طي هفته هاي اخير پيشنهاد جالبي در خصوص نامزد اصولگراي انتخابات رياست جمهوري مطرح شده است که نشان مي دهد اين طيف به دنبال نوعي تقسيم قدرت در ميان کساني است که در صدد نامزدي در انتخابات سال آينده هستند.

به گزارش انتخاب، تکثر و تعدد افرادي که نامشان در رديف گزينه هاي احتمالي اصولگرايان آمده اين نگراني را ايجاد کرده که ممکن است به روال سال 92 وحدتي ميان آنها ايجاد نشود. در نتيجه، بهترين راه سر شکن کردن گزينه ها در يکديگر و قرار گرفتن برخي از گزينه ها در مقام معاون اولي ديگري است.

اين ايده از سوي اصولگراها به اين صورت مطرح شده که در انتخابات سال 96، کانديداي رياست‌جمهوري و معاون اولش هر دو به مردم معرفي شوند تا آنها شناخت خوبي از گزينه ها و معاونشان داشته باشند. معني اين موضوع آن است که معاون اول در تشخيص گرايش اجرايي رئيس‌جمهور مؤثر است. بنابراين پيشنهاد مي شود که به مردم گفته شود رئيس جمهور به چه صورت مي‌خواهد مسائل روزمره را حل کند؛ با چه افراد و فلسفه فکري مي خواهد با مسائل کشور مواجه شود.

پيشنهاد فوق را جواد لاريجاني مطرح و به دنبال آن احمد توکلي شديداً از آن دفاع کرد بدون آنکه چارچوب مشخصي را براي اجرايي شدن اين ايده مطرح نمايد .

اينکه تفکر معرفي معاون اول از سوي نامزد رياست جمهوري بايد داراي چه ساز و کاري باشد خيلي روشن نيست. اصولگرايان در تفسير اين ايده مي گويند که به شکل گفتماني روند کار اينچنين است که يک نفر نامزد رياست جمهوري مي شود و بعد معاون اول و دو وزير تأثيرگذار خود را معرفي مي کند. آن وقت چهار نفر در فضاي اجتماعي بحث و نقادي مي کنند و اگر ادب و قواعد بازي رعايت شود، ممکن است شاهد اتفاق ديگري به جز آنچه تاکنون سنت انتخابات رياست جمهوري بود باشيم. يعني اگر از بين 30 شخصيت اصولگرا چهار نفر بتوانند بين خودشان براي رياست جمهوري، معاون اولي، وزارت فرهنگ و وزارت امور اقتصادي و دارايي تقسيم کار کنند اتفاق جديدي رخ خواهد داد.

به نظر مي رسد اين ايده در اتاق فکر اصولگراها طرفداراني پيدا کرده است و جلسات آنها به صورت هفته اي يک بار يا دوهفته يک بار شروع شده و پروراندن اين ايده در دستور کار قرار گرفته است اما هنوز تئوريسين هاي اين گروه نتوانسته اند ساز و کار هاي لازم را براي الزامي کردن آن ارائه کنند.

از آنجا که احتمال عدم توافق طيف اصولگرا بر روي يک گزينه زياد است، اجرايي کردن ايده مذکور مي تواند لابي لازم ميان آنها را براي کنار رفتن نامزدها به نفع ديگري فراهم کند و چه بسا که در پشت پرده، کابينه در سايه اي هم ايجاد شود و به اين ترتيب خيل وسيعي از افرادي که ممکن است احساس تکليف کنند، با مشخص شدن سهم هايشان از ثبت نام به عنوان نامزد يا به عبارتي شلوغ کردن بيش از حد فضا اجتناب کنند.

حال بايد منتظر ماند و ديد بعد از پيشنهاد محمد جواد لاريجاني براي معرفي معاون اول از سوي کانديداي رياست جمهوري دوازدهم و دفاع احمد توکلي و حسين نجابت از اين مدل انتخاباتي، سرانجام اين راهکار به موفقيت در ميدان عمل ختم خواهد شد يا همچون انتخابات سال هاي 88 و 92 تنها در قد و قامت يک پيشنهاد اردوگاه اصولگرايان باقي مي‌ماند.

ناگفته نماند معرفي معاون اول در خلال انتخابات رياست جمهوري از يک منظر هم مي تواند کپي برداري از انتخابات رياست جمهوري آمريکا تلقي شود که هر نامزدي موظف است تا چند ماه مانده به روز رأي گيري اصلي، معاون خود را به مردم معرفي کند. پس از معرفي معاون اول، نامزد انتخابات رياست جمهوري به همراه معاونش تبديل به يک زوج انتخاباتي مي شوند و حتي با تشديد رقابت هاي انتخاباتي اين معاونان اول هستند که وظيفه حملات مستقيم عليه نامزد رقيب را بر عهده مي گيرند.

در واقع، در جريان انتخابات رياست جمهوري ايالات متحده آمريکا، معرفي نامزد معاون رئيس جمهور موجب توازن ميان جناح‌هاي مختلف سياسي شده و به افزايش مشارکت عمومي در انتخابات کمک مي‌کند.

شايد اصولگرايان با کاربردي کردن اين شيوه قصد دارند توازن را ميان پتانسيل هاي موجود ميان خود برقرار کرده و از آنجا که هيچيک همديگر را قبول ندارند، افرادي که احساس تکليف کرده و تعدادشان هم کم نيست، با قبول يک پست معاون اولي يا وزارت به نفع گزينه هاي رأي آور تر کنار بروند.