تقريباً چند ماهي است که محمود احمدي‌نژاد از غار تنهايي خود بيرون آمده است و به قول خودش روزه سکوت را شکسته و هر روز بيشتر از روز قبل خبرساز مي شود و در صدر اخبار قرار مي گيرد. هرچند اين موضوع تازه اي نيست و معمولاً هميشه تلاش کرده است که به نوعي خبرساز شود اما هدف از اين تحرکات در آستانه انتخابات، قابل بحث است.

همان روزهايي که دومين دوره رياست محمود احمدي‌نژاد بر قوه مجريه به پايان رسيد، بسياري از تحليلگران پيش‌بيني کرده بودند که او نه تنها حاضر نخواهد شد بي‌سر و صدا پاستور را ترک کند بلکه حاضر نخواهد شد عرصه سياست و قدرت را از دست دهد و دير يا زود دوباره خواهد آمد. همان هم شد و بعد از خبرسازي هاي متعدد که در آستانه انتخابات مجلس انجام داده بود اين بار(طي ماه‌هاي اخير) با تغيير روش دوباره خبرساز شد. حالا چند ماهي مي گذرد و يک روز فيلمي منتشر مي‌کند و مدعي مي‌شود نه خزانه خالي بوده و نه بدهي داشته و همه چيز در آن دوران خوب بوده است و روز ديگر در سخنراني دولت را هدف قرار مي‌دهد.

البته برخي از تحليلگران سياسي بر اين باورند که آنچه اين روزها از محمود احمدي‌نژاد شاهد هستيم، بازي خطرناکي است که عواقب به مراتب خطرناک تري براي او دارد و همين مسئله موجب شده بعضي از نزديکانش فاصله خود را با او حفظ کنند تا مبادا ترکش‌هاي اين بازي به آنها هم اثبات کند.

با اين حال با تماشاي فيلم‌هاي «جمهور» از تلويزيون و نوع ادبيات رئيس دولت دهم به وضوح مشاهده مي شود که هدف او هرچه باشد، جامعه هدفش منتقدان و مخالفانش نيستند و سعي دارد حاميان خود را حفظ کند و براي خود يک پايگاه اجتماعي محکم فراهم کند.