نصف جهان: «هر روز يکي شان مي‌آيد، يکي مي‌گويد کيلويي 800 تومان مي‌خرم، آن يکي کيلويي 1000، ديگري مي‌گويد همه محصول باغ را مي‌خرم شش ميليون تومان، آن ديگري هزارتا عيب روي پرتقال تامسون يکدست و بدون لک مي‌گذارد که همچنان بيشتر بزند تو سر قيمت... کود و سم را چند برابر قيمت خريديم و الان که موقع فروش محصولات شده اينطور بي‌رحمانه روي محصول ما قيمت مي‌گذارند. اون از سه سال قبل که برف آمده بود و سرما به محصول زده بود و هر هکتار 300 هزارتومان(!) خسارت براي باغداران در نظر گرفته بودند و اين هم از محصول با کيفيت امسال ما که سيب را بايد بخريم کيلويي9000 تومان و پرتقال را بفروشيم کيلويي 1000 تومن. اين انصاف است آخر؟»...

اينها حرف‌هاي اسماعيل‌پور است؛ کشاورز باتجربه شمالي؛ پرتقال‌کاري که اين روزها از ساز ناکوک زمانه، ناراضي است. مي‌گويد: «دلالان بر گرده‌ ما کشاورزان سوار مي‌شوند و محصولات بي‌عيب و نقص ما را به اصطلاح "بُزخر" مي‌کنند. " بُزخري" پيشه‌ دلالان است؛ اين کاملاً طبيعي است اما پا پس‌کشيدن‌هاي دولت و اعتنا نکردن نمايندگان مجلس، ما کشاورزان را به ستوه آورده است؛ آنها آب به آسياب دلالان مي‌ريزند.»

اسماعيل‌پور ساکن بابل در استان مازندران است و سال‌هاست پيشه‌اش پرتقال‌کاري ا‌ست. او يک عبارت ساده مي‌گويد: «براي متوليان امور، نمايندگان مجلس و وزراي مربوطه بايد بسيار شرم‌آور باشد که دسترنج يکساله باغداران، اينچنين بازيچه دست دلالان و واسطه‌هاي بي‌رحمي شده که گويا تنها قيمتگذاران محصولاتي هستند که با رنج و مشقَت فراوان تهيه شده است.»

اگر قرار باشد در آبادترين استان‌هاي کشور مثل مازندران و گيلان، کشاورزان دچار مشکل باشند، واي به حال کشاورزان کويري؛ واي به حال آنها که در يزد و اصفهان، کارشان کشت و زرع است و از راه کاشت و برداشت، روزي مي‌خورند.

اسماعيل‌پور مي‌گويد: «خيلي‌ها ممکن است فکر کنند ما کشاورزان شمالي چون آب و زمين کافي داريم، ديگر هيچ درد و مشکلي نداريم؛ درحالي که در اين اقتصاد بيمار ما هم دچار مشکليم؛ کشاورزان اصفهان، حقابه‌شان را دزديده‌اند و ما حق فروش محصولاتمان را؛ ما آب و زمين به اندازه کافي داريم اما باز هم کُميتمان لنگ است چراکه محصول نهايي را مفت از چنگمان درمي‌آورند. کشاورزان ايراني بلندگويي ندارند؛ تشکلي نيست که بتواند صدايشان باشد.»