شامگاه 11 آذرماه سال 95 بود که کارکنان بيمارستاني قتل مرد جواني را به مأموران پليس خبر دادند. لحظاتي بعد تيمي از مأموران روانه بيمارستان شدند. بررسي‌ها نشان داد چند روز قبل درگيري خونيني بين چند مرد جوان در حوالي خيابان اتابک رخ داده است که در جريان آن مقتول با اصابت چاقو به شدت زخمي و به بيمارستان منتقل شده است. همچنين مشخص شد در اين درگيري مرد جوان ديگري از طرف مقابل هم زخمي شده است.

با اعلام اين خبر تيمي از کارآگاهان اداره دهم پليس آگاهي به دستور قاضي منافي‌آذر بازپرس شعبه سوم دادسراي امور جنايي تهران براي بررسي وارد عمل شدند.

مأموران در نخستين گام از مرد زخمي که «بهمن» نام دارد، تحقيق کردند. وي گفت: «در خانه دوستم "صفدر" بودم که همسرش به خانه آمد و گفت چند مرد جوان مزاحم او شده‌اند. پس از اين دوستم به داخل خيابان رفت و با مقتول که مست بود، درگير شد. من براي ميانجيگري به داخل خيابان رفتم و قصد داشتم دوستم را به خانه بياورم که ناگهان چوبي به سرم خورد و از هوش رفتم و ديگر هيچ چيز نفهميدم.»

مأموران در ادامه صفدر را بازداشت کردند. وي نيز در بازجويي‌ها قتل را انکار کرد و مدعي شد وقتي دوستم با چوب زخمي شد متوجه نشدم که چه کسي به مقتول ضربه زد.

دو متهم هفته گذشته براي آخرين دفاع به دادسراي جنايي منتقل شدند. در حالي که دلايل حکايت از آن دارد صفدر قاتل است، وي با تکرار حرف‌هاي قبلي‌اش قتل را انکار کرد.

وي وقتي متوجه شد خانواده مقتول براي او درخواست قصاص دادند، گفت: «مرا قصاص نکنيد. من از مرگ مي‌ترسم و از خانواده مقتول درخواست بخشش دارم. من حاضرم تا آخر عمر در زندان بمانم و موهايم مثل دندان‌هايم سفيد شود، اما قصاص نشوم.» وي در ادامه گفت: «درگيري ما بخاطر ايجاد مزاحمت براي همسرم رخ داد و واقعاً در درگيري من متوجه نشدم چه کسي مقتول را با چاقو زد.»

دو متهم پس از آخرين دفاع به دستور قاضي منافي‌آذر روانه زندان شدند.