جمهوری اسلامی نوشت: چند ماهی است که مسئولین کشور مرتب از روزها، ماه‌ها و سال سختی که در پیش رو داریم سخن می‌گویند. این سخنان گاهی در شکل سلبی آن همچون «سال سختی در پیش است»، «شرایط کشورسخت است»، «از این گردنه باید با موفقیت عبور کنیم» گفته می‌شود، وقتی هم به صورت مثبت و ایجابی حرف بزنند می‌گویند «مردم نگران کالاهای اساسی نباشند»، «وضع ارزی کشور خوب است»، «میوه شب عید به مقدار کافی داریم»، «تا یکسال و نیم دیگر گندم در انبارها موجود است» و....

نتیجه این جملات چه مثبت و چه منفی، ایجاد نگرانی و التهاب در جامعه است که نشان دهنده این است که سال ۱۳۹۸ سالی سخت و پرفراز و نشیب خواهد بود. وقتی با چرایی این گفتمان مواجه می‌شوند که چرا مردم را می‌ترسانید؟ در یک ژست کاملا روشنفکرانه، مردم پسند و طرفدار انتشار آزاد اطلاعات پاسخ می‌دهند که باید مردم در جریان امور کشور باشند و واقعیت‌ها را بدانند.

اما آیا این حرف واقعیت حال و آینده کشور است؟ یا با عذرخواهی باید اذعان کرد که مسئولین شرایط جامعه را به درستی درک نمی‌کنند و نمی‌فهمند که در تحلیل اوضاع کشور دچار خطای تحلیل شده و یا اینکه مرعوب شرایط شده‌اند و در یک ژست به ظاهر شجاعانه ترس خود را به جامعه سرایت می‌دهند. آیا وظایف دولتمردان نه این است که غرور اسلامی و ملی را تقویت و همچنین در ایجاد فضای روحی و روانی برای امید و زندگی بهتر در روزها و سال‌های آتی شهروندان خود کوشا باشند؟ پس چرا ناشیانه یاس، ناامیدی و ترس از فردای تاریک و مبهم را در ملت خود ترویج می‌کنند؟

برای روشن شدن واقعیت، اگر شرایط کشور را در اسفند ماه سال ۹۷ با اسفند سال ۹۶ مقایسه کنیم در می‌یابیم که در دی ماه سال گذشته جامعه(بیش از یکصد شهر کشور) دستخوش آشوب‌ها و بحران‌های اجتماعی شد، آمریکا سرمست از این شرایط مرتب در مورد برجام تهدید می‌کرد، ترامپ در اجرای «سیاست مرد دیوانه» همه را از جمله رهبران چین و کره شمالی را مرعوب کرده بود و دائم بر طبل حمله به کره شمالی و خروج از برجام می‌کوبید و سایر کشورها منتظر بمبی بودند که احتمالا آقای ترامپ می‌خواهد در واشنگتن بر ضد ایران منفجر کند.

مسئولین کشوردر تردید و حیرت بودندکه آیا آمریکا از برجام خارج خواهد شدیا نه؟ احساس بلاتکلیفی در کشور حاکم شده بود (بخصوص کسانی که تنها امید وراه کار را برجام می‌دانستند)، این وضعیت آشفته سیاسی و روانی در ایران برای آمریکا شرایط مطلوبی را فراهم کرده بود، مردم ایران و بسیاری در کشورهای دیگر نیز منتظر حادثه مهمی بودند.

این شرایط تا اردیبهشت سال ۹۷ ادامه پیدا کرد، در اردیبهشت‌ماه ۹۷ خروج آمریکا از برجام اعلام و دولت ایران که تا آن تاریخ در تردید ماندن یا رفتن آمریکا از برجام سیر می‌کرد دچار شوک شد. با تصمیم غیرمنطقی دولت مبنی بر تثبیت نرخ دلار در مبلغ ۴۲۰۰ تومانی شوک دوم را به کشور وارد کرد و سپس در یک اقدام غیر کارشناسانه دیگر باتوزیع و تخصیص میلیاردها دلار ارز بدون برنامه و نظارت سومین آسیب به اقتصاد کشور زده شد تا اینکه کنترل حفظ ارزش پول ملی از دست رفت.

همزمان با شوک‌های ارزی تا مرداد ماه ۹۷ شاهد آشوب و اغتشاش ولو در حد محدود در برخی از شهرها از جمله در تهران بودیم، این وضعیت رهبران کاخ سفید را آنچنان ازخود بی‌خود نمود که باور کردند جمهوری اسلامی ایران تا پایان سال ۱۳۹۷ دوام نخواهد آورد.

دلهره از عواقب آغاز مرحله اول تحریم‌ها در مرداد ۱۳۹۷ مانند خبر وقوع زلزله به حدی بود که در هر دیداری اولین سوال که مطرح می‌شد این بود که وضعیت فردای کشور چه خواهد شد؟ این نگرانی ازسطح نخبگان تا لایه‌های پایین جامعه طوری نفوذ کرده بود که هر لحظه التهاب جدیدی در جامعه متصور بود.

