترین زمان پیک فعالیت های خدمات شهری و تراوشات مغزی انسان ها وشروع تلاش مردم کلانشهر اصفهان به صورت زنده پخش می شود که بالطبع متولی خدمات  شهری یک کلانشهر پرچالش باید پرترافیک ترین لحظات پر استرس را داشته باشد  ویا حداقل همانند دومین شهردار شورای اسلامی چهارم خدمت به مردم را از سحرامروز تا نیمه شب فردا به انجام برساند و برای هر لحظه  از آن برنامه ای از پیش تدوین شده داشته  باشد که بهترین مرکب برای رسیدن به موقع انجام این اهداف دوچرخه است.

آن شهردار که عمرخدمتش در این سمت بیش از دوسال نبود تا به استان دیگری برود و سپس معاون وزارت کشور و رئیس سازمان شهرداری ها و دهداری ها شود و هنوز هم همانگونه به خدمت نگاه می کند تا ثابت شود «قدر زر زرگر شناسد قدر گوهر گوهری»  توانسته است  نظر نظام را به ایثارگری های خود جلب کند زیرا در زمان مسئولیت شهرداری اصفهان علیرغم همه فشارهای رسانه ای خم به ابرو نیاورد و ضمن استفاده از دوچرخه نماز صبح را در یکی از واحدهای زیر مجموعه از جمله پارکینگ شرکت اتوبوسرانی  شهری  ودر کنار رانندگان  وخدمه بجا می آورد و پس از صرف صبحانه مختصر در کنار این جمع، به امور جاری  از جمله سرکشی های منطقه ای می پرداخت و دربین راه نیز به مشکلات شهروندان سروسامان می بخشید وبامداد هر سه شنبه را صرف زیارت اهل قبور باغ رضوان وسرکشی ناشناس ازفعالیت های عمرانی آن مکان  می کرد تا همچون شاه عباس صفوی در لباس دراویش فارغ از شهردار بودن به میان جمع برود و خود را گم نکند! نه قبل از او و نه پس از آن، شهرداری  به معنای واقعی  بر این مسند ننشست.

حالا باید پرسید امروز چگونه چنین متولی پر مشغله ای به خصوص از نظرفکری فرصت پیدا می کند هرروز صبح یکساعت ونیم از اوقات گرانبهای خود را صرف شنیدن یک برنامه رادیویی نماید؟ مگر اینکه خیالشان از هر گونه تحقیق وتفحص آسوده باشد که قطعاً دیکته نا نوشته غلط ندارد همانگونه که  اداره کل ارتباطات بین الملل و روابط عمومی ایشان هیچگونه عکس العملی پیرامون نقد رسانه های مکتوب نداشته و بیشتربه برنامه های دیکته شده صدای شهر اهمیت می دهند تا خط ارتباطی بامداد شنبه ها از رادیو اصفهان با دید مثبت همچنان بر قرار باشد و سه سال باقیمانده با چراغ خاموش طی شود!