نصف جهان: بي تفاوتي امروز در ايران ديگر تبديل به يک رفتار شده است نه عادت.اين را مي توان در واکنش مردم نسبت به مسائل و معضلات اجتماعي، شهري، فرهنگي و... مشاهده کرد.

تزريق يک معتاد يا گدايي يک کودک و يا تن فروشي دختران و زنان تصاويري تکراري در روزمره زندگي هر ايراني شده و ديگر نسبت به آن حتي واکنشي از خود بروز نمي دهند. نه تنها در مورد مسائل اجتماعي که مردم در مورد مسائل شهري نيز همين واکنش را نشان مي دهند. زيبايي شهر و يا تخريب مکان ها و اموال دولتي و تاريخي ديگر مسئله چندان با اهميتي به نظر ‏ نمي رسد.

اين بي تفاوتي در پيوست با ديگر مسائل نيز خود را بروز مي دهد. گراني و يا بي کيفيت بودن يک محصول، تورم، افزايش يا پايين آمدن نرخ سود بانکي، مسائل سياسي و همه آن چيزي که هرکدام از ما از آن آگاه هستيم اما با بي تفاوتي از کنار آن رد مي شويم.

امروزه بزرگ ترين رفتار مردم ايران در برخورد با اين مسائل؛ در گوشي پچ پچ کردن است و گفتن چند ناسزا به برخي از اشخاص سياسي و شايد هم در انتها خودشان را مقصر بدانند که بي تفاوت نشسته اند.

اين بي تفاوتي گاه جاي متهم را با مظنون جابه جا مي کند و مشخص مي شود اگر نسبت به مسائلي که در اطرافمان اتفاق افتاده واکنش مناسب را نشان داده بوديم امروز نسبت به آن پديده دچار مشکل نمي شديم.

اين بي تفاوتي در سازمان ها و مراکز دولتي بيش از پيش رنگ به خود مي گيرد؛ حتماً شما هم مشاهده کرده ايد کارمندي که ساعت کاري اش شروع شده است و بايد شروع به ارائه خدمات پيش بيني شده به ارباب رجوع کند اما با خونسردي کامل به دنبال تدارک سفره صبحانه پشت ميزخودش است تا نان و پنير و چاي را در آن بچيند و تازه مشغول صبحانه خوردن شود. آن هم مقابل چشمان ارباب رجوعي که در ترافيک سنگين با مشکلات عديده خود را به سازمان رسانده است. در حالي که نيم ساعت و شايد بيشتر براي شروع ساعت کارپشت در اداره منتظرمانده وعجله داشته است و انتظار داشته بعد از شروع کار بلافاصله کارهايش پيگيري شود!

بي تفاوتي سازماني دلايل متعددي دارد که يکي از مهمترين آنها بي علاقگي و يا واکنش روحي و رفتاري نسبت به سوء مديريت در سازمان است و کارمند با بي تفاوتي و آزار و اذيت روحي ارباب رجوع مي خواهد نارضايتي خود از سيستم و مدير مربوطه را نشان دهد .

اين بي تفاوتي صرفاً در سطح کارمندان مياني يا سطح پايين سازمان ها نيست بلکه گاهي در سطح مديران ارشد هم ديده مي شود که گاهي يک مديري يک تصميم ساده را با تأخير فراوان مي گيرد و با تأخير خود کل سيستم را فلج مي کند و باعث بي انگيزگي پرسنل و مراجعين کل سازمان مي شود.

در مطالعات اجتماعي از مفهوم بي تفاوتي به عنوان يکي از آسيب هاي مهم در روابط انساني ياد شده است.

رخدادي که يکي از روزهاي سال 1964 ميلادي در شهر نيويورک آمريکا رخ داد و در آن يک زن پيش چشم 38 تن و در شرايط بي تفاوتي و بي کنشي آنان به قتل رسيد، بهانه اي براي پژوهش صاحبنظران مسائل اجتماعي در اين باره شد. اين گونه حوادث در جامعه ما نيز اتفاق افتاده و ما شاهد آن بوده ايم اما تنها واکنش هر فرد ايراني فيلمبرداري و يا عکسبرداري از آن حادثه است و اين يعني بي تفاوتي به مرز هشدار رسيده است .