یکی از موضوعات و فیلم های دیدنی در تلویزیون، حیات وحش و زندگی حیواناتی است که در حال شکار و غلبه بر صید و خوردن دسته جمعی گوشت و پوست حیوان شکار شده به سر می برند. از این شکارچیان به عنوان «قاتلین بالفطره» یاد می شود. این موضوع همیشه مورد بحث بوده که موجودات عالم «آکل و مأکول» هستند. سدجوع، تنازع بقا و بقاء النسب مقدمه پیدا شدن «آکل و مأکول» است و این، همان غریزه است.

نمی توان این حیوانات را قاتلین بالفطره نام نهاد. شیر آهویی شکار می کند و با رفقا، سدجوع می نماید و پس از آن، ممکن است چند روز به شکار دستیابی نداشته و آرام و ساکت در بیشه خفته و چشم انتظار شکار باشد. حیوانات گوشتخوار قصدشان از شکار فقط سدجوع است و بس! آنها با همجنسان خود نزاعی ندارند و با هم کنار می آیند، مگر در مواقع انتخاب جفت که آن هم زودگذر است.

سایر حیوانات نیز به همین شکل؛ پرندگان، آبزیان، علفخواران و حیوانات جنگلی همه و همه برای سدجوع در کوشش و حرکت هستند و این غریزه است. نمی شود عنوان قاتل به آنها داد. این انسان است که باید عنوان قاتل بالفطره را به او داد. انسان برای هوس های شیطانی زودگذر مثل رسیدن به مقام، ثروت اندوزی، اطفای شهوت، جاه طلبی و امیال متنوع دیگر دست به قتل و غارت زده و دسیسه سازی می نماید و به هیچ چیز و هیچکس در هیچ حالتی رحم نمی کند.

تاریخ بهترین شاهد این مدعاست. از قدیم الایام کشت و کشتار، قتل و غارت، آتش زدن اماکن و شهرها و روش های دیگر برای قهرمان شدن رایج بوده است.

این قاتل بالفطره، احشام، پرندگان و آبزیان را گرفته، دسته جمعی با وسائل پیشرفته به روش های مختلف می کشد و پس از سلاخی در اختیار مردم می گذارد و مردم از آن سدجوع می نمایند. گوشت، غذای روزمره مردم است.

در جنگ های هوسی، انسان ها به جان هم می افتند و گروه گروه بی گناه کشته می شوند و اموالشان به غارت می رود. در گذشته جنگ با شمشیر و نیزه بود که کمی عادلانه تر بود. سربازی به میدان رفته یکی دو تا را می کشت و کشته می شد. به همین ترتیب ادامه داشت تا اینکه لشگر قوی تر غالب می شد و بسته به زور سربازان بود. حالا که تمدن سراسر جهان را گرفته، مردم بی گناه در خانه نشسته از همه جا بی خبر ناگهان بمبی بر سرشان فرود می آید. یا در خیابان و بازار به امرار معاش سرگرم هستند که ناگهان با کمال بیرحمی و قساوت بمبی منفجر می شود و عده ای زن و مرد و کودک بی گناه به قتل می رسند.

از دیدن مناظر جنگی در کشورهای مختلف، انسان متأثر و شرمنده می شود. این چه تمدنی است؟ آدم کشی هم شد تمدن!

انسان ها برای کشتن همنوعان خود کارخانه ها و تأسیسات معظم و محیر العقولی دارند که اسلحه های آنچنانی می سازد و روز به روز این سلاح ها مخوف تر و کاربردشان هم بیشتر می شود. اثر این سلاح ها به خصوص سلاح های اتمی سال های متمادی نسل اندر نسل باقی مانده و امراض موحشی گریبانگیر زندگان می کند.

ای گل سرسبد آفرینش و ای قاتل بالفطره که هوش و ذکاوت سرشاری داری! می توانی هزینه های ابداع سلاح سازی و این اختراع سهمگین را صرف ترقی و بهبود وضع همنوعت بنمایی. کوششت را برای تولید مواد غذایی بهتر و بیشتر و بهبود وضع بینوایان و محرومان صرف کنی. افسوس که امیال بشری انتها ندارد و انسان از گذشته و تاریخ عبرت نمی گیرد.

آری روز به روز مردم متمدن تر می شوند و روز به روز در ازای این تمدن، گرفتاری ها بیشتر گریبانگیر مردم می شود و آسایش و آرامش را از بطن بشریت می زداید. همه گرفتارند. همه کار دارند. همه عصبی و آشفته هستند. اصل کوشش بشریت این است که به همنوعان خود و کلیه موجودات تسلط پیدا کند و آمال شخصی خود را جامه عمل بپوشاند. دولت های کشورهای قدرتمند جهان به جای ایجاد صلح و آرامش، با حرکات و صحبت ها در قالب های بی مورد، زمینه جنگ و خونریزی را پایه گذاری می کنند تا سلاح های مخوفی که ساخته اند و در انبارهایشان موجود است به فروش رسیده و تبدیل به دلار شود که البته سبب کشتار و آواره شدن مردم بی گناه می شود. بعد همان دولت ها اظهار لطف فرموده، چادرهایی نصب و آوارگان را اسکان می دهند!

امروزه در حالی که در این جهان پهناور، انسان های خوب هم زیاد هستند که در سایه لطف الهی و راهنمایی های آنها، بشر ترقی می کند و عده ای با صفات خوب و دعوت به پیروی از ادیان و عمل به اعمال پسندیده، آسایشی نسبی به وجود می آورند اما افتخار بشر این است که کارخانه های اسلحه سازی آنها خیلی پیشرفت کرده و گلوله ها در مدت کوتاهی به هدف اصابت کرده و پس از ویران کردن محوطه بزرگی، عده زیادی را به قتل می رساند. آری! خیلی مهم است. سلاح های ویران کننده و سلاح های شیمیایی روز به روز در حال ترقی و پیشرفت هستند و این انسان متمدن و داهی و گل سرسبد آفرینش، مفتخرانه از آنها نام می برد و به اطلاع می رساند که:

ای که از کوچه معشوقه ما می گذری

بر حذر باش که سر می شکند دیوارش

حال کلاه خود را قاضی کنید که قاتل بالفطره کیست؟ شیر و پلنگ گرسنه، یا انسان مست و سرشار از نعمت ها؟