از شهریورماه به مرور دولت خودش را پیدا کرد و با اجرای دستور رهبری معظم انقلاب و تشکیل شورای هماهنگی اقتصادی در سطح سران قوا، آرام آرام اوضاع به کنترل درآمد، برخی تغییرات ولو ضعیف در دولت آثار مثبت خود را نشان داد، از مهرماه کشور به سمت آرام شدن رفت و شهرها آرامش خود را بازیافتند.

وضع به گونه‌ای شد که مرحله دوم تحریم‌ها که با هیاهوهای رسانه‌ای از مدت‌های قبل، در آبان ماه صورت گرفت نتوانست کمترین تاثیر منفی را در شرایط عادی که مردم از نظر روانی -سیاسی می‌گذراندند، بگذارد، تا حدی که بسیاری از مردم آن را احساس نکردند.

با همه دل نگرانی‌ها و مشکلات، ۱۰ ماه از سال تا حدی به سلامت سپری شد و بهمن ماه و تظاهرات عظیم مردم در ۲۲ بهمن از راه رسید، تفاوت این حضور با دیگر راهپیمایی‌های سال‌های قبل در آن بود که حضور افراد برغم مشکلات و تهدیدات آشکار آمریکا و تحریم‌ها، پرخروش‌تر و چشمگیرتر شد به نحوی که باعث قوت قلب دوستداران نظام (در داخل و خارج) و یاس و ناامیدی دشمنان شد.

در جبهه مقابل، آمریکا علی‌رغم تبلیغات رسانه‌ای و تلاش سنگین دیپلماتیک و تهدید سیاستمداران آن مبنی بر تحریم شدید اقتصادی، جلوگیری کامل از صادرات نفت ایران و پایان کار جمهوری اسلامی و غروب آن در آستانه ۴۰ سالگی، نه تنها نتوانست صادرات نفت ایران را در آبان ماه به صفر برساند بلکه شکوه و عظمت جمهوری اسلامی ایران در ۲۲ بهمن ۱۳۹۷ را نه تنها ملت ما بلکه تمام جهان رویت نمود و نماینده آمریکا در سازمان ملل سیاست مرد دیوانه ترامپ در قبال ایران و کره شمالی را افشا کرد، درگیری‌ها در داخل کنگره و رسانه‌های آمریکا علیه آقای ترامپ هر روز افزایش یافت، اپوزیسیون ایرانی که چشم به دلارهای آمریکا دوخته بودند و برای آمدن به ایران در صف از هم جلو می‌زدند به جان هم افتادند و یکدیگر را رسوا کردند، کشورهای گوناگون تو خالی بودن طبل ترامپ را فهمیدند اتحادیه اروپا، روسیه، چین، هندوستان و بسیاری از کشورها جهان خروج ترامپ از برجام را محکوم کردند و حاضر نشدند در کنار سه چهار کشور سرسپرده آمریکا قرار گیرند، و نتیجه آن شد که نظام جمهوری اسلامی با درایت توانست امریکا را در جبهه‌های گوناگون با شکست مواجه سازد.

در این سال با توجه به تمامی مشکلات و توطئه‌هایی که علیه ملت ایران توسط دولت آمریکا انجام شد آیا کسی هست که مدعی باشد آمریکا پیروزشده است؟

مگر آقای ترامپ سال۱۳۹۷ را سال شلوغی شهرهای ایران و تمام شدن کارنظام اعلام نکرد؟ حالا پایان سال ۱۳۹۷ نزدیک است و جمهوری اسلامی ایران شرایط بهتری از سال ۱۳۹۶ با توضیحاتی که داده شد، دارد.

امروز دیگر نگرانی از خروج آمریکا از برجام و آغاز تحریم‌ها وجود ندارد خطر به صفر رساندن صادرات نفت ایران همانگونه که درآبانماه امسال محقق نشد در اردیبهشت آینده هم اتفاق نمی‌افتد تبلیغات رسانه‌ای و تهدیدات اقتصادی آمریکا با هوشمندی مردم خنثی شد (آرامش شهرها تنها نتیجه زحمت دستگاه‌های مسئول نیست بلکه بخش اصلی آن حاصل درک درست مردم از ارزش امنیت درجامعه است) کشورهای مختلف در اکثر موارد در حال فاصله گرفتن از سیاست‌های آقای ترامپ هستند از جمله کشورهای اروپایی، ترکیه، عراق، افغانستان، چین، روسیه، هند، ژاپن، آذربایجان، ارمنستان و...آشکارا مواضع خودشان را در ادامه همکاری با ایران اعلام می‌کنند (اگرچه نسبت همکاری آنها با ایران یکسان نیست)

