فارس: مسابقات قهرمانی آسیا در بخش‌های مختلف ووشو به میزبانی چین‌تایپه در حالی به پایان رسید که سه خواهر سانداکار با حضوری موفق در این رقابت‌ها مدال‌هایی به رنگ طلا و برنز به ارمغان آوردند.

شهربانو، الهه و سهیلا منصوریان نمایندگان شایسته استان اصفهان در تیم ملی ووشوی بانوان، برخاسته از شهرستان سمیرم، شهر آب و آبشار برای چندمین بار در آسیا با اهتزاز پرچم سه رنگ ایران، افتخارآفرین شدند. بانوان قهرمانی که با ایستادن بر برترین سکوها، ارزش جایگاه یک زن مسلمان را به شکل واقعی خود نشان داده و به اثبات رسانده‌اند.

سهیلا منصوریان یکی از سه خواهر قهرمان و دارنده نشان برنز این رقابت‌ها در گفتگویی گرم و دوستانه با ما هم کلام شده است.

سهیلا منصوریان خاطر نشان کرد: رسانه‌های خارجی وقتی فهمیدند ما هر سه، خواهر هستیم تعجب کردند. مخصوصاً زمانی که متوجه شدند از پنج وزن حاضر در مسابقات، سه وزن به ما سه خواهر تعلق دارد، به طور مرتب از ما تصویربرداری می‌کردند و منتظر بودند ببینند چه نتیجه‌ای می‌گیریم؛ به‌طوری‌که اکثر کشورها با مدال‌آوری ما ابراز خوشحالی می‌کردند.

وی عنوان کرد: همین‌که سه تا خواهر با هم در مسابقات شرکت می‌کنیم برایمان روحیه‌بخش است، به‌ویژه اینکه شهربانو و الهه از من باتجربه‌تر هستند و بودنشان در کنارم به هنگام انجام مسابقات به‌قدری دلگرم‌کننده بود و انرژی می‌گرفتم که اطمینان پیدا می‌کردم مسابقه را می‌برم.

منصوریان با بیان اینکه حضور مهتاب کرامتی هنرمند و سوپراستار سینما، در فرودگاه امام(ره) که برای استقبال از ما سه خواهر آمده بود، بسیار برایمان خوشحال‌کننده بوده است، تصریح کرد: مهتاب کرامتی، هم برای استقبال از ما به فرودگاه امام(ره) آمد و هم عکس‌های ما سه خواهر را در صفحات شخصی خود در فضای مجازی قرار داده بود. این نشان می‌دهد یک بانوی هنرمند و ستاره سینما از ورزش بانوان حمایت می‌کند که برای ما بسیار ارزشمند است.

وی یادآور شد: هواپیما ساعت 10 شب در فرودگاه اصفهان نشست و با اینکه دیر وقت بود، مسئولان ورزش استان در فرودگاه به خوبی از ما استقبال کردند. وارد سمیرم که شدیم؛ کل شهر تعطیل بود و مردم برای استقبال آمده بودند و شور و حال خاصی داشت به‌طوری‌که خستگی یکسال تمرین و سختی‌هایی که کشیدیم با حضور گرم مردم سمیرم، از تنمان خارج شد.

ملی‌پوش اصفهانی گروه ملی تیم ووشوی بانوان بیان کرد: ما ورزشکاران شغل خاصی نداریم و تمام همّ‌وغمّمان ورزش کردن است. اگر باشگاهی در اختیارمان قرار داده شود که بتوانیم خوب تمرین کنیم و مربی هم داشته باشیم تا زیر نظر وی آموزش ببینیم در موفقیت‌هایمان تأثیر خواهد داشت. انتظار آنچنانی نداریم همین‌که حمایتمان کنند، کافی است.