ايرنا: يکي از شاهدان عيني حادثه تروريستي مجلس شوراي اسلامي که در هنگام فيلمبرداري تروريست ها از دفتر حسينعلي حاجي دليگاني نماينده شاهين شهر و ميمه پشت در گير کرده بود، از لحظه هاي مرگ و زندگي در اين اتاق مي گويد.

علي اکبر رضايي مشاور حقوقي نماينده شاهين شهر در گفتگو با ايرنا گفت: در روز چهارشنبه هفته گذشته بنده به همراه شهيد تقوي مشاور فرهنگي آقاي حاجي دليگاني و شهيد زارع مسئول دفتر وي در اتاق اين نماينده مجلس در طبقه دوم بوديم. وي افزود: در ساعت 10و30 دقيقه زمزمه هايي مبني بر تيراندازي در مجلس بين کارمندان شنيده شد. ما تصور مي کرديم يکي از ارباب رجوع ها به دليل اينکه به خواسته اش رسيدگي نشده شروع به سر و صدا کرده است؛ از اين رو به کار خود مشغول بوديم تا اينکه ناگهان در راهروي طبقه دوم تجمعي از همکاران را مشاهده کرديم.

رضايي با اشاره به اينکه دفتر حاجي دليگاني در وسط راهروي طبقه دوم قرار دارد، ادامه داد: شهيد زارع به سمت محل تجمع رفت. پس از دقايقي به داخل اتاق آمد و گفت: «دارند مي آيند داخل راهرو، درها را ببنديد.» وي اضافه کرد: حاج آقا تقوي و آقاي زارع در را بستند، آقايان زارع و تقوي در سمت راست در ايستاده بودند و من در سمت چپ. بعد از 30 ثانيه ناگهان تروريست ها به کنار دفتر ما رسيدند و با گلوله، قفل در را شکستند.

مشاور حقوقي نماينده شاهين شهر اظهار داشت: ما اصلاً فرصتي نداشتيم که فايل ها را در پشت در قرار دهيم اما کارمندان دفاتر ديگر اين فرصت را داشتند، زيرا تروريست ها به محض اينکه وارد راهرو شدند به سمت اتاق ما آمدند.

رضايي گفت: زماني که در اتاق را باز کردند، من به طور طبيعي پشت در قرار گرفتم و تروريست ها متوجه حضور من نشدند و شروع به تيراندازي به سمت شهيدان زارع و تقوي کردند. وي افزود: در آن زمان من تصور مي کردم که اين دو شهيد بزرگوار در بخشي از اتاق پناه گرفتند زيرا صداي آنان به گوش من نرسيد؛ ممکن است به دليل روشن بودن راديو در اتاق باشد زيرا راديوي اتاق روشن بود و جلسه علني مجلس را پيگيري مي کرديم.

اين شاهد عيني حادثه تروريستي در مجلس شوراي اسلامي يادآور شد: فيلمبرداري تروريست ها در آن زمان اتفاق نيافتاد. آنان پس از تيراندازي از اتاق خارج شدند و نزديک به 12 يا 13 ثانيه بعد برگشتند و دوباره اتاق را به رگبار گلوله بستند و شروع به فيلمبرداري از اتاق کردند.

رضايي اظهار داشت: من نزديک به دو ساعت و نيم در پشت درب ايستاده بودم زيرا آنان همچنان در راهروي طبقه دوم رفت و آمد مي کردند و به اتاق هاي مختلف سرک مي کشيدند و تيراندازي مي کردند.

وي ادامه داد: تيراندازي آنان در اتاق ما به حدي بود که کتابخانه اتاق به آتش کشيده شد ولي بعد از دو ساعت و نيم خود به خود خاموش شد.

مشاور حقوقي نماينده مجلس اضافه کرد: زماني احساس کردم که نيروهاي خودي در انتهاي طبقه دوم هستند و صداي تيراندازي را از طبقات بالا احساس کردم، آهسته از پشت در بيرون آمدم، وقتي بيرون آمدم پيکر مطهر اين دو شهيد بزرگوار را ديدم. ابتدا تصور کردم زخمي شدند ولي بعد متوجه شهادت آنان شدم.

رضايي با بيان اينکه در زمان حضور تروريست ها در اتاق، تلفن همراه من روي ميز بود و دائماً زنگ مي خورد، گفت: اگر تلفن همراه با من بود مطمئناً متوجه حضور من پشت در مي شدند.

وي در مورد احساسش در آن زمان گفت: هيچ حسي نداشتم، فقط شهادتين را گفتم و آماده اصابت گلوله بودم.