آمریکا چه اقدامی درحوزه اقتصادی، سیاسی، امنیتی، تبلیغاتی، اجتماعی علیه ایران تاکنون نکرده است که در سال آینده خواهد کرد؟ آمریکا تمام آنچه که می‌توانست علیه ملت ایران انجام دهد نه تنها کوتاهی نکرد بلکه در پاره‌ای از موارد زیاده روی هم نمود، از تحریم صادرات نفت، جلوگیری از واردات مواد غذایی تا دارو، پس چرا مسئولین همچنان نگرانند و مردم را از آینده می‌ترسانند، تا جایی که مسئول یکی از اصناف مردم را تحریک به خرید در امروز می‌کند که در آینده اجناس ناپیدا یا گران خواهد شد؟ اگر بگوییم در پایان سال جاری مردم باید جشن پیروزی بر توطئه‌ها و سیاست‌های آمریکا در ایران بگیرند اغراق نکرده‌ایم لذا سال ۱۳۹۸ حتما سال بهتری برای مردم و دولت ایران خواهد بود به شرط آنکه دولتمردان کارآمدتر عمل کنند و در رفع مشکل نقدینگی که بلای جان کشور شده و مانند یک غده عفونی بخش‌های دیگر اقتصادی را درگیر کرده است و سبب تورم و گرانی‌های موجود است بکوشند، نظام کنترل خود را بررفتار سودجویان و مفسدان بخش دولتی و خصوصی افزایش دهد تا طبقات ضعیف جامعه تحت فشار نباشند، با رعایت شرایط فوق امریکا نه تنها امکان پیشروی نداردبلکه یقینا مجبور به عقب‌نشینی در مقابل ملت ایران خواهد شد.

اینکه رهبری معظم انقلاب فرمودند که ممکن است دشمن برای سال ۹۸ برنامه‌های پنهانی داشته باشد مخاطب اصلی سخنان معظم له دولتمردان و دستگاه‌های مسئول هستند که باید همیشه مراقب رفتار دشمن باشند هم چنین مردم هم مانند گذشته باید با هوشیاری صحنه را رصد کنند

مکر و حیله دشمنان در سال ۹۷ علیرغم تلاش و برنامه‌ریزی‌ها با تدابیر رهبری معظم، هوشیاری مسئولین و همراهی مردم خنثی شد ولی تداوم این پیروزی در توکل به خدا و همدلی و همراهی و جلوگیری از هر گونه اختلاف و تفرقه بین مسئولین و مردم، کار شبانه روزی همراه با تعقل، برنامه و جلوگیری از یاس و ناامیدی و مرعوب دشمن نشدن است.

اما سخن پایانی باز با مسئولین است چرا در سخنانتان خبری از خدا نیست؟ خدا فراموش شده است آیا باور داریم که همه امور به دست خداست و خدا از سلطان محمود بزرگتر است؟ پس چرا مانند غیرموحدان حرف می‌زنیم؟ چرا خداوند و قدرت و رحمتش را به یاد خود و مردم نمی‌آوریم؟ در سخنانتان صرفا تکیه برروی امور مادی است که گاهی جنبه تحقیر مردم را به خود می‌گیرد و اشاره‌ای به عزت، شرافت و نوع دوستی ملت ایران را ندارد.

در اینجا نوشته‌ای به قلم یکی از اهالی فرهنگ کشور که اخیرا در یکی ازمجلات دیدم می‌آورم: «از صبح که بیدار می‌شویم باخبرها و شایعاتی که بیم از آینده نیامده را مثل آوار بر دم و وقت و اکنونمان می‌ریزد و آن را تباه و تیره می‌کند محاصره می‌شویم. ‌ای بابا! شاید ‌ای جان نرسیدیم به فردای دگر... چه دانی که فردا چه زاید زمان... مجال بدهید ما مردم عادی که دست مان از مناصب تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری کوتاه است غم فردای مان را همان فردا بخوریم.

برای امروزمان به قدر کافی غم و نگرانی هست و...

اگر العیاذبالله دین و ایمان داریم که راه پیداست کتاب و سنت پر است از تشویق به توکل و نکوهش خوف از فقر نیامده. حسن ظن به خدا و توکل به او و اطمینان به رحمت او که مهربان است و روزی رسان و از جایی که فکرش را نمی‌کنی رحمتش را مثل باران سیل آسا بر سر نومیدان فرو می‌ریزد از آموزه‌های مسلم و موثق دین است...»(میلاد عظیمی مجله بخارا) و حسن ختام و من یتق‌الله یجعل له مخرجا و یرزقه من حیث لایحتسب و من یتوکل علی‌الله فهو حسبه. ان‌الله بالغ امره قد جعل‌الله لکل شیی قدرا

فصل بهار از راه می‌رسد، زیبایی و طراوت طبیعت را فرا می‌گیرد، با رفتارمان روح و جان خود و مردم را تازگی و نشاط بخشیم تا قلب‌های بدخواهان کشور، خزان شود.