«مصطفی» 24ساله که مدتی بود در یک نانوایی در شهر ری مشغول به کار شده بود شامگاه بیست و نهم خرداد 95 هنگامی که پس از تعطیلی نانوایی قصد داشت به شهرستان محل زندگی اش برگردد باصاحب کارش به نام «علی» درگیر شد و وی را با یک ضربه چاقو کشت.

مصطفی در حالی که اشک می ریخت در شعبه 11 دادگاه کیفری یک استان تهران به ریاست قاضی متین راسخ و با حضور یک مستشار پای میز محاکمه ایستاد و ابراز پشیمانی کرد.

در ابتدای این جلسه پدر و مادر قربانی در جایگاه ویژه ایستادند و برای قاتل پسرشان حکم قصاص خواستند. مادر قربانی با اشاره به متهم گفت: «این پسر با بی رحمی پسرم را کشت به همین خاطر به هیچ قیمتی حاضر به گذشت نیستم و او باید اعدام شود.»

سپس متهم روبه روی قضات ایستاد وگفت: «یکسالی بود که برای پیدا کردن کار به تهران آمده بودم.در نانوایی مشغول به کار بودم اما صاحب کارم سختگیری می کرد و اجازه نمی داد به شهرستان بروم و به خانواده ام سر بزنم.قرار بود خانواده ام برایم به خواستگاری بروند و ازدواج کنم که این ماجرا پیش آمد و به زندان افتادم.»

وی در تشریح جزییات جنایت گفت: «علی دوستم بود و خصومتی با او نداشتم. فقط سختگیری های او باعث شده بود از او دلگیر باشم. آن شب نانوایی را تعطیل کرده بودیم و بعد از شش ماه می خواستم پیش خانواده ام برگردم اما یکباره علی با من درگیر شد. او گفت من پشت سر او حرف زده ام.به او گفتم اشتباه می کند و دچار سوءتفاهم شده اما با دسته تی به من حمله کرد و من برای ترساندن او چاقویی که همراه داشتم را بیرون آوردم.»

وی در حالی که اشک می ریخت ادامه داد: «باور کنید قصد زدن علی را نداشتم اما او خودش به دعوا ادامه داد و چاقو ناخواسته به سینه او برخورد کرد. پایم هم در آن درگیری چاقو خورده بود به همین خاطر به بیمارستان رفتم وپایم را پانسمان کردم. در بیمارستان بودم که از سوی پلیس بازداشت شدم.من از قتل پشیمانم و حالا از خانواده علی می خواهم به جوانی ام رحم کنند و مرا ببخشند.»

در پایان این جلسه هیئت قضائی وارد شور شد و مصطفی را به قصاص محکوم کرد.