عصر ايران: اسيدپاشي روي 16 نفر در تهران. اسيدپاشي روي مادر زن سابق، اسيدپاشي به مهندس جوان در عظيميه کرج، اسيدپاشي روي همسر به دليل دعواهاي خانوادگي، اسيدپاشي به دليل شک، اسيدپاشي به خانواده اي چهار نفره در اصفهان، اسيدپاشي به صورت جوان 32 ساله لرستاني، دو زن در ماهشهر قرباني اسيدپاشي شدند و...

خبرهاي اسيدپاشي ديگر براي جامعه عادي شده است. عادتي‌تر از تمام حوادثي که در کشور اتفاق مي‌افتد. گويي براي برخي اسيدپاشي راحت ترين راه براي گرفتن انتقام است. يک شيشه اسيد، يک موتور و پاشيدن اسيد به زندگي کسي که مي‌خواهيم از او انتقام بگيريم.

يکي از مشکلات عمده اسيدپاشي، دسترسي ساده اسيدپاش به اسيد است. خريد اسيد در کشور به راحتي خريد يک چيپس و پفک است. کافي است اراده کنيد تا بتوانيد يک گالن اسيد را تهيه کنيد. از زمان تصميم گيري تا زمان پاشيدن اسيد، شايد کمتر از يک ساعت طول بکشد. در ماجراي دعواي خانودگي در پارک و پاشيدن اسيد به 16 نفر، مرد 40‌ساله‌اي پس از درگيري با اعضاي يک خانواده در پارک فدائيان اسلام به منزل خود رفت، با تهيه يک ظرف اسيد به پارک بازگشت و بدون اينکه بداند چه‌کسي مقابلش قرار دارد؛ روي 16 نفر اسيد پاشيد. مي‌بينيد! به همين سادگي 16 نفر به همراه خود فرد، درگير اسيدپاشي شدند. احتمالاً اين مرد بعد از دعوا به يک مغازه رفته، اسيد خريده است و بعد...

به نظر مي‌رسد اولين راه براي پيشگيري از اسيدپاشي، ممنوع کردن فروش اسيد به افراد حقيقي است. واقعاً اسيد چه کارآيي در زندگي مردم عادي دارد؟ تقريباً هيچ.

چرا بايد اسيد اين ماده خطرناک که عامل يک جرم در کشور است به اين سادگي در دسترس مردم باشد؟ ممنوع کردن فروش اسيد به مردم به راحتي و بدون هيچ نظارتي راه کار مناسبي براي جلوگيري از اسيدپاشي است. به طور مثال مي‌توان اسيد را فقط با پروانه به مشاغلي که کارشان با اسيد است فروخت. اگر فرد به اسيد دست پيدا نکند شايد هيچگاه جرمي اتفاق نيافتد.