آه چه غم‌انگیز است آن هنگامی که به پای درد و دل مادر و یا همسر شهید مدافع حرمی می‌نشینیم و وی با قلبی حزین که در اثر از دست دادن جگرگوشه‌ و عزیزش به ماتم نشسته، لب به شکایت از سنگدلانی میگشاید که با طعنه و کنایه، مسایل مادی را انگیزه رفتن مدافعان حریم اهل بیت(ع) به سوریه و عراق ذکر می‌کنند؛ و چه دردناک است آن لحظه‌ای که این افراد با کنایه، داغ دل همسر شهیدی را دوچندان می‌کنند.

اما به قدر آسمان‌ها فاصله است میان دنیای مدافعان حرم و حرف های افرادی اینچنینی. مدافعان حرم حاضرند تمام زندگی‌شان را بدهند اما یک خراش به حرم حضرت زینب (س) نیفتد؛ تمام دارایی و دنیای یک رزمنده‌ی حریم عشق چیزی جز رضایت حضرت صاحب الزمان(عج) نیست اما جای بسی تاسف است که مشاهده می‌کنیم، تعدادی اندک از کوته فکرانی که تصور می‌کنند یک لحظه رضایت حضرت ولی عصر(عج) را می‌توان با مادیات و پول معاوضه کرد.

خوشا به سعادت این شهدا که در مسیر حراست از حریم اهل بیت(علیهم السلام) به لقاءالله پیوستند و هم اکنون در سرای آخرت همسفره و میهمان سید و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله(ع) هستند و چه دل‌انگیز است این جمله سید شهیدان اهل قلم حاج سید مرتضی آوینی که می‌گوید: " پندار ما اینست که شهدا رفته‌اند و ما مانده‌ایم اما حقیقت آنست که شهدا مانده‌اند و زمان ما را با خود برده است."

جریان رسانه‌ای ضد انقلاب با یک برنامه‌ریزی دقیق و عملیات روانی گسترده و پیچیده در تلاش است تا با دروغ اینچنین القا کند که مدافعان حرم با هدف پول به سوریه و عراق می‌روند و کسانی که به این کشورها اعزام می‌شوند مبالغ هنگفتی را دریافت می‌کنند. اما واقعیت آن چیزی نیست که توسط ضدانقلاب تبلیغ می‌شود؛ کدام انسان عاقلی است که نداند هیچ جاذبه‌ای جز عشق و محبت به حضرت سیدالشهدا(ع) نمی‌تواند این جوانان مومن را راهی سفری اینچنینی و مبارزه با داعش کند.

بدون شک شنیدن میزان حقوق دریافتی یک مدافع حرم از زبان کسی که خودش زمانی در خیل این عاشقان بوده و در این مسیر به شهادت رسیده بسیار قابل تامل خواهد بود.

شهید مرتضی عطایی با نام مستعار ابوعلی از مشهد خود را به قافله رزمندگان تیپ فاطمیون رساند، حتی برخی از همرزمانش فکر نمی‌کردند که مرتضی افغانی نیست. شهید حاج مرتضی عطایی که فرماندهی گردان عمار تیپ فاطمیون را بر عهده داشت، در نهایت پس از رشادت های فراوان و چند بار مجروحیت، مرتضی عطایی در ۲۱ شهریور ماه سال ۱۳۹۵ و همزمان با روز عرفه در منطقه لاذقیه به مقام رفیع شهادت نائل آمد.