رئیس کمیسیون عمران مجلس گفت: بیش از ۱۹ میلیون نفر از مردم ایران در بافت‌های فرسوده زندگی می‌کنند که ورود مهندسین در این عرصه و رفع خلأهای قانونی می‌تواند مفید باشد.

به گزارش خبرگزاری تسنیم از قم، محمدرضا رضایی ظهر امروز در همایش ملی اخلاق مهندسی در صنعت ساختمان که در سالن همایش‌های مرکز فقهی ائمه اطهار(ع) در قم برگزار شد، اظهار داشت: علی‌رغم تمام محدودیت‌هایی که در عرصه مهندسی در کشور وجود دارد اما مهندسان همواره پشتیبان نظام بوده‌اند.

رئیس کمیسیون عمران مجلس افزود: در بین مهندسان کشور افراد باهوش و بااستعداد فراوان بوده اما برای اینکه وضعیت کشور ازنظر عمرانی بهبود پیدا کند باید حمایت‌های لازم از این قشر نیز بیشتر شود که نیازمند برخی حمایت‌های قانونی است. برخی از ایرادات که امروز در ساختمان‌های کشور وجود دارد به خاطر نواقص قانونی بوده و نباید در این زمینه نیز تمام مشکلات را بر گردن مهندسان انداخت.

رضایی با اشاره به‌قرار داشتن در فصل بودجه سال 97، تصریح کرد: 127 هزار میلیارد تومان دولت ظرفیت عمرانی برای بودجه کشور در سال 97 تعریف کرده که تنها 58 هزار میلیارد تومان آن نقدی بوده و مابقی به صورت‌های دیگر باید تأمین شود و این ظرفیت و اعتباری بوده که باید مهندسان در آن نقش ایفا کنند، بنابراین باید ظرفیت‌ها و بسترهای لازم را به وجود آورد.

وی با اشاره به نیاز 2 میلیونی کشور به مسکن جدید، خاطرنشان کرد: 18 هزار واحد مسکن در کشور وجود دارد که نیازمند بازسازی است، همچنین نزدیک به 2 میلیون کمبود مسکن در کشور وجود دارد و توانایی تولید مسکن برای دولت نیز در طول سال بیش‌تر از 200 هزار واحد مسکونی نیست.

رئیس کمیسیون عمران مجلس عنوان کرد: باید اختیارات مهندسان را افزایش داده و برخی موانعی که در این مسیر وجود دارد را از میان برداشت. بیش از 19 میلیون نفر از مردم ایران در بافت‌های فرسوده زندگی می‌کنند که ورود مهندسین در این عرصه و رفع خلأهای قانونی می‌تواند در این عرصه نیز مفید باشد، همچنین از زمان کاهش ساخت‌وسازها رقابت‌های ناسالمی در بین مهندسین شکل‌گرفته که باید از میان برداشته شود.

رضایی با تأکید بر خدمات فنی مهندسی کشور ابراز کرد: باید به مرحله‌ای رسید که تمام پروژه‌های عمرانی کشور توسط مهندسین ساخته‌شده و حق‌الزحمه‌های مهندسان به‌صورت منطقی و کامل پرداخت شود، چراکه این قشر نیز به‌نوبه خود از سرمایه‌های کشور هستند که بی‌اعتماد کردن جامعه نسبت به آن‌ها یک فاجعه ملی می‌تواند باشد.