«2 روزي گوشت گران مي‌شود، در برنامه اخبار تلويزيون، خبر يک مي‌شود و مي‌رود قصابي! ديدم که خبر يک بخش اخبار رسمي تلويزيون، قصابي است و اينکه گوشت چقدر گران شده است. اگر ارزان شود، خبر آخر مي‌شود، البته اگر يادشان بماند.»

اين اعتراض حسن روحاني است خطاب به رسانه ملي که اين روزها بيش از هميشه انتخاباتي شده است. يک شکل تدوين شده‌اي از نشانه هاي مختلف که تلاش دارد مخاطبش را به يک نتيجه برساند؛ دولت حسن روحاني آنچنان ناموفق و ناکام بوده که در تغيير و جايگزيني اش ترديد نبايد کرد. نشانه ها آنچنان زيادند و اعتراضات آنچنان بالا گرفته که ديگر چندان جاي تکذيب هم نمانده است.

نکته اما اينجاست که اين تصويرسازي فقط در حد معيشت و زندگي اقتصادي مردم خلاصه نشده است. به نظر مي رسد بعد از آن پروژه تصويرسازي، پروژه ديگري تحت عنوان چهره‌سازي انتخاباتي آغاز شده است. نامزدهاي احتمالي انتخابات يک به يک براي حضور در برنامه هاي صداوسيما راهي شبکه هاي رسانه ملي مي شوند و آنتن اين رسانه در اختيار آنها قرار مي گيرد.

گويي شکل دهي به باور عمومي در مورد عملکرد دولت از يک سو و چهره سازي از مخالفان براي تصميم گيري در روز انتخابات دستور کار اين روزهاي مديران ساختمان شيشه اي شده است.

اين دولت، چگونه دولتي است ؟

کانال هاي تلويزيون را که بالا و پايين کنيم و موج شبکه هاي راديو را که تغيير دهيم بلا استثنا مي توان برنامه هايي را يافت که نسبت به وضعيت اجتماعي، اقتصادي و فرهنگي از دولت انتقاد مي شود. از برنامه هاي گفتگو محور تا باکس‌هاي خبري. تو گويي دولتي بر سر کار نيست و مردم شرايطي همچون کشور کره شمالي را پشت سر مي گذارند.

آمارهاي دولت به سرعت زير سئوال مي رود، کاستي ها پررنگ تر از هميشه مي شود و کمبودها نياز آني و فوري جامعه نشان داده مي شود. اين نوع تصويرسازي از دولت مستقر در حالي صورت مي گيرد که در زمان دولت قبل، در بدترين شرايطي که محمود احمدي‌نژاد براي بازار و بورس و ارز و طلا به وجود آورده بود خبري از اين نوع گزارش ها و بسته هاي خبري در رسانه ملي نبود و کساني که تصور مي کردند شرايط واقعي به جامعه از سوي رسانه ملي نشان داده شود متهم مي شدند که دنبال سياه نمايي هستند.

اما فاز دوم اين ماجرا به نظر مهمتر هم مي رسد. شبکه ها را که تغيير مي دهيم و کانال ها را که جابه جا مي کنيم چهره هاي متعددي از خيل پر تعداد اصولگرايان که نامشان به عنوان نامزد احتمالي مطرح است را مشاهده مي کنيم که در برنامه هاي مختلف به ابراز نظر مي پردازند. يک تنه به مصاف دولت مي روند و در شرايط مونولوگ به نقد کابينه و شرايط دوران مي پردازند. در مقابل اما وقتي مذاکره کننده ارشد و معاون وزير خارجه بنا دارد براي توضيح درباره تحولات راهي رسانه ملي شود به يکباره برنامه او را لغو کرده و مي گويند اجراي مونولوگ ممنوع است و يک منتقد آتشين بايد مقابل او بنشيند.

شيب ماجرا آنچنان زياد شده است که حتي چهره هايي از اصولگرايان نيز به اعتراض نسبت به وضع موجود پرداخته اند. درتازه ترين واکنش در اين مورد محمدرضا باهنر که براي حضور در يک برنامه به صدا و سيما رفته بود نسبت به اين رفتار انتخاباتي جانبدارانه واکنش نشان داد. در اين برنامه کليپي درباره فعاليت «جمنا» و برخي نامزدهاي احتمالي اصولگرايان براي انتخابات رياست جمهوري پخش و با وجود پخش تصاوير برخي از اين افراد، تنها بر چهار چهره تأکيد ويژه شد. محمدرضا باهنر پس از پخش اين کليپ انتقاد کرد و گفت: «گويا رسانه ملي و شبکه افق و برنامه جهان‌‌آرا نامزدهاي خود را نيز انتخاب کرده‌اند و از الان از آنها حمايت مي‌کنند. بهتر است صداوسيما در اين موارد بهتر عمل کند.»

به هر روي به نظر مي رسد در رابطه با اين رويه رسانه ملي مي توان چند نکته را در نظر گرفت؛ از يک سو ارائه تصوير تيره و تار از وضعيت اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي کشور قبل از اينکه به ضرر دولت مستقر تمام شود، نوعي کارنامه سازي مستند منفي براي نظام محسوب مي شود و حتماً عواقب آن براي کشور بسيار منفي خواهد بود.

در کنار اين موضوع نبايد فراموش کرد که در اختيار قرار دادن نابرابر آنتن تلويزيون به نامزدهاي احتمالي يک جناح، معمولاً نتيجه منفي داده و سرانجامش آنگونه نبوده که طراحان آن تصور مي کرده اند. به نظر مي رسد رسانه ملي بايد به وجه ملي خود بازگردد.