اهداي مدال المپيك به حسن روحاني. شهربانو منصوريان از مدت‌ها قبل وعده اين كار را داده بود اما هرگز موقعيتي پيش نيامده بود كه او چهره به چهره رئيس‌جمهور قرار بگيرد، از او تشكر كند و مدالش را به روحاني بدهد. سفر رئيس‌جمهور براي ديدار با مردم اصفهان در آستانه انتخابات، بهترين فرصت بود تا بانوي ووشوي ايران، كار خودش را عملي كند. هماهنگي‌هاي لازم انجام شد و شهربانو شد يكي از مهمانان ويژه اين مراسم. مدالش همراهش بود و وقتي نوبت به او رسيد سلامي به رئيس‌جمهور كرد و گفت: «اين مدال براي من خيلي ارزش دارد، با افتخار تقديمش مي‌كنم به شما آقاي رئيس‌جمهور». حس خوبي براي منصوريان بود. حسي كه تا مدت‌ها فراموشش نخواهد كرد. او اين كار را خيلي دلي انجام داده و حالا به خودش مي‌بالد كه توانسته نقش مؤثري داشته باشد و يك قدم براي اعتلاي ايران بردارد.

روز يك‌شنبه به ديدار رئيس‌جمهور در نقش جهان رفتيد و مدال خودتان را به حسن روحاني تقديم كرديد.

با افتخار اين كار را كردم. من قبلاً هم گفته بودم كه مي‌خواهم مدالم را اهدا كنم. قرار بود در يك مراسم و ديدار اين مدال را به رئيس‌جمهور بدهم كه خدا را شكر اين اتفاق در ديدار مردمي با اهالي اصفهان افتاد و من هم يكي از مهمانان ويژه بودم و شخصاً مدالم را به آقاي روحاني تقديم كردم.

ايشان حرف خاصي به شما نزدند؟

رئيس‌جمهور تشكر ويژه‌اي كردند. بيشتر من حرف زدم تا ايشان. از آقاي روحاني خواستم تا نگاه ويژه‌اي به ورزش بانوان و به ويژه شهرستان سميرم داشته باشند. ما در سميرم باشگاه ورزشي خيلي خوب نداريم كه بخواهيم تمرين كنيم. هميشه از كمبود سالن رنج برده‌ايم. رئيس‌جمهور را ديدم اما چيزي براي خودم نخواستم و هر آنچه به گوش روحاني رساندم براي مردم شهرم بود.

نگران نيستيد از اينكه بعداً عليه شما واكنش‌هاي متفاوتي نشان بدهند. خيلي از ورزشكاران بوده‌اند كه اين كار را انجام داده‌اند و...

اصلاً. افتخار هم مي‌كنم. من دلي اين كار را كردم. هيچ وقت يادم نمي‌رود. من در خانواده‌اي ضعيف به دنيا آمدم. به ما مي‌گفتند خواهران غريب. خيلي سختي كشيدم. تا الان هم هيچكس حمايتي از ما نكرده است. من كرايه اتوبوس نداشتم بروم تمرين. در اصفهان اردو مي‌زديم و من نان و پنير مي‌خوردم. سه وعده تمرين مي‌كردم و خجالت مي کشيدم به مدير باشگاهم بگويم تحليل بدني دارم. بعضي مواقع سرم در مسابقات گيج مي‌رفت. اصلاً كسي گفت منصوريان كجايي؟ الان هم دوست داشتم مدالم را بدهم به آقاي روحاني.

شما روز يك‌شنبه در نقش جهان بوديد. استقبال از رئيس‌جمهور چطور بود؟

تا چشم كار مي‌كرد آدم بود. نقش جهان بسته شده بود و خيابان فردوسي هم همينطور. من در عمرم دروغ نگفته‌ام. عكس هم انداخته‌ام. خيلي شلوغ بود. سوزن را مي‌انداختيد پايين نمي‌آمد. اصلاً نقش جهان جا نبود. مردم مجبور شده بودند بروند بيرون از نقش جهان. همه خودجوش آمده بودند. از سميرم هم مردم شهر من خودجوش آمده بودند. من بنرهاي زيادي را هم ديدم.

بحثي كه اين روزها مطرح است ورود بانوان به اماكن ورزشي است. نظر شما در اين مورد چيست؟

يك دغدغه است. من سميرم مسابقه دارم اما مردم نمي‌دانند. هيچكسي نمي‌داند اصلاً چطوري از ووشو خرجم را در مي‌آورم اما وقتي سكه مي‌گيريم همه مي‌بينند. كسي فشار تمرين و مبارزه را نمي‌بيند. حضور بانوان در ورزشگاه‌ها، هم روحيه ما را بالا مي‌برد و هم مردم را با ورزش بانوان آشنا مي‌كند. من مي‌گويم بايد نگاه ويژه‌اي به بچه‌هاي رزمي شود. خيلي‌ها نمي‌آيند با خانم‌ها قرارداد ببندند چون مي‌گويند بُعد تبليغاتي ندارد. قرارداد پنج ميليوني در يكسال واقعاً كافي است؟ به نظرم بها دادن به بانوان يكي از نكات ويژه است كه مي‌تواند آينده خوبي را رقم بزند. ارزش بانوان ما بيشتر از اين حرف‌هاست.