اولين برگ از يک پرونده قديمي که گزارش مفقود شدن دختري هشت‌ساله به نام «حديثه» بود اواسط سال 90تکميل شد.

پدر دختر خردسال به مأموران گفت که دخترش در راه مدرسه مفقود شده است و چند نفر ديده‌اند که مردي او را به زور سوار يک پرايد کرده است. درحالي‌که چند روز از مفقود شدن دختر خردسال مي‌گذشت مأموران پليس، جسد سوخته وي را در اطراف ميگون کشف کردند.

کارآگاهان به جواني که در همسايگي خانه پدري حديثه زندگي مي‌کرد، مظنون شدند. شواهد به‌دست آمده نشان مي‌داد او دختربچه را به قتل رسانده است.يکي از همسايه‌ها او را در حال سوزاندن پارچه‌اي خون‌آلود ديده بود. به اين ترتيب وي بازداشت شد اما دست داشتن در قتل را انکار ‌کرد. با وجود اين، او در شعبه 71دادگاه کيفري استان تهران محاکمه شد و قضات دادگاه حکم به برائت وي دادند. اين رأي در شعبه 32ديوان‌عالي کشور نقض و دوباره به دادگاه فرستاده شد اما قضات شعبه دوم هم رأي بر بي‌گناهي متهم دادند، اين رأي نيز نقض و براي رسيدگي مجدد به شعبه هم‌عرض فرستاده شد.

به اين ترتيب متهم در شعبه دهم به رياست قاضي محمدباقر قربانزاده و با حضور قاضي غفاري و قاضي ملکي براي سومين بار محاکمه شد. در ابتداي اين جلسه اولياي دم گفتند خواسته‌شان قصاص قاتل است. آنها گفتند که متهم به‌دليل خصومتي که از قبل با آنها داشته دست به قتل دخترشان زده است.

سپس متهم که با قرار وثيقه آزاد است در جايگاه ايستاد و گفت: «من بي‌گناهم و هيچ دليلي عليه من وجود ندارد. شاهدان گفته‌اند که من با يک پرايد دختربچه را ربوده‌ام اما من آن زمان يک پژو داشتم.» اظهارات متهم در حالي مطرح مي‌شد که يکي از همکلاسي‌هاي حديثه نيز به مدير مدرسه‌شان گفته بود که مردي را با مشخصات متهم ديده که حديثه را به زور سوار خودرويش کرده است.

در همين حال در زماني که متهم در بازداشت بود ماجراي قتل دختربچه را براي يکي از همبندي‌هايش بازگو کرده بود. زماني که رئيس دادگاه شواهد موجود را گوشزد کرد متهم بار ديگر همه‌‌چيز را انکار کرد.

در پايان اين جلسه هيئت قضائي با اخذ آخرين دفاع از متهم براي تصميم‌گيري وارد شور شدند.