واشنگتن پست نوشت: اگر دونالد ترامپ رئیس جمهور شود و توافق هسته ای ایران را پاره کند چه اتفاقی می افتد؟

به گزارش «انتخاب»؛ نامزد جمهوریخواهان برای ریاست جمهوری گفته این کار را می کند و این توافق را فاجعه آمیز خوانده. او می گوید با مذاکرات جدی تر با ایران باید امتیازات بیشتری از آنها گرفت.

اما آیا ترامپ منطقی است؟ آیا کسی می تواند به خواست خود از میز معامله کنار بکشد و ایران را مجبور به قبول شروط مورد پسند آمریکا کند؟ یا اینکه ترامپ تنها در حال ترغیب ایران به حرکت پنهانی به سوی تسلیحات هسته ای است، چنان که این باور در تهران ایجاد می شود که هیچ دولت آمریکایی نمی تواند تضمین دهد که جانشینش به توافق متعهد باشد و به این طریق امکان عقد هر توافقی را ناممکن می کند.

اگر چنین توافقی به درستی اجرا شود، احتمال نقض آن هزینه سنگینی برای تعدی از اجرای توافق به همراه دارد، در حالی که رعایت آن همراه با مزایای بسیاری است. از این بابت، ادامه برنامه هسته ای ارزش ریسک آن را ندارد.

اما این تنها زمانی به درستی پیش می رود که سازنده بالقوه تسلیحات هسته ای بتواند روی پاداش های آتی حساب باز کند. اگر رقبا توطئه گرانه از تعهد خود سر باز بزنند، تحریم ها را دوباره برقرار کنند یا به طریقی دیگر به وعده خود در توافق عمل نکنند، دیگر مزایایی برای امید به بهره بردن از آن وجود ندارد.

برای همین است که تهدید ترامپ برای پاره کردن توافق و مذاکره دوباره، شمشیری دو لبه است. فرض کنیم ایران حساب کند حالا یا زمانی دیگر احتمال رود مجبور شود به میز مذاکره برگردد. این دلیل محکم تری می شود تا با جدیت بیشتری ساخت تسلیحات هسته ای را دنبال کند از این رو آن وقت که زمان مذاکره برسد دست بالاتری پیدا می کند.

سیاستگذاران در واشنگتن نگران رعایت توافق هسته ای از سوی ایران بوده اند. اما تعهد امری دوجانبه است. عدم رعایت شروط توافق از سوی هر طرف می تواند توافق را به نفع طرف دیگر به هم بزند. جذابیت توافق برای ایران به دلیل مزایایش است: مزایای اقتصادی تجاری و بهره مندی از بازگشت دوباره به جامعه جهانی.