نصف جهان: قرار نيست چون «سيد قدرت ا...طاوسي ولنداني» در جريان انتخابات شوراي شهر اصفهان تنها 95 رأي به دست آورد و درآخرين رديف ليست 639 نفره نامزدهاي اين انتخابات ايستاد، کسي او را مؤاخذه کند که وقتي مي دانستي رأي نمي آوري، چرا در انتخابات شرکت کردي؟ او نمي دانست رأي نمي آورد بلکه مانند تمام 638 رقيبش، درصدي شانس پيروزي براي خودش قائل بود همانطور که عباس حاج رسوليها با سابقه بيش از 16 سال حضور در شوراي شهر اصفهان و تجربه دو دوره رياست بر اين شورا، حتي به ذهنش هم خطور نمي کرد که اين بار رأي نياورد. هرچه بود اما نتايج انتخابات نشان داد که حاج رسوليها نتوانسته اعتماد مردم اصفهان را جلب کند تا دوره پنجم پارلمان اين شهر، بدون حضور مرد اصولگراي تمام ادوار شورا افتتاح شود. اما تفاوت او با سيد قدرت ا...در اين است که نفر انتهايي ليست 639 نفره، ماجراي آخرشدنش را فراموش کرده و به زندگي عادي اش بازگشته است ولي حاج رسوليها لابد هنوز در چرايي پاسخ به اين سئوال مانده که چگونه ممکن است رئيس اسبق شوراي شهر اصفهان که روزگاري در رده اول ليست پذيرفته شدگان اين شورا سير مي کرد، حالا به رديف شانزدهم سقوط کند و به عنوان علي البدل سوم معرفي شود آنهم در حالي که با نفر اول، چيزي نزديک به 83 هزار رأي فاصله دارد!

پاياني بر چهره هاي موجه

در اين سقوط بزرگ، حاج رسوليها تنها نيست. رضا اميني، رئيس دوره فعلي شوراي شهر و نزديک به جبهه پايداري هم با ايستادن در رديف پانزدهم و معرفي شدن به عنوان علي البدل دوم، عملاً شکست کمرشکني را تجربه کرد همانطور که عباس مقتدايي، همفکر اميني و نماينده اصفهان در مجلس نهم که در رقابت هاي انتخابات مجلس دهم از تکرار دوباره نمايندگي اش باز مانده بود، اين بار در رقابت هاي شوراي شهر به عنواني بهتر از چهاردهم نرسيد تا به عنوان علي البدل اول معرفي شود. فاصله رأي مقتدايي با نفر سيزدهم شورا يعني آخرين نفر از ليست اميد که از اصفهاني ها رأي گرفت، نزديک به 41 هزار رأي بود!

به جز اين سه چهره موجه از دو شعبه اصولگرايان(سنتي ها و پايداري ها)، هيچکدام ديگر از اعضاي دوره چهارم شوراي شهر(دوره فعلي) که عمدتاً يا اصولگرا بودند يا از چهره هاي مستقل(سلبريتي هاي مردم پسند) نتوانستند از سد اعتماد مردم گذشته و پاي به دوره پنجم بگذارند. در اين دگرگوني اساسي، تنها نام دو اصلاح طلب حاضر در شوراي چهارم در ليست پذيرفته شدگان دوره پنجم آن هم در دو رديف اول و دوم به چشم مي خورد که نشان از يک اتفاق مهم در جهت يابي جديد آراء دارد.

ادامه راه تا مجلس آينده

براي درک بهتر شکل گيري اين روند در اصفهان کافي است بدانيد که رأي مردم اين شهر براي تعيين نمايندگان شوراي شهر دوم و سوم، به اصولگرايان سنتي و معدودي اصلاح طلب و در شوراي چهارم به ترکيبي از همه جريان ها اختصاص داشت و همزمان، پنج کرسي نمايندگي مجلس هشتم و نهم در اصفهان نيز ازآنِ اصولگرايان بود همچنانکه رأي اصفهاني ها به آغاز و ادامه رياست جمهوري محمود احمدي نژاد طي دو دوره هم قابل توجه نشان مي داد. اينها همه کار را به جايي رساند که از اصفهان به عنوان يکي از پايتخت هاي اصلي اصولگرايي در ايران نام برده مي شد. اما از سال 92 ورق به يکباره برگشت و دور شدن شاهين اقبال از اصولگرايان، با دگرديسي جامعه (و به خصوص طبقات متوسط شهري) تاخت خورد. در آن سال، ترکيب نمايندگان مردم در شوراي شهر تغيير کرد و در جهت گيري آرائي که توسط اصفهاني ها به صندوق رأي رياست جمهوري ريخته شد هم تفاوت آشکاري نسبت به دوره قبل از آن مشاهده شد. در طول همين پوست اندازي بود که حسن روحاني در انتخابات رياست جمهوري سال 92، رأي خوبي از اصفهاني ها گرفت، ترکيب نمايندگان شوراي شهر در انتخابي معنادار از يکدستي کامل اصولگرايان سنتي خارج شد و به مجموعه اي متنوع از سنتي هاي محافظه کار، جبهه پايداري، اصلاح طلبان و نفرات مستقل تغيير يافت و مجلس نيز در آستانه يک تحول بزرگ قرار گرفت. اين تحول در رأي مردم اصفهان در اسفند 94 مشاهده شد آنجا که اهالي نصف جهان براي انتخاب نمايندگان اين کلانشهر در مجلس، سه اصلاح طلب و دو اصولگرا را برگزيدند (هر چند صلاحيت مينو خالقي بعداً رد شد) در حالي که يکي از اين دو اصولگرا در ساعات پاياني شمارش آراء و طي رقابتي تنگاتنگ و با تفاوت بسيار اندکي نسبت به آراء نفر ششم که او هم اصلاح طلب بود به مجلس راه يافت.

اما بالاخره در ارديبهشت 96، قطعه پاياني پازل هم به جاي خودش گذاشته شد تا همزمان با تکرار رأي به روحاني، شوراي پنجم شهر اصفهان يکسره از اصولگرايان سنتي و پايداري ها و مستقلين(که در دوره چهارم و در هيئت سلبريتي ها خودشان را نشان داده بودند) پاک شود و دربست در اختيار اصلاح طلبان قرار بگيرد.