طراحي اسناد کاغذي که به‌سادگي قابل جعل نباشند، از جمله چالش‌هايي است که دولت‌ها هميشه با آن مواجه بوده‌اند. در عصر حاضر که بسياري از فرآيندهاي اداري و قانوني به‌شکل ديجيتال انجام مي‌شود، استفاده از اسناد کاغذي همچنان مرسوم است و حتي در مواردي، تنها راه اطمينان از اصالت مدارک، در اختيار داشتن نسخه کاغذي آن‌ مدارک است.

مدت‌هاست محققان سعي مي‌کنند با کمک فناوري‌هاي ديجيتال راهي براي اطمينان از اصالت اسناد کاغذي بيابند. در اين ميان، بررسي خصوصيات فيزيکي کاغذ از جمله راهکارهاي پيشنهادي است. به‌تازگي گروهي از محققان در انگلستان دريافته‌اند که مي‌توان از بافت درون کاغذ به‌عنوان يک شاخص قابل اطمينان براي اين کار استفاده کرد. الگوهاي درون هر ورق کاغذ درست مثل اثر انگشت انسان منحصر به فرد هستند و مي‌توان از اين ويژگي براي تعيين اصالت کاغذ استفاده کرد. اين الگوهاي منحصر به فرد ناشي از توزيع تصادفي ناخالصي‌ها در کاغذ و وجود مواد مختلف با درجه‌هاي مختلفي از شفافيت است که طي فرآيند توليد کاغذ ايجاد مي‌شود.

احسان توريني و فنگ هائو از دانشگاه نيوکاسل و سيامک شاهان‌دشتي از دانشگاه يورک در تحقيق خود نشان دادند که مي‌توان اين الگوهاي درون کاغذ را به‌سادگي و با يک دوربين معمولي ثبت کرد و با استفاده از الگوريتم ويژه‌اي، خصوصيات هر برگ کاغذ را از تصوير استخراج کرد. در گذشته تلاش‌هايي براي شناسايي اصالت کاغذها انجام شده بود که بيشتر بر بررسي سطح کاغذ متکي بود و به‌عنوان مثال از پرتو ليزر، اسکنر يا حتي ميکروسکوپ براي ثبت ويژگي‌هاي کاغذ استفاده مي‌شد. اما روش جديد به‌دليل توجه به الگوهاي موجود درون کاغذ قابليت اطمينان بيشتري دارد. در اين روش، از يک سوي کاغذ نور تابانده مي‌شود و از سوي ديگر با يک دوربين معمولي از کاغذ عکس گرفته مي‌شود.