نصف جهان: باید گفت «کارلوس کی روش» دراماتیک ترین مربی تاریخ فوتبال ایران و یکی از معدود مربیان دراماتیک فوتبال جهان است حتماً خواهید پرسید چرا دراماتیک؟

زمانی که به صحبت ها و گفتگوهای او گوش می دهیم و یا نظرات و ایده ها و اندیشه های او را راجع به فوتبال وتأثیر آن در جامعه می خوانیم در می یابیم که او دارای یک جهان بینی وسیع است. جهان بینی ای که او را در ارتباط با مردم، هستی و ورزشکاران و فوتبال قرار می دهد و راه و روش او را تعیین می کند. رفتاری که مانند دنیای تئاتر بسیار دراماتیک است.

کی روش ابتدا می گردد و افرادی را برای تیمش انتخاب می کند که با معیارهای واستانداردهای او که جهانی نیز هستند همسو باشند. این مشابه انتخاب بازیگر در تئاتر و چیدن مهره های درست در جای درست خود است. ابتدا بر روی تفکر واندیشه و جهان بینی آنان کار می کند و آنگاه به بُعد روانشناسانه بازیکن می پردازد. او در واقع شخصیت مورد نظر خود را خلق می کند و در پی شخصیت دادن حرفه ای به بازیکنانش است. به نوعی شخصیت پردازی برای تک تک افراد تیم و به طریق کامل تر، کل تیم ملی. کی روش بخشی از وقت خود را معطوف این شخصیت پردازی ها می کند. چون می داند که نداشتن کاراکتر به معنی نداشتن هویت فردی و تیمی است.

نبود و نداشتن کاراکتر و هویت به طریق اولی یعنی نداشتن سبک و شیوه ای درست، نداشتن اعتماد به نفس وهویت فردی وجمعی. او در واقع نوعی هویت به افراد تیمش می بخشد چون می خواهد شخصیت های خاص خود را خلق کند ونمایش خود را بنویسد وبه صحنه ببرد.

کی روش در واقع بخش دیگری از ذهن خود را معطوف به استاتیک و زیبایی شناسی بازیکنانش وتیمش می کند، او می داند بازیکنانی که استاتیک نداشته باشند در واقع زیبایی شناسی ندارند و نمی دانند که زیبایی شناسی چیست و به چه کار می آید و چه اندازه مهم است.

کسی که این مهم را نداند شلخته می شود وشلخته حرکت می کند و شلخته بازی می کند و همین موجب درهم ریختگی وعدم شیوه و سبک درست و استاندارد بازیکنان برابر با بالاترین شیوه ها وسبک های فوتبال در جهان می شود و هر آنگاه که بازیکنی شلخته باشد تیم را به هم می ریزد ولاجرم تیمی از هم گسیخته وشلخته خواهیم داشت. و تیم شلخته که هرکسی ساز خودرا بزند نمی تواند بازی کند و خوش بدرخشد آن هم در جام جهانی.

کی روش اهمیت این استاتیک و زیبایی شناسی و زیبا بودن در صحنه که همان زمین بازی است را به خوبی درک کرده و می داند. زیبا اندیشیدن فارغ از همه چیز و تحت تأثیر جوّ موجود قرار نگرفتن، زیبا راه رفتن، زیبا دویدن، زیبا دریبل زدن و زیبا شوت کردن، در نهایت منجر به زیبا گل زدن خواهد شد.

اینها همگی عناصر دراماتیک هستند. او چون کارگردانی مجرب وآگاه وحرفه ای این همه را کنار یکدیگر استادانه می چیند وهم از این رو است که خیلی ها نمی توانند او را درک کنند و بفهمند.

کی روش، مدیریت وکارگردانی دراماتیکی نیز دارد به همین دلیل به درک درست بازیگرانش نایل شده و آنان را نیز به درک بالایی از یکدیگر و ایضاً فوتبال رسانده است.

او در واقع خالق است واین خلق کردن و خلاقیت را به بازیکنانش وبه تیمش نیز انتقال داده است. به بازیکنان در زمین نگاه کنید هرکدام می دانند که چه باید بکنند و چه خلاقیتی در کجا انجام دهند. آنان به یک تمرکز و فکرخوانی رسیده اند که کی روش از راه حس وغریزه به آنان آموخته و در درونشان ریخته است.

کی روش به مثابه کارگردانی است که خوب می داند چه می خواهد وچگونه باید کارگردانی کند. او شیوه وسبک کارگردانی خود را دارد.

شما می توانید تمرکز، حس، ارتباط فکری بازیکنان با یکدیگر، بازی خوانی، تداوم حس وتمرکز، استاتیک وزیبایی، خلاقیت، چیدمان درست و... را از بازی وحرکات ومیزانسن درستی که کی روش به بازیکنانش در زمین داده است به وضوح ببینید.

به همین دلیل تیم ملی فوتبال ایران بسیار دراماتیک و زیبا بازی می کند چون مربی ای دراماتیک دارد او تیم را دراماتیزه کرده بدین معنی که قدر لحظه و«آن» را می دانند.

همانطور که یک بازیگر باید «آنِ» بازیگری داشته باشد و«آنِ» صحنه را بداند وحضور صحنه ای را درک کند. آنها حضور در زمین بازی را درک کرده اند و قدر لحظه و «آن»را می دانند.

حالا می بینید که چه اندازه فوتبال به تئاتر نزدیک است. چون تمامی عناصر دراماتیک را دارد حتی عنصر زنده بودن ونفس به نفس بودن با تماشاگران را، کی روش این مهم را نیک می داند و چه خوب تیمش را کارگردانی کرده است. چون نمایشنامه خوبی از قبل نوشته وحالا دارد آن را با سبک خودش اجرا می کند.

او ساختار وساختمان نمایشنامه واجرایش را به درستی چیده است و شخصیت پردازی های موضوعی و موضعی و لحظه ای درستی را صورت داده و همه اینها را با پرداخت در کل متن و اجرایش همراه کرده است.

البته با انتخاب بازیگران درست وشکل دادن به آنان و چیدنشان در جاهای درست و منطقی و اصولی و ایضاً در کل صحنه و نقطه طلایی آن و طراحی میزان و حرکات مبتنی بر شخصیت پردازی ها و برابر با تفکر و اندیشه مستتر متن و اجرا و زیرلایه های آن.

چون می دانیم که می گویند 90 درصد اجرای یک نمایش خوب بستگی به انتخاب درست بازیگران وتقسیم درست و دراماتیک نقش ها دارد. کی روش این مهم را خوب به انجام رسانده است. او تنها مربی دراماتیک فوتبال است چه در داخل وچه در خارج .

باید گفت تئاتر ایران و هنرهای نمایشی ایران نیاز به یک کی روش دارد تا سرو سامان بگیرد و حال و روزش خوب شود و بتواند در عرصه های داخلی و بین المللی وفستیوال های معتبر جهانی خوش بدرخشد و به اصطلاح گل بزند. بیایید امیدوار باشیم تئاتر هم از این کی روش ها زیاد داشته باشد.