نصف جهان: تراکتورسازی روزهای سختی را پشت سر می گذارد و البته برخی ها در تحلیل هایشان اعتقاد دارند که این روزها تاوان اقدامات ناجوانمردانه ای است که تراکتور در سال های اخیر برای سرباز کردن بازیکنان در دستور کار خود قرار می داد.

محرومیت از دو پنجره‌ نقل و انتقالات شرایط عجیبی را برای تراکتورسازی رقم زده است. تیم تبریزی نه تنها نتوانست بازیکن جدیدی را به ترکیب اضافه کند، بلکه چند بازیکن مؤثر خود را هم از دست داد تا جایی که شاید مجبور باشد قفس توری خود را به «فرزین گروسیان» کم تجربه بسپارد.

شاید با توجه به ناتوانی تراکتور در عقدِ قرارداد با بازیکنان جدید، برخی می گویند شرط انصاف این بود که دیگر تیم‌ها به سراغ بازیکنان گل‌محمدی نروند، مشابه آنچه باشگاه پرسپولیس انجام داد. باشگاهی مانند سپاهان نیز بود که بدون توجه به شرایطِ تیم تبریزی در اولین فرصت دفاع چپ مؤثر آنها را به نقش جهان آورد. هرچند که نمی‌توان به زردپوشان خرده گرفت زیرا آنچه عوض دارد گله ندارد. همین دو فصل پیش بود که مهدی شریفی جوان اولِ سپاهان در کوران مسابقات به شکل عجیبی مشمول شد تا به تیم قلعه‌نویی برود. سپاهان خواسته یا ناخواسته با این کار انتقام سختی از تراکتور گرفت و هنوز که هنوز است تی تی ها در حسرت از دست دادن سعید آقایی هستند. مشابه همین اتفاق به کرّات برای بازیکنان دیگر اتفاق افتاد تا جایی که هر زمان تراکتورسازان در پستی احساس نیاز می‌کردند ناگهان بهترین بازیکنِ آن پست به صورت خودجوش از تحصیل اخراج یا انصراف داده می‌شد تا با اهرم مشمولیت به تبریز برود.

بهترین مثال برای این موضوع خودِ محمدرضا اخباری است که در باشگاه سایپا ظهور و بروز یافت اما ناگهان از تراکتورسازی سر درآورد. امید عالیشاه و احمد نوراللهی نیز از آن مواردی هستند که معمای مشمولیت و پیوستنشان به تراکتور همچنان لاینحل مانده است. به هرحال استفاده از رانت بازیکن-سرباز در چند سال اخیر به اهرم قدرت تراکتورسازی بدل شد، به خصوص با سونامی کارت های معافیِ جعلی ناگهان فوجی از ستارگان مجبور شدند با قراردادهای یک میلیون تومانی عملاً مجانی برای تراکتور به میدان بروند و در صورت هرگونه بی‌انضباطی مانند بختیار رحمانی تهدیدِ پادگان در انتظارشان بود.

شاید همان قراردادهای یک میلیونی بود که به مدیران تراکتور جرأت و جسارت بخشید تا با قراردادهای نجومی امثال «حمزه یونس» را به تیم خود بکشند و متعاقب آن محروم شوند. هرچه بود امروز تراکتورسازی با شرایط اسفناکی دست و پنجه نرم می‌کند و سعی دارد با خرج کردن از نام مردم آذربایجان علی دایی را وادار کند تا از اخباری دست بشوید و او را به تبریز گسیل کند. باید از مدیران تراکتور پرسید در شرایط مشابه خودشان به طرف مقابل رحم می‌کردند؟