«باید دانست رفتن وزیری که کارشناسانه و عاقلانه عمل می‌کرد، جای خوشحالی برای هیچ ایرانی باانصافی باقی نمی‌گذارد.»

 محمدتقی فاضل میبدی، عضو مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم، در سرمقاله روزنامه شرق نوشت: «کشور گرفتار چالش‌های سیاسی است و در این شرایط استعفای دکتر ظریف می‌تواند به مثابه یک شوک، شرایط را دشوارتر و افق تعاملات سیاسی با جهان را مبهم کند. آن طور که رئیس‌جمهور روز گذشته در سخنان خود اعلام کرد، احتمالاً او هم موافق استعفا نیست و نباید استعفای وزیر خارجه را بپذیرد. دیپلمات باسابقه‌ای که حاصل دیپلماسی ایران در سال‌های پس از انقلاب است و برای سربلندی کشور بی‌وقفه تلاش کرده و کشور را از انزوای سیاسی که بر اثر سیاست‌های غلط دولت‌های نهم و دهم ایجاد شده، به در آورده و سایه شوم تحریم‌های هسته‌ای را از سر ایران برداشته، به این امید که در برابر افراطیون داخل و خارج از منافع ملی صیانت کند، نباید از عرصه سیاست کنار برود. هر چند کار برای ظریف در شرایط فعلی منطقه و جهان و با وجود برخی ناهماهنگی‌های داخلی بسیار سخت و دشوار است و سیاست‌های موازی راه را برای دولت ناهموار کرده اما چاره‌ای جز مدیریت شرایط موجود نیست. نباید فرصتی فراهم کرد تا کسانی که دلشان برای منافع و مصالح ملی نمی‌سوزد، جشن بگیرند. آنان همسو با برخی سیاسیون آمریکا و اسرائیل خوشحالی می‌کنند و به دلیل اینکه چوب لای چرخ وزارت خارجه گذاشتن آنان به ثمر نشسته، برای خود پیروزی متصور هستند.

باید دانست رفتن وزیری که کارشناسانه و عاقلانه عمل می‌کرد، جای خوشحالی برای هیچ ایرانی باانصافی باقی نمی‌گذارد. هدف همه نیروهای حامی منافع ایران در شرایط موجود، باید غلبه مدیریت دیپلماسی بر سایر شیوه‌ها باشد. راه نجات کشور از مشکلات امروز، جز از مسیر مذاکره و راه حل دیپلماتیک نمی‌گذرد. باید قدر ظریف را شناخت و تلاش‌های او را در همه سال‌هایی که به عنوان فرزند ایران در وزارت خارجه در مسئولیت‌های مختلف خدمت کرده، مورد تمجید قرار داد. سیاست‌های افراطی جز زیان برای کشور و معیشت و آرامش مردم، دستاوردی ندارد.

بی‌تردید از روزی که دکتر ظریف گام در عرصه مدیریت دیپلماسی ایران گذاشت، کسانی که همواره در فکر نابودی مصالح ملت ایران بودند، سعی کردند دیپلماسی او را از کار انداخته و آن را بی‌ثمر جلوه دهند. به نظر می‌رسد کسانی که در خارج از ایران در انتظار بر هم خوردن شرایط نظام هستند؛ به ویژه افراطیون خارجی در تضعیف ظریف و سیاست خارجی تعامل‌گرایانه او بی‌تأثیر نبودند. شگفت اینکه درست در زمانی که دشمنان مردم ایران و تمامیت ارضی کشور در خارج از طریق تضعیف توافق تاریخی هسته‌ای برجام و اخلال در مذاکرات فعلی با اتحادیه اروپا، شب و روز نمی‌شناسند، عده‌ای در داخل با آنان همسو عمل می‌کنند و با جعل اخبار و بی‌اختیار نشان دادن وزارت خارجه، به آنان آدرس غلط می‌دهند.

روزی ظریف را محکوم می‌کردند که چرا برجام را پذیرفته است؛ در حالی که برجام تصمیم نظام بود و روزی که ایالات متحده از آن خارج شد، همواره با دولت از در چالش و نزاع درآمدند که چرا ترامپ از برجام خارج شد؟ اینها نشان‌دهنده این است که این دسته از مخالفان، جز تضعیف روش وزارت خارجه در دوران ظریف، هدفی نداشته و ندارند. آنها با هر نوع ادبیات و هر ابزاری وارد کارزار شدند، از برخی تریبون‌ها گرفته تا رسانه‌های پرتعداد در اختیار و صداوسیما. از روزی که بحث FATF مطرح شده و ایران برای ادامه معاملات بانکی نیازمند همراهی با تصمیمات جهانی است، باز هم مخالفان برجام در مقام مخالفت با پذیرش لوایح چهارگانه گروه ویژه اقدام مالی برآمده‌اند.

شکی وجود ندارد که لوایح مد نظر گروه اقدام مالی، دارای پیشینه کارشناسی و عقلایی است. تحلیلگران، نخبگان و عقلای سیاسی کشور بر این عقیده‌اند که ایران با حفظ امنیت ملی خود می‌تواند این لوایح را بپذیرد. دولت آن را به مجلس برده، مجلس آن را تصویب کرده و رئیس‌جمهوری نیز آن را لازمه ارتباط حتی با دوستان ایران اعلام کرده است اما موانع موجود، کار را برای دکتر ظریف و وزارت خارجه دشوار کرده است. هر کسی حق نقد و انتقاد از عملکردها را دارد اما باید دارای چارچوب علمی و کارشناسی و نه از روی منافع جناحی و سیاسی بیان شود. متأسفانه موضوع مهم سیاست خارجی، به شیوه‌ای مغرضانه دستخوش مخالفت‌های داخلی با تنش‌زدایی در سیاست خارجی شده است. انتظار این است که دکتر ظریف در این شرایط حساس استعفای خود را پس بگیرد و محکم و باصلابت، همان روش عقلایی و دیپلماسی را دنبال کند تا کشور از این چالش‌های سیاسی عبور کند.»