اگر بنا بر آنالیز و بررسی آنچه این روزها در برخی شهرهای ایران می گذرد باشد می توان فاکتورها و علل متعددی را کنار هم ردیف کرد و آنگاه درباره هر کدام از آنها به تفصیل سخن گفت. نکته اما این است که برخی از این مؤلفه ها قطعاً مهمتر هستند. درست در همینجاست که می توان گفت وقتی برخی می گویند طیفی از این اغتشاشگران از روی ناآگاهی و ندانستن چنین می کنند سخن بحقی بیان کرده اند. حالا سئوال این است که این آگاهی را چه کسی باید به جامعه تزریق می کرد؟

پاسخ این سئوال را، شخص آقای حسن روحانی در جلسه ای که روز دوشنبه داشتند و متن آن در اختیار رسانه ها قرار گرفت به خوبی بیان کرده اند. ایشان گفته اند: «ما باید با مردم حرف بزنیم و صحبت کنیم. هیچ مسئولی نمی‌تواند بدون ارتباط و استمداد و توضیح با مردم در کار خودش موفق باشد.»

اهالی سیاست، روزنامه نگاران، صاحبان عقیده و سخن، اساتید دانشگاه و خیلی های دیگر بارها و بارها از همان روزی که حسن روحانی رئیس جمهور شد در سال 92 تا به امروز بارها و بارها این خواسته را از آقای روحانی داشته اند که با مردم حرف بزند. از مشکلات بگوید و البته از راه حل ها. از وضع امروز تحلیل کند و از آنچه پیش رو است سخن بر زبان آورد. از اینکه چه شده است و از اینکه چه خواهد شد. ایشان چنین نکردند و دیگران هر آنچه خواستند از دروغ و راست، از درست و نادرست به خورد مردم دادند... این البته همه ماجرا نبود. این وسط کسانی هم در کنار آقای روحانی بودند که باید حرف می زدند اما نمی زدند.

حالا در همینجا باید چند سئوال مهم مطرح کرد:

1- در اینکه محمود احمدی نژاد به بدترین شکل ممکن دولت را تحویل حسن روحانی داد هیچ شک و شبهه ای وجود ندارد. این را بارها، هم آقای روحانی گفته اند و هم خیلی های دیگر. اما آیا منظور از حرف زدن با مردم گفتن عباراتی با محتوای چگونگی وضعیت در زمان تحویل گرفتن دولت است؟ متأسفانه خیلی از اعضای محترم دولت و حتی حامیان این دولت همینجا را اشتباه رفته اند. به یک معنا آنها، منظور از حرف زدن با مردم را تشریح وضعیت دولت در زمان رئیس سابقش پنداشته اند.

2- در این مدت برخی مواقع هم شده است که اعضای دولت مواجهه اشتباهی با مردم داشته اند. یعنی ارتباط را برقرار کرده اند اما نادرست. نمونه اش هم کم نیست. در موردش هم بحث شده و حتی برخی مواقع کار به جایی رسیده که آن فرد دولتی مجبور به عذرخواهی شده است.

3- آقای روحانی گفته اند: «باید به طور روزانه با مردم مشکلات را در میان بگذارید و اگر مسئله‌ای پیش می‌آید، مردم باید بدانند...» سئوال این است که شما از ابتدای همین دولت دومتان چند بار با مردم حرف زده اید؟ وقتی شما در مورد مهمترین فاکتورهای زندگی مردم سکوت می کنید، پاسخ این سئوال ها را یا مخالفان داخلی دولت شما به شکل دلخواه خودشان و به صورت «دیدید گفتیم» خواهند داد یا اینکه مخالفان و معاندان خارجی نظام جمهوری اسلامی با همان سبک و سیاق خودشان مطرح می کنند.

4- یکی از نقاط متمایز کننده آقای حسن روحانی از سایر رجال سیاسی ایران، فن بیان فوق العاده ایشان است. سئوال مهم این است که چرا ایشان که با همین توان سخنوری توانسته سهم بزرگی در جلب نظر مردم داشته باشد و خودش را دو بار نفر اول پاستور کند، در تمام ماه های اخیر سکوت کرده اند. آقای روحانی! شما که به وزرای خود دستور حرف زدن داده اید و گفته اید که بیشتر این اتفاقات به دلیل حرف نزدن است، از خودتان شروع کنید.