پسر جوان که متهم است دوستش را کشته و جنازه او را به آتش کشیده است دیروز پای میز محاکمه منکر جرمش شد.این متهم ادعا کرد قبلاً تحت فشار روانی به قتل اعتراف کرده است.

رسیدگی به این پرونده قتل از شامگاه شانزدهم شهریور 94 به دنبال وقوع آتش سوزی در کوچه موسوی در راسته ارامنه بازار تهران در دستور کار پلیس قرار گرفت. مأموران پلیس و آتش نشانی پس از مهار شعله های آتش با جنازه سوخته یک مرد جوان روبه رو شدند که بررسی ها نشان می داد با ضربه چاقو به پهلویش از پا در آمده است. جنازه به پزشکی قانونی منتقل شد و پلیس به بررسی پرداخت. شواهد نشان می داد احتمالاً قربانی در کارگاه تولید پوشاک زنانه به قتل رسیده و سپس به آتش کشیده شده است.

در تحقیقات محلی روشن شد جنازه متعلق به یک پسر 25ساله به نام «شهرام» است که از چند سال قبل از شهرستان برای کار به تهران آمده و در کارگاه لباس زنانه مشغول کارشده بود.

در ادامه تحقیقات، پلیس دریافت شهرام آن شب میزبان یکی از دوستانش به نام «جواد» بود. به این ترتیب جواد28ساله بازداشت شد. این پسر منکر دست داشتن در قتل بود اما در بازجویی های بعدی جرمش را گردن گرفت. وی در تشریح جزئیات ماجرا گفت: «یک مموری که حاوی فیلم های غیراخلاقی شهرام بود به دستم رسید اما شهرام قصد داشت مموری را هر طور شده از من بگیرد و من نمی خواستم مموری را به او بدهم. به همین خاطر چند بار سر همین موضوع با هم درگیر شده بودیم. آن شب پیش شهرام رفتم و با هم شام خوردیم. من متوجه شدم او داخل لیوان دوغ ماده ای مشکوک ریخت.فهمیدم قصد دارد مرا بیهوش کند و از من فیلم بگیرد تا بتواند از این طریق مموری سیاه را به دست بیاورد. به همین خاطر در یک لحظه که شهرام مشغول کاری بود جای لیوان های دوغ را با هم عوض کردم و شهرام دوغ مسموم را نوشید. وقتی او بیهوش شد من کارگاه را ترک کردم و به خانه ام برگشتم اما صبح روز بعد فهمیدم کارگاه آتش گرفته و شهرام سوخته است..»

به دنبال اعتراف های پسر جوان وی در شعبه دهم دادگاه کیفری یک استان تهران پای میز محاکمه ایستاد. در ابتدای این جلسه پدر و مادر قربانی برای جواد حکم قصاص خواستند. سپس متهم در جایگاه ویژه ایستاد و منکر اتهامش شد. جواد گفت: «قبول دارم بخاطر مموری حاوی فیلم های غیراخلاقی با شهرام اختلاف داشتم اما من او را نکشتم. من نمی دانم چه کسی او را کشته است. قبلاً تحت فشارهای روانی گفته بودم دوغ مسموم را به او خوراندم. اما حالا می گویم بی گناهم.»