نصف جهان: بي انصافي است اگر درخشش هاي اخير ستاره هاي سبز اصفهان را صرفاً معجزه بناميم. بله، ما هم قبول داريم که در زمين سبز فوتبال گاهي يک اتفاق در کسري از ثانيه نتيجه اي را رقم مي زند که کاملاً خلاف جريان 90 دقيقه بازي است و آنجاست که غير از معجزه نامي ديگر نمي توان بر آن نهاد اما سربازان عليمنصور پس از شکست سختي که زمستان سال پيش برابر استقلال تهران متحمل شدند تاکنون در مقابل هيچ حريفي سر تسليم فرو نياورده اند وجانانه به قلب لشکر رقبا تاخته اند. اين ديگر به هيچ عنوان اسمش معجزه، شانس، بخت و چيزهايي از اين دست نيست. اينکه با بازيکناني جوان و مهره هايي ناشناخته به نبرد تيم هاي آسيايي بروي و آنها را يکي پس از ديگري پشت سر بگذاري، اينکه پس از متوقف کردن تيم همشهري که مدعي قهرماني است ديگر تيم مدعي يعني پديده را هم در خانه حريف در هم بشکني، سپس به ميزباني از مدافع عنوان قهرماني بپردازي و تن به شکست ندهي و در آخر هم چرخ تراکتور، ديگر مدعي پرستاره ليگ را پنچر کني، اينها با معجزه محقق نمي شود. اين نتايج درخشان حاصل تلاش و تمرين است. نتيجه يکدلي و اتحاد تيمي است.

اگر مسابقات ذوبي ها را از ابتداي فصل جاري تا کنون دنبال کرده باشيد به خوبي متوجه مي شويد چه مي گوييم. نايب قهرمان ليگ برتر همانطور که مي دانيد ليگ را خوب شروع نکرد و به همين علت در ميانه راه سکان هدايت اين تيم از نمازي گرفته و به منصوريان سپرده شد. اين تغيير در کادر فني در ابتدا آنچنان که بايد و شايد نتايج تيم را دچار تحول نکرد اما درست پس از پيروزي شاگردان عليمنصور در مقابل الکويت، ذوبي ها روي غلتک افتادند. منصوريان همان روزهاي ابتدايي که اين تيم را تحويل گرفت از ايجاد اتحاد در بين بازيکنان به عنوان اولين هدفش نام برد و ضعف ذوب آهن در خط دفاع را يکي از مشکلات اين تيم معرفي کرد. او به مرور تغيير و تحولي که مدنظرش بود در تيمش اعمال کرد و با تاکتيک جديد به آنچه مي خواست رسيد. بر هيچکس پوشيده نيست که ذوبي ها در فصل نقل و انتقالات زمستاني خريد دندانگيري انجام نداند و به جز قاسم حداديفر و رشيد مظاهري بازيکن شناخته شده اي عضو اين تيم نيست اما اين روزها ستاره هايي در ذوب آهن در حال درخشش هستند که پرتو نور آنها گاهي حتي از فروغ ستاره هاي سرشناس ليگ هم کاسته؛ جواناني مانند عليرضا چراغعلي و امير ارسلان  مطهري و محمدرضا حسيني و خيلي هاي ديگر.

بله حقيقت دارد، منصوريان با استفاده از همين جوانان در کنار تجربه کاپيتان قاسم حداديفر و درخشش مظاهري در سنگر تيم به يکه تازي در نيم فصل دوم پرداخته و تا به اينجاي کار 20 امتياز اندوخته است؛ درست به اندازه سپاهان مدعي قهرماني و فقط 7 امتياز کمتر از پرسپوليس صدرنشين با آن همه ستاره و کبکبه و دبدبه، آن هم با يک بازي کمتر.

نه، اين معجزه نيست، اين نتايج حاصل نشده مگر با سنگرباني مطمئن مظاهري که با رشادت تمام در برابر حملات مهاجمان حريف ايستادگي مي کند. به عنوان نمونه مي توان به آخرين بازي او در هفته بيست و هفتم ليگ برتر برابر بازيکنان گرانقيمت تراکتور اشاره کرد؛ از مهار تک به تک «استوکوس» در دقيقه دوم بازي گرفته تا شش سيو 100 درصدي، هفت خروج موفق، مهار ضربه پنالتي اشکان دژآگه کاپيتان تيم ملي، 22 پاس صحيح و ثبت نمره فني 8/2 در اين رقابت.

البته نمي توان از نقش مدافعان جوان اين تيم گذشت، ستاره هايي چون وحيد محمدزاده، محمد نژادمهدي، فخرالديني، مسعود ابراهيم زاده، هادي محمدي، ملکي و... که در هر نبرد سد محکمي در برابر مهاجمان حريف تشکيل مي دهند و به آنها اجازه نمي دهند تاکتيک خود را به راحتي در زمين پياده کرده و به سنگر سبزها توپ شليک کنند.

«الماس» سبزها هم که نياز به تعريف ندارد؛ قاسم حداديفر، کاپيتان با اخلاق و باتجربه ذوبي ها که در مرکز تيم به خوبي ميدانداري مي کند و توپ را بين بازيکنان به چرخش در مي آورد و هافبک هايي چون حميد بوحمدان، رضا حبيب زاده و مهران درخشان مهر جوان و... که در مسابقات او را در اين امر خطير ياري مي کنند.

و در آخر هم خط حمله سبزها؛ ستاره هاي آينده دار با بازي هاي بسيار درخشان؛ مهاجماني زهردار؛ از اميرارسلان مطهري و عليرضا چراغعلي بگيريد تا محمدرضا حسيني و در کنار آنها «ماريو اوساگوآنا» برزيلي؛ جنگنده و پرتلاش؛ آنها که هم خوب از سوي هم تيمي هايشان تغذيه مي شوند، هم قدر موقعيت هاي به دست آمده را مي دانند و هم در زدن ضربه آخر مهارت دارند. حتي به راحتي بازيکنان معروفي چون شجاع خليل زاده و احسان حاج صفي و ديگران را مقهور دريبل هاي خود مي کنند و انگشت به دهان مي گذارند.

اگر با تمام اين تفاسير باز اصرار داريد که اينها چيزي جز معجزه نيست، بگذاريد آرزو کنيم که اي کاش ذوبي ها از همان ابتداي فصل قدر اين «معجزه(!)» را مي دانستند، چه بسا الان تکليف قهرمان ليگ مشخص شده بود و ديگر تيم ها براي نايب قهرماني و کسب سهميه مي جنگيدند. اما خب آن زمان آنها «افسونگري» چون عليمنصور نداشتند. از نقش او در درخشش ستاره هاي سبز کمتر گفتيم؛ از روحي که در لشکرشکست خورده و از هم پاشيده اي که فرماندهي اش را برعهده گرفت، دميد و اعتمادي که به سربازان جوانش کرد و از تغيير تاکتيکي که در خط حمله و دفاع تيمش در ميدان نبرد لحاظ کرد و با بهره گيري از کمترين امکانات توانست سبزپوشان بحران زده را با درايت و حمايت تمام عيار سعيد آذري، مديرعامل اين تيم از رده چهاردهم جدول ليگ برتر به رده هفتم برساند و در ليگ قهرمانان آسيا هم صدرنشين گروه A اين رقابت ها شود؛ يکي از شانس هاي مُسلّم براي صعود به دور حذفي اين مسابقات. نه، باور کنيد اين معجزه نيست!