نصف جهان: جواناني در تيم‌هايي چون سپاهان نوين و فولاد نوين با قراردادهايي بسيار کمتر از بازيکنان تراکتورسازي و ماشين‌سازي آرزوي يک دقيقه بازي کردن در بالاترين سطح ليگ ايران را داشتند که تنها «يک قانون» مانع از ادامه رؤياپردازي اين جوانان شد.

پس از نتايج بد فصل گذشته تراکتورسازي و نارضايتي هواداران از مديريت اين باشگاه تنها چيزي که مي‌توانست به قهر آنها با يادگار امام(ره) تبريز پايان دهد، فروش باشگاه به بخش خصوصي بود و خريدار ايده‌آل تبريزي‌ها هم، محمدرضا زنوزي، مالک متمول گسترش فولاد بود. اوضاع به گونه‌اي پيش رفت که تراکتورسازان انتظار آن را مي‌کشيدند و زنوزي بدون مشکل، مالک تراکتورسازي شد.

تنها مشکل انتقال اين مالکيت، حضور يک تيم ديگر در ليگ برتر با مالکيت زنوزي بود. فشار اوليه سازمان ليگ، براي رعايت اين قانون باعث شد تلاش‌هاي صوري در راستاي انتقال تيم دوم زنوزي يعني ماشين‌سازي انجام بگيرد اما تا نيم‌فصل نخست ليگ برتر، آب از آب تکان نخورد و مالک متمول تبريزي با خيال راحت و با شال‌هاي سبز و قرمز در بازي‌هاي خانگي تيم‌هاي خود حضور پيدا مي‌کرد.

اين اتفاقات در حالي رقم مي‌خوردند که طبق اساسنامه فدراسيون فوتبال حضور بيش از يک باشگاه با يک مالک در يک سطح ليگي ممنوع است و مالک ضمن دارا بودن يک باشگاه بايد سهامش را در باشگاه ديگر به کمتر از 50 درصد برساند تا بتواند در آن سطح ليگ فعاليتش را ادامه دهد. موردي که در خصوص محمدرضا زنوزي و مالکيتش بر اين دو باشگاه صدق نمي‌کند و او، مالک بي‌چون و چراي هر دو باشگاه است.

اين قانون دو بار مانع از ادامه رؤياپردازي جواناني شد که با هزار اميد و آرزو توانسته بودند در قالب تيم‌هاي سپاهان نوين و فولاد نوين قهرمان ليگ آزادگان شوند اما از بازي کنار هم‌تيمي‌هاي خود در بالاترين سطح فوتبال ايران محروم شدند و به اجبار، بايد عضو تيم‌هاي ديگري مي‌شدند تا بتوانند در ليگ برتر بازي کنند. قانوني که چند سال بعد يعني در ليگ هجدهم براي دو باشگاه که يک مالک دارند جدي گرفته نشد تا ماشين‌سازي و تراکتورسازي حداقل يک نيم‌فصل را با خيال راحت در بنيان ديزل و يادگار امام(ره) توپ بزنند.

حضور همزمان اين دو تيم با يک مالک، سرخ‌هاي تبريزي را صاحب منافع زيادي کرده است و ساير مدعيان قهرماني حداقل 2 امتياز را مقابل تيم دوم زنوزي از دست داده‌اند. در نيم‌فصل اول ماشين سازي توانست رقيب‌هاي تراکتورسازي در راه قهرماني يعني پديده، سپاهان و استقلال را متوقف کند و نتيجه را به پرسپوليس واگذار کند. اين تنها نکته مثبت ماشين‌سازان براي تراکتورسازي نبوده و فايده ديگر تيم دوم تبريز انتقال بازيکناني است که به درد تراکتورسازي نمي‌خورند و باشگاه هم قصد فسخ قرارداد آنها را ندارد. همچنين بازيکناني مثل احمد موسوي که در لباس ماشين‌سازي و در ليگ برتر مي‌درخشند، هم به راحتي بين اين دو تيم جابه‌جا مي‌شوند و اين در حالي بود که پيش از اين مديرعامل گسترش فولاد و ماشين‌سازي در انتقال داريوش شجاعيان به استقلال بسيار سختگير بود.

با اين شواهد به نظر مي‌رسد که قانوني بودن حضور دو تيم تراکتورسازي و ماشين‌سازي در ليگ برتر در هاله‌اي از ابهام قرار دارد و اين احتمال وجود دارد که ساير تيم‌هاي مدعي قهرماني ليگ و کسب سهميه پس از حضور اين تيم در رده‌هاي بالا به حضور همزمان اين دو تيم اعتراض کنند و پرونده‌اي با بيش از ده شاکي راهي کميته انضباطي و سازمان ليگ شود.

با توجه به جايگاه تراکتورسازي در جدول ليگ برتر و همچنين جذب بازيکنان و سرمربي با کيفيت که شرايط اين تيم را براي قهرماني در ليگ و همچنين کسب سهميه آسيايي فراهم مي‌کند، مسئولان اين تيم بايد از هم‌اکنون چاره‌اي براي اين اعتراض‌هاي احتمالي پيدا کنند. هم‌چنين مسئولان فدراسيون و ليگ برتر نيز براي جلوگيري از تبعيض در بين باشگاه‌ها طبق اساسنامه عمل کرده و مانع مالکيت همزمان يک نفر بر دو باشگاه در سطح اول فوتبال کشور شوند.