دریا قدرتی پور: آرایه های شهری و نصب تندیس ها و مجسمه ها یکی از بهترین هنرهایی است که می تواند در نشاط و شادابی شهر نقش موثری ایفا کند. سمپوزیوم بین المللی مجسمه سازی در شهر اصفهان بهانه ای شد تا در گفتگو با مجسمه سازان با سابقه و حرفه ای که در این سمپوزیوم شرکت کرده بودند، در رابطه با نقش مجسمه ها و تعامل و نزدیکی آنها با شهروندان گفتگو کنیم. تندیس هایی که نه تنها به زیبایی شهر کمک می کند بلکه تاثیری ماندگار در ذهن آنها می گذارد.

اسفندیار مرادپور، اهل آذربایجان غربی، از جمله مجسمه سازانی است که مجسمه اش برگرفته از مقرنس ها و الهام گرفته از معماری شهر اصفهان است. به گفته این هنرمند، در این اثر او سعی کرده که المان های خاص معماری اصفهان را با هنر مدرن ترکیب کند تا برای همه کسانی که آن را می بینند جذاب باشد.

به گفته این مجسمه ساز، مجسمه ها می تواند تاثیر فرهنگی بسیار زیادی روی مردم اصفهان بگذارد، با توجه به اینکه اصفهان شهری است که از ابتدا با هنر و هنرمند پیوند خورده است و این موضوع با توجه به ارتباطات گسترده فرهنگی امروز باعث شده که مردم با هنرهای دیگر هم آشنا شوند.

به گفته مرادپور، یکی از ماندگارترین انواع هنرهای تجسمی، مجسمه است که نقش مهمی در تکامل و رشد فرهنگ و تمدن بشری ایفا می‌کند، به‌طوری‌که نه‌تنها نمی‌توان منکر نقش آن در هنر کلاسیک شد، بلکه نمی‌شود آن را در توسعه و پیشرفت فرهنگ و هنر مردم آن منطقه نادیده گرفت و به همین خاطر نصب تندیس، سردیس و المان شهری مرتبط با اسطوره‌ها در یک شهر، تأثیر بسزایی در انتقال مفاهیم ارزشی جامعه به مردم آن شهر دارد و باعث ایجاد خاطرات شهری و هویت بخشیدن به فضاهای شهری خواهد شد.

در کنار این هنرمند مجسمه ساز، هاکان سنگونول از کشور ترکیه هم که 18 سال سابقه کار مجسمه سازی دارد معتقد است که مجسمه ها می تواند تبادلات فرهنگی را نشان دهد.

او که با مجسمه ای با عنوان جاده ابریشم در این سمپوزیوم شرکت کرده اعتقادش بر این است که این مجسمه تبادلات فرهنگی جاده ابریشم را نشان دهد. این هنرمندگفت: با توجه به اینکه موضوع سمپوزیوم اصفهان شهر زندگی بود می خواستم با ساخت مجسمه ای در رابطه با جاده ابریشم نشان بدهم که تبادلات فرهنگی زیادی بین اصفهان و ترکیه وجود دارد و جاده ابریشم تنها برای مبادله کالا نبوده بلکه نقش زیادی در مبادلات فرهنگی هم داشته است.

محمد بهرامی، مجسمه ساز دیگری است که مجسمه اش الهام گرفته از منطق الطیر عطار است. او در پاسخ به این سوال که این اثر تا چه حد می تواند با مردم اصفهان ارتباط برقرار کند می گوید: یکی از مشخصه های مردم اصفهان کبوترخانه ها است و هویت مردم اصفهان با پرنده ها پیوند خورده و قطعاً از همین روی بوده که من نیز با الهام از این موضوع سعی کردم که این اثر را بسازم و احساس می کنم که مردم اصفهان بتوانند با این مجسمه ارتباط خوبی برقرار کنند.

به گفته این هنرمند، هر اثر هنری زبان و بیان خاص خودش را دارد و هر هنرمند ایده های خودش را دنبال می کند و برای انتخاب خودش از موتیف های ایرانی استفاده می کند.

بهرامی در ادامه با اشاره به اینکه اگر این آثار هماهنگ و متناسب با فضای محیطی خود باشد و  مجسمه در فضای شهری مورد نظر به شیوه‌ای هماهنگ قرار ‌گیرد، شهروندان می‌توانند به خوبی با آن ارتباط برقرار کنند و به نوعی درک و سلیقه زیباشناسانه این مخاطبان نیز ارتقا میابد.

به گفته او طراحی و ساخت فضاهایی حاوی عناصر، آرایه‌ها و آثار هنری، به‌ویژه مجسمه‌های شهری، به دلیل قابلیت‌های زیباشناسانه و تأثیرگذاری که دارند می‌توانند در تسکین آشفتگی شهر و خستگی بصری شهروندان، مفید باشد و در عین حال باعث ارتقای سلیقه و درک هنری و بصری شهروندان، به عنوان مهم‌ترین مخاطبان این آثار شود.

قشقایی، رئیس انجمن مجسمه سازی ایران نیز که 40 سال است در امر مجسمه سازی کار می کند و تندیسی ساخته که حجمی از بال و آهن را تشکیل می دهد در این رابطه می گوید: می خواستم با این تندیس نشان دهم که درست است که اصفهان یک شهر صنعتی است اما مردمانش نباید ذات اصلی و فرشته گون خود را از یاد ببرند.

به گفته این هنرمند با سابقه در حال حاضر در کشورهای اروپایی به نوعی عقب گرد را می بینیم که با ساخت مجسمه هایی که از شرق به آنها دیکته شده سعی دارند مسائل عرفانی ما را در ساخت مجسمه هایشان بیاورند و این امتیازی است که ما داریم و در اصفهان هم این مسائل عرفانی به وفور یافت می شود. 

نصب تندیس، سردیس و المان شهری مرتبط با اسطوره‌ها در یک شهر، تأثیر بسزایی در انتقال مفاهیم ارزشی جامعه به مردم آن شهر خواهد داشت. عرصه‌های شهری در کلان‌شهرها، محل حضور و برخورد روزافزون فرهنگی و اجتماعی شهروندان است که در سال‌های اخیر، رسیدگی به امور فرهنگی و زیباسازی شهرها و توجه به نیازهای روحی و روانی شهروندان در کلان‌شهرها، جایگاه ویژه‌ای پیداکرده است و به نظر می رسد که سمپوزیوم بین المللی مجسمه سازی در اصفهان هم بتواند آیینه تمام نمایی از الگوها، نمادها و هویتی باشد که در لابه لای نمادهای شهری نهفته است.