مرضیه غفاریان: بازنشستگی با مزاج محمدرضا خلعتبری سازگار نیست. انگار مارکوپولوی 39 ساله فوتبال کشورمان نمی تواند دست از کوچ کردن به شهرهای مختلف این سرزمین بردارد، چه بسا اگر باشگاهداران خارجی هم مثل همتایانشان در ایران سن و سال بازیکنان برایشان اهمیت نداشت، او به ماجراجویی هایش در خارج از این مرز پهناور هم ادامه می داد!

البته تیم های متمول کشورهای حوزه خلیج فارس هم در به خدمت درآوردن پیرمردهای فوتبال دستکمی از تیم های لیگ برتری ما ندارند. با این تفاوت که آنها برای خریدن ستاره های مسن دنیای فوتبال دست به جیب می شوند. شیخ نشین ها برای به عضویت در آوردن بازیکنان مطرح پابه سن گذاشته ای سرودست می شکنند که اگرچه بخاطر بالارفتن سنشان خواستگار اسم و رسم داری در بین تیم های معتبر جهان ندارند اما با همه اینها همچنان از کیفیت مورد نیاز برای ارائه عملکرد درخشان در لیگ های پایین تر برخوردارند.

اما اینجا در ایران و در قحطی بازیکنان کلیدی و به خصوص مهاجمان گلزن، مسئولان باشگاه هایی که در بالاترین سطح فوتبال حرفه ای کشورمان تیمداری می کنند حاضرند برای جذب مهره هایی دست به جیب شوند که دوره بازی آنها سرآمده است اما به اعتقاد آنها هنوز می توان روی اثرگذاری آنها در نتیجه بازی ها تکیه کرد. برای همین است مهاجمی که کمتر از یکسال دیگر تا پا گذاشتن به چهارمین دهه از زندگی اش زمان دارد همچنان برای بازی کردن در خط حمله تیم ها مشتری دارد.

خلعتبری از پایان فصل گذشته تا به حال که نیمی از بازی های لیگ 22 را پشت سر گذاشته ایم از میادین دور بوده با وجود این، سرمربی آلومینیوم که از قضا همسن این بازیکن است و با او در تیم ملی همبازی بوده، برای رفع ضعف تیمش در خط حمله روی تجربه و توانایی های خلعتبری حساب باز کرده است.

شاید باید حق را به سیدمهدی رحمتی داد. تیم او با میانگین سنی 7/26 یکی از تیم های جوان لیگ برتر به حساب می آید و با قرار گرفتن در رده هشتم بد هم نتیجه نگرفته اما پربیراه نیست اگر بگوییم بیش از نیمی از 20 امتیازی که این تیم اراکی کسب کرده به لطف دفاع خوب و از همه مهمتر سنگربانی مستحکم حسین پورحمیدی، گلر جوانش است که با 10 کلین شیت موفق شده در کنار علی بیرو، گلر شماره یک تیم ملی، بهترین آمار را در بسته نگهداشتن دروازه اش در بازی ها  از آن خود کند. و الا هیچ بعید نبود با توجه به ضعف خط حمله «ایرالکو» این تیم حالا در قعر جدول دست و پا بزند. مهاجمان تیم رحمتی با 8 گل زده بعد از تیم جوان پیکان که فقط 7 بار موفق به عبور توپ از خط دروازه حریفان شده بدترین خط حمله لیگ را تا پایان هفته پانزدهم به خود اختصاص داده اند و همین موضوع باعث شده که سرمربی استقلالی آلومینیوم دست به دامان همبازی قدیمی اش شود و او را به اراک فراخواند.

کافی است تنها دقایقی از بازی های سرد و کسل کننده نیم فصل نخست لیگ جاری را مشاهده کرده باشید تا بر این موضوع صحه بگذارید که ضعف در گشودن سنگر رقبا فقط مخصوص فورواردهای تیم رحمتی و مهاجمان جوان و کم تجربه تیم حسینی نبوده بلکه اکثر قریب به اتفاق تیم های لیگ برتری ما در این پست با مشکل مواجه هستند. برای آنکه به عمق فاجعه پی ببرید نیم نگاهی به آمار مهاجمان پرتعداد مدافع عنوان قهرمانی در گلزنی در این فصل بیاندازید. استقلال در حالی که روی گنجینیه ای از برترین مهاجم های لیگ خوابیده فقط 15 گل در 15 بازی زده که بیش از نیمی از آنها هم توسط مدافعان و هافبک های این تیم به ثمر رسیده.  بدتر از همه اینکه نام یورگن لوکادیا در حالی با 6 گل در صدر جدول گلزنان برتر لیگ می درخشد که این مهاجم هلندی سرخ ها فقط 9 بار برای پرسپولیس به میدان رفته و چهار هفته است که با ترک تیم یحیی از سوی او سایر مهاجمان لیگ فرصت داشته اند با گشودن دروازه حریفان از این بازیکن پیشی بگیرند اما با این روندی که آنها در پیش گرفته اند هیچ بعید نیست این فوروارد هلندی با همین 6 گل در آخر فصل صاحب کفش طلای لیگ شود!

با همه اینها و با وجود اینکه ایرانی ها معتقدند دود از کنده بلند می شود و با توجه به کارنامه ای که محمدرضا خلعتبری، مهاجم ریزنقش شمالی کشورمان در دو سه سال گذشته از خود برجای گذاشته به نظر شما رحمتی نباید از جوانان تیمش ناامید شده و به عطش سیری ناپذیر خلعتبری مسن در گلزنی دل ببندد؟ وقتی سه تیم لیگ برتری مشتری گادوین منشایی شده اند که نه تنها نتوانسته از عنوان آقای گلی اش دفاع کند بلکه در 15 بازی گذشته طلسم شده و حتی پنالتی ها را هم گل نکرده، آن وقت چرا خلعتبری با میل شدیدش به حمله و گلزنی باید کفش هایش را بیاویزد؟ آن هم در حالی که می بیند مهاجمان کم سن و سال تر از او زهر لازم برای فروریختن سنگر رقبا را ندارند؟ مگر او دو سال پیش وقتی کمی جوان تر بود عصای دست محرم در سپاهان نشده بود؟