با شکسته شدن حکم ديه و زندان مرد ديوانه در ديوان عالي کشور وي براي دومين بار پاي ميز محاکمه ايستاد.

سوم خرداد 93 پسر هفت ساله افغان به نام «هادي» در راه بازگشت از مدرسه در روستاي قلعه نو ورامين ناپديد شد. تلاش براي افشاي راز ناپديد شدن پسر خردسال آغاز شده بود که دوستان هادي گفتند آخرين بار اين پسربچه را همراه مرد ايراني به نام «امير» ديده اند. به اين ترتيب امير 28ساله بازداشت شد اما خودش را بي اطلاع از سرنوشت شوم پسر بچه افغان نشان داد.

هشت شبانه روز از اين ماجرا گذشت و تلاش اهالي روستا نيز براي يافتن هادي نتيجه نداده بود که امير پسرعموهاي هادي را به گندمزاري در حاشيه روستا برد و آنها با استخوان هاي کوچک يک کودک زير درخت توت روبه رو شدند. پليس در جريان قرار گرفت و بقاياي جنازه به پزشکي قانوني فرستاده شد. در حالي که آزمايش نشان داد بقاياي استخوان ها متعلق به پسر بچه افغان است در بررسي ها اثري از سوزاندن با اسيد و يا به آتش کشيدن جنازه به دست نيامد و مشخص شد جنازه احتمالاً در اين مدت خوراک حيوانات وحشي شده است.

امير در اداره آگاهي به جنايت اعتراف کرد و گفت: «من دوست هادي بودم. او را سوار دوچرخه ام کردم تا به گندمزار برويم. زير درخت توت نشستيم و با هم توت خورديم. همان موقع بود که وسوسه شدم و فکر آزار پسر بچه به ذهنم رسيد اما او که متوجه ماجرا شده بود قصد فرار داشت که با سنگ به سر او زدم و به خانه برگشتم. چهار روز بعد که اهالي روستا دنبال هادي مي گشتند به گندمزار برگشتم و با جنازه او روبه رو شدم که متعفن شده بود. من بار ديگر به خانه رفتم و چند روز بعد پسر عموهاي هادي را به محل جنايت بردم.»

اين متهم سال گذشته پاي ميز محاکمه ايستاد و خودش را به ديوانگي زد. او در حالي که در تمام مراحل بازجويي لبخند بر لب داشت با خونسردي به سئوالات هيئت قضائي جواب هاي سربالا داد و مدعي شد ضربه اي که با سنگ به سر پسربچه افغان زده بود موجب مرگ او نشده است.

سپس وکيل متهم به دفاع پرداخت و ادعاي عجيبي مطرح کرد. وي گفت: «مدتي پيش کودکي در همين روستا ربوده شده و پس از قتل کليه ها و کبدش به سرقت رفته بود. بعيد به نظر نمي رسد که هادي نيز بر اثر ضربه سنگ از سوي امير بيهوش و سپس در دام قاچاقچيان انسان گرفتار شده باشد. چون موکلم در مراحل بازجويي گفته است وقتي گندمزار را ترک کرده هادي هنوز زنده بوده است.»

مادر متهم نيز به قضات دادگاه گفت: «وقتي امير شش ماهه بود متوجه شديم که دچار عقب ماندگي ذهني است. امير سال ها تحت درمان پزشک بود و 12سال در مدرسه استثنايي درس خواند اما حتي خواندن و نوشتن هم ياد نگرفت. امير روزي 15 قرص مي خورد و پزشکان بارها از ما خواستند تا او را در بيمارستان بستري کنيم اما من و همسرم قبول نکرديم. اين زن کارت امير را که در آن ثبت شده بود امير عقب مانده ذهني است به قضات نشان داد.» در پايان جلسه هيئت قضائي وارد شور شد و با توجه به نظر پزشکي قانوني که درآن آمده بود امير دچار اختلال حواس و درجه اي از عقب ماندگي است وي را از قصاص معاف و او را به پرداخت ديه و زندان محکوم کردند. حکم صادره اما با اعتراض اولياي دم در ديوان عالي کشور تحت رسيدگي موشکافانه قرار گرفت و تأييد نشد. به اين ترتيب امير هفته گذشته بار ديگر در شعبه دوم دادگاه کيفري يک استان تهران پاي ميز محاکمه ايستاد. در اين جلسه متهم بار ديگر به سئوالات هيئت قضائي پاسخ نداد و ادعا کرد فقط با سنگ به سر پسر بچه زده است.

در پايان جلسه هيئت قضائي وارد شور شد تا رأي صادر کند.