ماجرای انتخاب رؤسای کمیسیون‌های تخصصی مجلس دهم نشان داد بر خلاف تصورات حداکثری فراکسیون امید به لحاظ سیاسی از انسجام قوی در سازماندهی پارلمانی برخوردار نیستند.

به گزارش عصر ایران، در ماجرای انتخاب رؤسای کمیسیون‌ها از میان 13 رئیس کمیسیون تنها دو رئیس اصلاح طلب و از فهرست امید هستند. اصولگرایان توانستند با رایزنی‌های سیاسی اکثریت خود را نشان دهند.

با این اتفاقات مشخص شد که اصلاح‌طلبان یک اقلیت 103 نفره در مجلس هستند که البته اقلیت قدرتمندی به حساب می آید. مشکل اصلی این اقلیت اما نبود تجربه سیاسی است. اتفاقات ماه اول مجلس نشان داد که اصلاح طلبان جوان در عرصه پارلمان از تجربه کافی برخوردار نیستند.

از آن سو اصولگرایان به ویژه اصولگرایان نزدیک به دولت نشان دادند به واسطه حضور پیاپی در مجلس، از تجربه کافی در زمینه سیاست‌های پارلمان برخوردار هستند. آنها حتی توانستند از جریان افراطی اصولگرا برای به کرسی ریاست نشان دادن لاریجانی استفاده کنند و بعد از آن مسیر خود را از آنها جدا کنند و به سوی تشکیل فراکسیون اعتدال بروند.

آنگونه که از شواهد امر پیداست اصلاح‌طلبان برای ادامه نقش‌آفرینی در مجلس دهم احتیاج به یک لابیگر سیاسی قدرتمند دارند. فردی مانند باهنر در مجالس هفتم و هشتم ونهم و بهزاد نبوی در مجلس ششم که بتواند مسیر تصمیم‌ گیری‌ها را در راهروهای پارلمان عوض کند.

باهنر چند سال پیش در یک جمع دانشجویی به یکی از دانشجویان که از او درباره توان لابیگری اش سئوال می کند، گفته بود:«لابی یعنی مخزنی وهمفکر کردن نمایندگان با یکدیگر؛ از این رو می توان گفت مجلس غیر از لابی کاری ندارد و کسی که بخواهد رئیس و نایب رئیس شود، باید لابی قوی داشته باشد چراکه سیاست بدون لابی جلو نمی رود.»

اصلاح‌طلبان امروز در مجلس با فقدان چنین نیرویی روبه رو هستند. کاری که بهزاد نبوی در مجلس ششم انجام می داد. اصلاح‌طلبان یک شطرنج باز ماهر در مجلس کم دارند.آن سو لاریجانی، جلالی و نعمتی به خوبی توانسته‌اند به واسطه تجربه نمایندگی مسیر را برای قدرتنمایی خود باز کنند. در این سو نیز به نماینده ای نیاز است که در صحن فعال باشد و با این و آن نماینده مذاکره کند.